You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

Fundacja Pro

Z EverybodyWiki Bios & Wiki
Skocz do:nawigacja, szukaj

Fundacja Pro - Prawo do Życia
Ilustracja
Jeden z namiotów rozstawianych w ramach kampanii „Stop Pedofilii”.
Państwo  Polska
Siedziba Pruszków
Rodzaj stowarzyszenia organizacja pożytku publicznego
Nr KRS 0000233080
Data rejestracji 25 kwietnia 2005
Strona internetowa

Fundacja Pro – prawo do życia – stowarzyszenie pro-life działające w Polsce od 2005, w 2008 uzyskało status organizacji pożytku publicznego. Jej założycielem jest Mariusz Dzierżawski. Fundacja jest organizatorem antyaborcyjnej wystawy Wybierz życie[1]. W 2011 zebrała ponad 600 tys. podpisów pod obywatelskim projektem ustawy całkowicie zakazującej aborcji[2].

Działalność fundacji[edytuj]

Wystawa „Wybierz życie”[edytuj]

Od 2005 Fundacja Pro – prawo do życia przedstawia uliczną wystawę antyaborcyjną pod hasłem Wybierz życie; dotychczas odbyła się ponad 200 razy w różnych miejscach. Na 14 dużych planszach przedstawiono fotografie usuniętych w wyniku aborcji ludzkich płodów zestawione m.in. ze zdjęciami ofiar wojennych. Ze względu na drastyczność i lokalizację w publicznie dostępnych i uczęszczanych miejscach wystawa wywołała kontrowersje, była kilkakrotnie niszczona, a jej organizatorzy stawali przed sądem. W obronie wystawy wypowiadali się przedstawiciele środowisk konserwatywnych i stowarzyszenia przeciwników aborcji (ruchy pro-life).

Poza ogólnymi antyaborcyjnymi hasłami, w wystawie pojawiają się następujące motywy:

Kampania „Stop Pedofilii”[edytuj]

Fundacja angażuje się w kampanię, o nazwie „Stop Pedofilii”, polegającą o umieszczaniu na jeżdżących po różnych miastach w Polsce furgonetkach plakatów i głośnym odtwarzaniu sloganów (opartych o podważane badania Marka Regnerusa i Paula Camerona), wskazujących, że homoseksualność jest powiązana z pedofilią[3]. Auta te zyskały w niektórych mediach przezwisko „homofobusy”[4][5][6][7][8][9]. Marcin Napiórkowski na łamach Krytyki Politycznej, opisał jak, jego zdaniem, Fundacja Pro na stronie internetowej kampanii manipuluje przekazem przez przywoływanie niepowiązanych informacji[10], podawanie danych nieistniejących w cytowanych badaniach lub z nimi sprzecznych[11], oraz "przepisuje sensacyjne doniesienia z innych prawicowych portali" bez weryfikowania ich źródeł[12][13]. Większość informacji przekazywanych przez Fundacje, została negatywnie zweryfikowana przez media[14][15] i środowisko naukowe m.in.: Polskie Towarzystwo Seksuologiczne[16] i Instytut Zdrowia Publicznego[17] i uznana za homofobiczną[18][19][20][21][22]. Na temat tej kampanii wypowiedział się również prof. Zbigniew Lew Starowicz, prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego:

Przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej – w porównaniu do heteroseksualnych – skłonności do seksualnego wykorzystania dzieci stanowi nieuprawnione nadużycie, a rozpowszechnianie skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią jest domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych i sprzeciwiających się prawom obywatelskim tych osób. Podtrzymywanie społecznego przekonania o szczególnej skłonności osób homoseksualnych do seksualnego wykorzystywania dzieci jest krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa, przyczynia się do niezwykłej trwałości uprzedzeń wobec tych osób i utrudnia pełne funkcjonowanie psychologiczne homoseksualnych obywatelek i obywateli[9][23].

Fundacja wydała także publikację w formie poradnika Jak powstrzymać pedofila? Poradnik dla rodziców i nauczycieli, w której pedofilia jest łączona z homoseksualizmem, a edukacja seksualna jest traktowana jak deprawacja moralna[24]. Sprzeciw wobec prezentowanych w tej publikacji treści wyraziła Światowa Organizacja Zdrowia oraz polski Rzecznik Praw Obywatelskich[25].

