Alberto Michelotti i Carlo Grisolia

'Alberto Michelotti i Carlo Grisolia 'Tekst tłustą czcionką, dwóch młodych chłopaków z Genui, którzy przeżyli – między sobą i ze swoimi rówieśnikami – historię przyjaźni, otwartej i ożywianej jednym celem: zanieść wszystkim dar ewangelicznego ideału świata zjednoczonego, obierając drogę „wspólnego uświęcenia się”.

Życiorys Alberta Michelotti[edytuj]

Alberto Michelotti (1958 - 1980)urodził się 14 sierpnia 1958 w Genui (Włochy). Był to chłopak inteligentny i bardzo zdolny, prezesował grupie młodych z Ruchu Focolari w Genui. Zaprzyjaźnił się z Carlem i obaj żyli w wielkiej przyjaźni, której celem było szerzenie miłości Chrystusa. Lubił wspinaczkę wysokogórską, gdzie w wolnych chwilach wyjeżdżał. Był skromnym, uśmiechniętym i dobrym przyjacielem. Również pozostawione przez niego listy mówią o jego wielkich zdolnościach w sztuce miłowania każdego, kogo spotyka i ukazują tego sekret: „Moje życie powoli się zmienia: jest «Ktoś», kto coraz bardziej wkracza w każdy mój dzień.To Jezus. Są dni, kiedy przebiegam całe miasto, by uczestniczyć w ostatniej mszy. Tam mogę spotkać się z Nim w Eucharystii. Aby zdążyć, wychodzę wcześniej z uniwersytetu i przesiadam się. Na pewnym odcinku myślę sobie: «Alberto, miesiąc temu takich rzeczy nie robiłbyś dla nikogo, nawet dla swojej dziewczyny»”. Zakochany w górach, spadł 18 sierpnia 1980 roku podczas wspinaczki w oblodzonym żlebie w Alpach Nadmorskich.

Życiorys Carla Grisolia[edytuj]

Carlo Grisolia (1960 - 1980), urodził się 29 grudnia 1960 roku w Genui (Włochy), absolwent Technikum Rolniczego, żył w tej samej dzielnicy co Alberto, z którym dzielił doświadczenie Ruchu Focolari. W dzień po śmierci Alberta, podczas służby wojskowej, został u niego wykryty jeden z najbardziej złośliwych nowotworów. I tak, ze swym ekstrawertycznym charakterem, lecz zakochany w Bogu, zaczął swoją sztafetę (40 dni), „aby spotkać Jezusa”. Carlo mówił często, że „Alberto jest tu z nim” i podtrzymuje go, „zapewnia obecność Jezusa pomiędzy nimi”, jak zwykle. Przed śmiercią, Carlo mówił do przyjaciół zebranych wokół niego: „Jestem blisko końca. Chciałem wam powiedzieć, abyśmy byli gotowi oddać życie jeden za drugiego... Ofiaruję moje życie za was wszystkich, ale przede wszystkim za ludzkość, która cierpi, za chłopaków z mojej dzielnicy, z mojej parafii, za świat zjednoczony”. On umiera 29 sierpnia 1980 roku Słudzy Boży.