Andrzej Iwicki

Andrzej Iwicki, właśc. Andrzej Paprzyca-Iwicki (ur. 26 sierpnia 1947 w Sieradzu) – polski prawnik, dziennikarz, radiowiec, więzień polityczny PRL.

Syn Feliksa Iwickiego i Sylwii ze Śniadowskich. Absolwent I LO w Radomsku im. Feliksa Fabianiego i Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, skąd był dwukrotnie relegowany za działalność opozycyjną. Aresztowany po raz pierwszy w kwietniu 1968 roku w związku z wydarzeniami marcowymi przebywał w Pałacu Mostowskich, Centralnym Więzieniu Śledczym na ul. Rakowieckiej w Warszawie oraz w tajemniczym i niezbadanym dotąd specjalnym areszcie śledczym MSW w Grodzisku Mazowieckim, przeznaczonym dla więźniów z wyrokami śmierci.

Po ukończeniu studiów z chwilą warunkowego wycofania wilczego biletu obłożony zakazem wykonywania zawodu prawnika i nie dopuszczony do pracy na uczelni przez KW PZPR w Lublinie utrzymywał się z redagowania na zamówienie prac magisterskich i doktorskich. Redaktor związkowego dziennika Głos Pracy w Warszawie, autor licznych reportaży społecznych.

Po ucieczce z Polski w 1978 roku uzyskał azyl polityczny w RFN. Długoletni korespondent Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa w Bonn (pseudonim Jan Bogatko). Redaktor radia Deutschlandfunk w Kolonii, następnie radia Deutsche Welle w Bonn. Jako Jan Bogatko korespondent niemiecki Radia Wnet. Współinicjator i współzałożyciel Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego, organizacji społeczno-kulturalnej pod patronatem marszałka Sejmu RP, Bronisława Komorowskiego. Współinicjator i współzałożyciel fundacji Przyjaciele Konstytucji 3 Maja, Fiat Lux. Prezydent Fundacji Fiat Lux.

Żonaty, dwoje dzieci.

Bibliografia[edytuj]

Wydarzenia Marcowe 1968, Instytut Literacki, Paryż 1969
Grzegorz Sołtysiak, Józef Stępień, Między tragedią a podłością, Marzec 68', wyd. Profi, 1988
Waldemar Kuczyński, Zwierzenia zausznika, BGW 1992