Rozprawy sądowe przeciwko fundacji[edytuj]

Łukasz Wróbel, były prezes Fundacji Pro – prawo do życia, odpowiadał na zarzut umieszczenia w miejscu publicznym nieprzyzwoitych treści w czterech rozprawach sądowych z art. 51 § 1 lub 141 Kodeksu Wykroczeń. Sprawy dotyczące zarzutów były rozpatrywane przez sądy w Lublinie, Białymstoku, Łodzi i Opolu.

Łukasz Wróbel nie przyznawał się do winy i żądał uniewinnienia, zaś od zapadłych wyroków skazujących wnosił apelacje. Uważał, że prawo nie zostało złamane, wystawa pokazywała prawdę i stanowiła głos w publicznej dyskusji na temat przerywania ciąży. Wyroki skazujące określił jako przejaw represji i cenzury światopoglądowej. Ostatecznie wszystkie sprawy skończyły się wyrokiem uniewinniającym[26].

Łódź[edytuj]

W Łodzi policja wystąpiła z wnioskiem o ukaranie autora wystawy, do której wpłynęły zawiadomienia od trojga Łodzian. Ich zdaniem zdjęcia były makabryczne i mogły mieć destrukcyjny wpływ na dzieci i dorosłych. We wrześniu 2005 łódzki sąd grodzki uznał, że Łukasz Wróbel jest winny wykroczenia i skazał go na miesiąc ograniczenia wolności w postaci 40 godzin nieodpłatnej pracy na cele społeczne. Wyrok zapadł na niejawnym posiedzeniu pod nieobecność oskarżonego i nie był prawomocny. Proces został wznowiony w styczniu 2006. W czasie trwania rozprawy 15 marca 2006 przed budynkiem Sądu Rejonowego odbyła się pikieta ok. 50 osób solidaryzujących się z oskarżonym. Po godzinie manifestanci rozeszli się na polecenie policji. W połowie sierpnia – przed ostatnią rozprawą – Prokuratura Okręgowa w Łodzi otrzymała z Ministerstwa Sprawiedliwości polecenie przystąpienia do tego postępowania, tym samym zastępując w procesie policję jako oskarżyciela publicznego. Prokuratura po przeanalizowaniu akt sprawy wniosła, podobnie jak i obrońca Wróbla, o uniewinnienie autora ekspozycji. Rozprawa zakończyła się 11 września 2006 wyrokiem uniewinniającym: sąd uznał, że wystawa nie była nieprzyzwoita ani nie wywołała powszechnego oburzenia społecznego.

Lublin[edytuj]

Sąd Rejonowy w Lublinie, XV Wydział Grodzki w Lublinie 1 czerwca 2006 uznał Łukasza Wróbla za winnego popełnienia wykroczenia z art. 51 § 1 Kodeksu Wykroczeń i wymierzył mu karę grzywny 2000 zł grzywny. Wyrok został uchylony 25 października 2006 przez V Wydział Odwoławczy, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. W dniu 10 stycznia 2007 zapadł wyrok uniewinniający.

Białystok[edytuj]

Sąd grodzki w Białymstoku, opierając się na opinii biegłego psychologa, uznał, że wystawa prezentowała treści drastyczne, które mogły u oglądających, zwłaszcza u dzieci, wywołać szok i zgorszenie. Sąd uznał oskarżonego winnym zarzutów 7 czerwca 2006, lecz na wniosek prokuratora odstąpił od wymierzenia kary, biorąc pod uwagę motywację organizatora. V Wydział Odwoławczy wyrokiem z 7 grudnia 2006 zmienił ten wyrok i uniewinnił Łukasza Wróbla.

Opole[edytuj]

Sprawę wystawy zgłosił na policję poseł Tomasz Garbowski[27]. Łukasz Wróbel stanął przed sądem pod zarzutem popełnienia wykroczenia polegającego na wywołaniu zgorszenia w miejscu publicznym; 26 marca 2008 zapadł wyrok uniewinniający.

