Świątynia Azisa w Souras
Historia i powstanie[edytuj]
Świątynia Azisa w Souras - jedno z najświętszych miejsc Epirezji poświęcone ku czci Azisa.
Po przyjęciu Azisizmu przez Księstwo Epirezji w 33 r. n. e., ówcześnie panujący książę Pepis zlecił budowę miejsc wyznawania wiary w całym kraju. Miejsca czci Azisa budowano niemal w każdym mieście z łatwo dostępnych surowców. Ze względu na niską stabilność w kraju przykładano małą uwagę co do doboru budulców - mini-świątynie często były budowane z cobblestone, desek świerkowych, stone. Epirezja po zmianie wiary naraziła się sąsiadującym krajom w związku z czym jednym z większych konfliktów zbrojnych w tamtym okresie była wojna Epirezyjsko-Alpejska rozpoczęta w trzecim kwartale 37 r. trwająca aż do zimy 40 r. Podczas starć zbrojnych, Alpejczycy masowo niszczyli prowizoryczne świątynie - historycy szacują że zniszczenia obejmowany aż 67% budynków wzniesionych na rozkaz księcia Pepisa. Po wygranej wojnie, w nowo zdobytym mieście Souras (alp. Sourazza/Sourassen) Pepis w ramach podziękowania Azisowi rozkazał wznieść świątynie na najwyższym (ówcześnie) wzgórzu w granicach Epirezji. Pepis zmarł zanim projekt jego życia ukończono - jego syn (-wtedy; książę-) Opapi I po przejęciu władzy uważał iż tak ważna budowla jak świątynia Azisa powinna być okazała, solidna i odporna na ostrzał z armat, dlatego budowlę ukończono z najlepszych bloków jakie pozyskano w wyniku starć. Król Opapi I jest uważany przez Epirezyjczyków za ojca Azisizmu w Epirezji ze względu na jakość pielęgnacji wiary, mimo, że to jego ojciec wprowadził religię do kraju.
Unicestwienie Świątyni przez Vomów[edytuj]
W latach 109 - 111 n. e. miasto Souras było okupowane przez Vomów - ateistów z północy. Państwo Vom doszczętnie zniszczyło świątynie podczas zmasowanego ataku na wzgórze, co spowodowało zasypanie reszty miasta ziemią i gruzem. Epirezyjczycy odzyskali miasto 19 lipca 110 r., pół roku później obie strony podpisały traktat pokojowy.
Świątynia dziś[edytuj]
Świątynia Azisa w Souras jest najstarszą świątynią w Epirezji. Przeprowadzono wiele modernizacji i umocnień, co pozwoliło jej utrzymać się po dziś dzień.
