Bellatriks Lestrange

	Bellatrix Lestrange z domu Black; czarownica
	Bellatrix Lestrange z domu Black; czarownica
	Postać z Harry Potter
Pierwsze wystąpienie	Harry Potter i Czara Ognia
Grany przez	Helena Bonham Carter
Dubbing	Dorota Segda
	Dane biograficzne
Pochodzenie	Hogwart (Slytherin)
Data i miejsce śmierci	2 maja 1998 ; Hogwart
Rodzina	Druella Black z domu Rosier (matka); Cygnus Black (ojciec); Narcyza Malfoy z domu Black (siostra); Andromeda Tonks z domu Black (siostra)
	Inne informacje
Zajęcie	śmierciożerca

Bellatriks Lestrange (z domu Black, ur. 1951, zm. 2 maja 1998 r.) – postać z cyklu książek Harry Potter, czarownica czystej krwi, śmierciożerczyni.

Życiorys[edytuj]

Bellatriks urodziła się w 1951 roku jako najstarsza córka Cygnusa Blacka i Druelli Rosier. Była czarodziejką czystej krwi oraz starszą siostrą Andromedy i Narcyzy. Narcyza i Bellatriks zawsze bardzo dobrze się dogadywały, a nawet pieszczotliwie nazywały się Bellą i Cyzią. Natomiast ze swoją drugą siostrą, Andromedą, Bella przestała utrzymywać kontakty po tym, jak wyszła ona za mąż za mugolaka Teda Tonksa. Lestrange była kuzynką Syriusza i Regulusa Blacka. Bella nienawidziła Syriusza za to, że został przydzielony do Gryffindoru, a nie do Slytherinu, natomiast Lestrange prawdopodobnie bardzo lubiła Regulusa, który tak jak ona w przyszłości został śmierciożercą.

W 1962 roku, w wieku jedenastu lat, Bellatriks dostała list z Hogwartu informujący o tym, że została zapisana do Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Bellatriks kupiła swoją pierwszą różdżkę, potrzebną do edukacji w Hogwarcie, w sklepie Ollivandera na Ulicy Pokątnej. Bellatriks pochodziła z rodu Blacków, dlatego tradycyjnie w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie należała do Slytherinu. Po szkole poślubiła młodszego o 13 lat Rudolfa Lestrange, który również został śmierciożercą. W przeciwieństwie do sióstr, Bellatriks nie czuła żadnej miłości do swojego męża. Jej prawdziwą pasją i miłością był Czarny Pan. Za swojego męża wyszła tylko dlatego, że miał czystą krew oraz dlatego, że oczekiwała tego od niej rodzina.

Po ukończeniu edukacji w Hogwarcie, Bellatriks dołączyła do szeregów Lorda Voldemorta i została jedną ze śmierciożerców. Zarówno ona, jak i Rudolf walczyli podczas Pierwszej Wojny Czarodziejów po stronie Czarnego Pana. W końcu Lestrange'owie byli nazywani jedynymi z największych sług Lorda Voldemorta.

W 1981 roku Czarny Pan został pokonany przez roczne dziecko – Harry'ego Pottera. Dla Bellatriks był to duży wstrząs, jednak ciągle wierzyła, iż Voldemort wróci.

Bellatriks z Rudolfem, Rabastanem Lestrange i Bartym Crouchem Juniorem po upadku Voldemorta torturowali Franka i Alicję Longbottomów, rodziców Neville'a Longbottoma, w celu otrzymania informacji o miejscu pobytu Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Longbottomowie byli bardzo potężnymi czarodziejami, jednak okazali się bezbronni wobec zaklęć Cruciatus rzucanych przez grupę śmierciożerców. Frank i Alicja stracili bezpowrotnie pamięć i zmysły. Małżeństwo trafiło do Szpitala św. Munga, gdzie przebywali do końca swojego życia. Bellatriks za ten czyn została skazana na dożywocie w Azkabanie. Mimo tego, Lestrange nie wyrzekła się swojego Pana oraz twierdziła, że Voldemort to władca świata czarodziejów i mugoli. Bella zawsze wierzyła, że Lord Voldemort powróci.

Neville został z rodzicami niezdolnymi nawet rozpoznać go, nie mówiąc już o opiece nad nim, a więc został wychowany przez jego babcię. Bellatriks zdawała się cieszyć z tego, że spowodowała bardzo poważną tragedię dla tej rodziny. Po pierwszym spotkaniu z Neville'em zaczęła drwić z jego strachu, niezwykle rozgniewawszy go. Odkąd był na tyle dorosły, aby zrozumieć, dlaczego jego rodzice potrzebują hospitalizacji, Neville gardził Bellatriks Lestrange, ale biorąc pod uwagę jego łagodną naturę, nigdy nie szukał zemsty na niej. Zamiast tego, Neville uhonorował swoich rodziców, pokazując więcej odwagi, niż ktokolwiek mógł od niego oczekiwać, odwzajemniając się, gdy Bellatriks drażniła go, buntując się przeciwko tyranii Alecto i Amycusa Carrowów podczas jego siódmego roku w Hogwarcie, a następnie walcząc podczas bitwy o Hogwart w 1998 roku przeciwko Voldemortowi i jego poplecznikom.

Albus Dumbledore wiedział od Pierwszej Wojny Czarodziejów, że Bellatriks jest bardzo zdolną i nieobliczalną śmierciożerczynią. Był świadkiem jej procesu i uwięzienia po tym, jak torturowała aurorów – Franka i Alicję Longbottomów doprowadzając ich do szaleństwa.

Choć Bellatriks była bardzo lojalna wobec Voldemorta i wierzyła, że jest większym czarodziejem od Dumbledore'a, nigdy nie odważyła się stanąć do pojedynku z Dumbledore'em. Podczas Bitwy w Departamencie Tajemnic, Bellatriks zdecydowała się uciec, a nie angażować się w walkę z Dumbledore'em.

Dumbledore (nie studiując jej charakteru tak dogłębnie jak to czynił z Voldemortem), wydawał się rozumieć ją bardzo dobrze; przyznał się przed Severusem Snape'em, że wolałby nie paść ofiarą Bellatriks Lestrange w czasie swego osłabienia (spowodowanym przez przeklęty pierścień Voldemorta – horkruks), ponieważ ona wolała bawić się ofiarą, torturując swe ofiary, aż do szaleństwa. W filmie, podczas ich spotkania na Wieży Astronomicznej, Bellatriks nazywa Dumbledore'a po imieniu^[1].