Gdańsk[edytuj]

Działacze fundacji „Pro-Prawo do życia” zostali skazani prawomocnie przez Sąd Okręgowy w Gdańsku za zakłócanie „Pikniku Tęczowych Rodzin”[28] i za niezastosowanie się do polecenia rozejścia po rozwiązaniu zgromadzenia zorganizowanego przez działaczy fundacji „Pro-Prawo do życia”[29][30]. W „Pikniku Tęczowych Rodzin” uczestniczyły rodzin osób homoseksualnych, głównie par lesbijek ze swoimi dziećmi. Wydarzanie to było częścią corocznie odbywającego się w Trójmieście Festiwalu Tęczowych Rodzin. Jak donosiła trojmiasto.wyporcza.pl[30]:

Strona Szablon:Cytat.css nie ma żadnej zawartości.

Kiedy w klubie na plaży bawiło się ok. 40 małych dzieci z tęczowych rodzin, narodowcy otoczyli klub i zaczęli zagłuszać piknik obraźliwymi wyzwiskami i głośną muzyką puszczaną z głośników, m.in. utworem „Pochód degeneratów”. Mieli też ze sobą transparenty o treści: „Nigdy nie będziecie prawdziwą rodziną”. Były też okrzyki o „dewiacji” i „obrzydlistwach” oraz o tym, że „pedałów trzeba zap...ć”.

Sąd orzekł, że oskarżeni naruszyli przepisy prawa o zgromadzeniach (art. 52 § 3 pkt 3 Kodeksu wykroczeń) Osiem osób oskarżonych zostało ukaranych grzywną w wysokości 500 zł, a przewodniczący zgromadzenia Damian S. został ukarany grzywną w wysokości 1,5 tys. zł[30].

Incydenty[edytuj]

13 lutego 2013 Prokurator Rejonowy w Słubicach wszczął śledztwo „w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy Policji w Kostrzynie nad Odrą w dniu 2 sierpnia 2012, a polegającym na rozproszeniu przemocą legalnego zgromadzenia poprzez pozbawienie wolności uczestników zgromadzenia zorganizowanego przez Fundację Pro”. Policjanci żądali od pikietujących zezwolenia ze strony urzędu gminy, co w opinii Sądu Rejonowego w Słubicach było „absurdalne”[31].

Przypisy[edytuj]

  1. ann/KAI/gosc.pl: Antyaborcyjna wystawa „Wybierz życie” budzi „zgorszenie i oburzenie”?. [dostęp 2015-11-10].
  2. Marcin Musiał: Rusza inicjatywa ustawodawcza Stop Aborcji. 2013-03-22. [dostęp 2016-10-17].
  3. Emma Powys Maurice: Polish court rules campaign linking homosexuality and paedophilia is ‘informative and educational’ (ang.). pinknews.co.uk, 2020-02-20. [dostęp 2020-04-27].
  4. Jacek Wierciński, Kierowca „homofobusa” przed sąd za zniesławienie i czyn chuligański. Chodzi m.in. o oskarżanie osób homoseksualnych o pedofilię, Dziennik Bałtycki, 9 lipca 2020 [dostęp 2020-09-04] (pol.).
  5. Agata Szczerbiak, Homofobusy jeżdżą po polskich miastach. Szokują i wykluczają, www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  6. Aktywiści znów blokowali "homofobus". Kierowca włączył silnik. Co na to policja? Aresztowała aktywistę, TOK FM [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  7. Mirela Mazurkiewicz, W Opolu homofobus został zatrzymany przez młodych aktywistów. Interweniowała policja, Opole Nasze Miasto, 1 września 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  8. Blokada "homofobusa" w Warszawie. "Właśnie za takimi chuliganami opozycja biegała po komisariatach", wiadomosci.dziennik.pl, 12 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  9. 9,0 9,1 Sprzeczna decyzja sądu w sprawie homofobusa. "Stowarzyszenie LGBT nie ma prawa występować w imieniu LGBT", trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2020-09-09].
  10. BKA-Kriminalstatistik zu Gewalt an Kindern: Vergewaltigung und Missbrauch in Deutschland an der Tagesordnung, rtl.de [dostęp 2020-09-09] (niem.).
  11. David Paton, Liam Wright, The effect of spending cuts on teen pregnancy, „Journal of Health Economics”, 54, 2017, s. 135–146, DOI10.1016/j.jhealeco.2017.05.002, ISSN 0167-6296 [dostęp 2020-09-09] (ang.).
  12. Marcin Napiórkowski: KATOLICKA ORGANIZACJA „WALCZY Z PEDOFILIĄ”, SZERZĄC PSEUDONAUKĘ (pol.). krytykapolityczna.pl, 2020-09-14. [dostęp 2020-05-08].
  13. Czy ustawa "Stop pedofilii" naprawdę nie dotyczy edukacji?, Mitologia współczesna, 11 września 2019 [dostęp 2020-09-09] (pol.).
  14. Dominika Sitnicka, Przedszkolaki zmuszane do masturbacji? Zobacz, co jest faktem, a co fantazją o Deklaracji LGBT, oko.press [dostęp 2020-08-21].
  15. Dominik Antosiewicz, Światowa Organizacja Zdrowia odkłamuje bzdury z „poradnika” prawicowej fundacji, Newsweek.pl [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  16. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks Karny (zawartej w druku sejmowym nr 3751) penalizującej działania z zakresu edukacji seksualnej., pts-seksuologia.pl [dostęp 2020-08-22].
  17. Michał Zabdyr-Jamróz, 3 mity na temat ‘Standardów edukacji seksualnej’ WHO, Instytut Zdrowia Publicznego [dostęp 2020-08-21] (pol.).
  18. Dominika Sitnicka, Homofobiczne furgonetki jeżdżą po Polsce. Jakim prawem?, oko.press [dostęp 2020-08-21].
  19. Furgonetka z homofobicznymi hasłami odholowana przez straż. Fundacja: "Na zlecenie Trzaskowskiego?", metro.waw [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  20. Redakcja, Działacze LGBT przegrali proces z fundacją „Pro – Prawo do Życia”!, ZycieStolicy.com.pl, 24 lipca 2020 [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  21. Wyborcza.pl, poznan.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-24].
  22. Sąd nakazał Fundacji „PRO-Prawo do życia” usunięcie homofobicznych furgonetek i plakatów w całym kraju, oko.press [dostęp 2020-08-24].
  23. Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie rozróżnienia dwóch odrębnych, lecz nagminnie mylonych pojęć: homoseksualizm i pedofilia z dnia 29.06.2017, pts-seksuologia.pl [dostęp 2020-09-09].
  24. Katarzyna Zuchowicz: „Widzę histerię”. To on forsuje zakaz edukacji seksualnej, który tak bulwersuje Polaków (pol.). natemat.pl, 2019-10-18. [dostęp 2020-05-08].
  25. Marcin Antosiewicz: Światowa Organizacja Zdrowia odkłamuje bzdury z „poradnika” prawicowej fundacji (pol.). newsweek.pl, 2019-02-03. [dostęp 2020-04-27].
  26. FINAŁ procesów organizatora wystawy „Wybierz życie”.
  27. Wyborcza.pl, opole.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-23].
  28. Joanna Wiśniowska, Prawica zakłóciła Piknik Tęczowych Rodzin. Wyzwiska, przekleństwa i głośna muzyka, trojmiasto.wyborcza.pl, 2 lipca 2017 [dostęp 2020-03-19].
  29. Zakłócili Piknik Tęczowych Rodzin w Sopocie. Wyrok w sprawie działaczy pro-life!, esopot.pl, 15 października 2019 [dostęp 2020-03-19] (pol.).
  30. 30,0 30,1 30,2 Maciej Sandecki, Działacze ultraprawicowej Fundacji „Pro-Prawo do życia” prawomocnie ukarani za zakłócanie pikniku LGBT, trojmiasto.wyborcza.pl, 13 października 2019 [dostęp 2020-03-19].
  31. Prokuratura wszczyna śledztwo ws. przekroczenia uprawnień przez policjantów, którzy rozbili pikietę pro-life! | Fronda.pl, www.fronda.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]


This article "Fundacja Pro" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Fundacja Pro.

Page kept on Wikipedia This page exists already on Wikipedia.


Read or create/edit this page in another language[edytuj]