Tadeusz Apoloniusz Olejniczak
Strona Szablon:Żołnierz infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.
| ||
| ||
 major
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 31 sierpnia 1923 Orle Gniazdo | |
| Data i miejsce śmierci | Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane/select”, w linii 93: attempt to index field 'wikibase' (a nil value). Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane/select”, w linii 93: attempt to index field 'wikibase' (a nil value). | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1939–1953 | |
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie, Ludowe Wojsko Polskie | |
| Jednostki | Samodzielna Grupa Operacyjna Polesie, 2 Armia Wojska Polskiego | |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa:
walki z UPA | |
| Odznaczenia | ||
         
| ||
Tadeusz Apoloniusz Olejniczak, ps. Polek (ur. 31 sierpnia 1923 w Orlim Gnieździe) – major rezerwy Wojska Polskiego, działacz ruchu oporu w okupowanej Polsce, uczestnik Akcji „Burza” i powstania warszawskiego.
Życiorys[edytuj]
Urodził się w Orlim Gnieździe w woj. lubelskim, w rodzinie chłopskiej, jako syn Antoniego Olejniczaka – rolnika i Apolonii Stefani Sybilskiej. W 1937 ukończył siedem klas szkoły podstawowej.
W latach 1934–1939 był członkiem Związku Harcerstwa Polskiego. Współdziałał również z Komunistyczną Partią Polski.
W 1939 roku brał udział w walce z Niemcami w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga. Walczył m.in. pod Kockiem i Wolą Gułowską. Jako łącznik i przewodnik przeprowadzał wraz z ojcem oficerów i żołnierzy po lasach. W czasie kapitulacji ukrywał broń, amunicje i sprzęt wojskowy, oraz oficerów i żołnierzy.
W okresie okupacji był członkiem oddziału partyzanckiego Polsko Radziecka Gwardia Ludowa. W ramach działania w tej organizacji ukrywał jeńców radzieckich i ludność żydowską. Rozprowadzał ulotki, dostarczał broń, amunicję i żywność partyzantom. Naprawiał sprzęt łącznikowy, rowery i broń w swoim warsztacie ślusarskim. Brał udział w akcjach przy wysadzaniu pociągów wojskowych na linii kolejowej Łuków – Dęblin.
Od 1943 do kwietnia 1944 przebywał w obozie karnym dla młodocianych. Przymusowo pracował w niemieckich magazynach broni, gdzie czyścił pociski, miny i różnego rodzaju broń niemiecką. Była to bardzo ciężka praca. W 1944 będąc na przepustce uciekł z obozu.
18 września 1944 wstąpił w szeregi Ludowego Wojska Polskiego. Walczył w operacji Berlińsko-Praskiej. Miał on na swym koncie zniszczenie dużej ilości sprzętu wojskowego i broni.Brał udział w Akcji „Burza” oraz powstaniu warszawskim.[potrzebny przypis] Jako podporucznik brał udział w walkach na całym szlaku bojowym 2 Armii Wojska Polskiego. Walczył w Warszawie, Kołobrzegu, Budziszynie, Dreźnie i Pradze. Kilkakrotnie został ranny (głowa, ręce, noga). Do roku 1947 brał czynny udział w walce z oddziałami UPA w Sanoku, Cisnej, Lesku i Baligrodzie.
Aktywny podczas umocnieniu władzy ludowej: referendum, reforma rolna, wybory do Sjmu PRL, działał w ruchu młodzieżowym.
Decyzją Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w grudniu 1953 roku został przeniesiony do rezerwy z powodu złego stanu zdrowia (utrata 36% stanu zdrowia). Nie otrzymał renty.
Od 1954 pracował w Krakowskim Przedsiębiorstwie Aptek i Chrzanowskim Przedsiębiorstwie Przemysłu Terenowego. Pracował również jako brygadzista, kierownik i starszy inspektor BHP w różnego rodzaju zakładach przemysłowych. Był również członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W roku 1956 pełnił funkcję I i II sekretarza w Podstawowej Organizacji Partyjnej (POP) oraz był członkiem Komitetu Zakładowego miejskiego i powiatowego w Chrzanowie. W sierpniu 1960 roku został przeniesiony służbowo do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Jaworznie na stanowisko starszego dyspozytora, a następnie na stanowisko kierownika magazynu.
Wraz ze swoją żoną Katarzyną, z domu Żurek, zamieszkali w Jaworznie. Mają oni dwoje dzieci – Andrzeja i Alicję. Obecnie żyją oni na jednym z jaworznickich osiedli i doczekali się prawnuków. Są już prawie 60 lat małżeństwem. Obecnie uczestniczy w licznych spotkaniach z młodzieżą w szkołach i z harcerzami.
Ukończone szkoły i kursy[edytuj]
- 7 klas szkoły podstawowej
- Podoficerska Szkoła Strzelców Wyborowych
- 2 Oficerska Szkoła Piechoty w Lublinie
- Wyższa Szkoła Piechoty w Rembertowie B klasy
- gimnazjum
- kursy polityczne
- 2 letnie Studium Ekonomiczne WSE w Krakowie
- Studium Nauk Społecznych WSE w Krakowie
- kurs kierowców zawodowych III kategorii
- kursy BHP
Odznaczenia[edytuj]
- Krzyż Walecznych - dwukrotnie[1]
- Krzyż Partyzancki
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie
- Krzyż Armii Krajowej
- Krzyż Kampanii Wrześniowej
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”;
- Krzyż Niezłomnych
- Honorowy Krzyż Wojska Polskiego
- Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”
- Odznaka „Syn pułku”
- Honorowy Krzyż więźnia politycznego
- Krzyż „Semper Fidelis”
- Odznaka Grunwaldzka
- Odznaka za Rany i Kontuzje[1]
- Złota Odznaka Związków Zawodowych
- Medal Marszałka ZSRR
- I inne
Przypisy[edytuj]
This article "Tadeusz Apoloniusz Olejniczak" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Tadeusz Apoloniusz Olejniczak.
Read or create/edit this page in another language[edytuj]
- Harcerze
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Odznaczeni Krzyżem Niezłomnych
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie
- Odznaczeni medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Odznaczeni odznaką pamiątkową Akcji „Burza”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Pierwsi sekretarze POP PZPR
- Polscy żołnierze podziemia
- Powstańcy warszawscy
- Uczestnicy akcji „Burza”
- Uczestnicy kampanii wrześniowej
- Uczestnicy walk z ukraińskim podziemiem zbrojnym 1939–1947 (Polska Ludowa)
- Urodzeni w 1923
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim
