Hufiec ZHP Białystok
| ||
| Organizacja harcerska | Związek Harcerstwa Polskiego | |
| Rodzaj jednostki | hufiec | |
| Jednostka nadrzędna | Chorągiew Białostocka ZHP | |
| Jednostki podległe | szczepy, gromady, drużyny, kręgi | |
| Rok powstania pierwszych drużyn |
1913 | |
| Komendant (przewodniczący) | hm. Marta Zapolska | |
| Adres siedziby | ul. Sienkiewicza 22 piętro II
15-092 Białystok | |
| Strona internetowa | ||
Hufiec ZHP Białystok im. Stanisława Moniuszko działa na terenie Chorągwi Białostockiej, jest największym hufcem w Polsce.[potrzebny przypis]
Hufiec liczy obecnie blisko 2800 zuchów, harcerek i harcerzy skupionych w blisko 180 gromadach zuchowych i drużynach harcerskich starszoharcerskich i wędrowniczych. Pracą jednostek harcerskich kieruje grupa blisko 300 instruktorek i instruktorów.
Hufcem kieruje siedmioosobowa Komenda Hufca, jej pracę wspiera Zespół Programowy, Zespół Kadry Kształcącej, Zespół Promocji i Informacji , Namiestnictwa (zuchowe, harcerskie starszoharcerskie i wędrownicze)i Komisja Stopni Instruktorskich
Historia Hufca[edytuj]
Pierwsza drużyna męska w Białymstoku powstała w 1913 roku. Założył ją Janusza Gąsecki, uczeń klasy siódmej szkoły handlowej. Drużyna przyjęła imię księcia Józefa Poniatowskiego. Natomiast pierwsza drużyna żeńska powstała 18 grudnia 1915 roku. Drużynową została Pelagia Srzedzińska, uczennica klasy piątej. Drużyna żeńska przyjęła imię Tadeusza Kościuszki. 19 czerwca 1917 roku na posiedzeniu Rady Pedagogicznej zdecydowano o utworzeniu Komendy Skautowej. Była to pierwsza Komenda, która opiekowała się harcerzami i harcerkami w Białymstoku, jej imienny skład ujawniono 28 stycznia 1918 roku. Komendantem został Józef Zmitrowicz. W 1919 roku w Białymstoku utworzono nową komendę, której komendantem był ks. Stanisław Marcinkowski. Działało wtedy 7 drużyn, które skupiały 387 harcerek, harcerzy i zuchów oraz 11 instruktorów. W 1921 zarówno Naczelnictwo Głównej Kwatery Żeńskiej i Naczelnictwo Głównej Kwatery Męskiej zatwierdziło odpowiednio Komendę Samodzielnego Hufca Białostockiego żeńskiego i męskiego.
Bohater hufca[edytuj]
Hm. Stanisław Moniuszko (1905 – 1993) – twórca powojennego harcerstwa w Białymstoku. Wstąpił do ZHP w 1926 roku do 3 Białostockiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Czarneckiego przy Szkole Rzemieślniczej. W tym samym roku w przeddzień Święta Konstytucji 3 Maja złożył Przyrzeczenie Harcerskie na ręce ówczesnego komendanta Hufca Białystok phm. Franciszka Becza. Błyskawicznie przeszedł kurs zastępowych, a następnie kurs drużynowych. Jego zdolności organizacyjne i przywódcze sprawiły, że pełnił wiele funkcji w drużynie: zastępowego, przybocznego i drużynowego 3 BDH im. Stefana Czarneckiego, zwanej także „Błękitną Trójką”. Ponadto sprawował funkcje na wyższych szczeblach w latach 1929 i 1931 był przybocznym Komendy Hufca Białystok, a od 1933 r. do 1939 r. instruktorem przy Komendzie Białostockiej Chorągwi Harcerzy. Podejmowanie coraz wyższych funkcji w harcerstwie wiązało z awansem na wyższe stopnie. Hm. Stanisław Moniuszko zdobył kolejno 5 stopni harcerskich, zaczynając od młodzika, a kończąc na Harcerzu Rzeczypospolitej. Podharcmistrzem został w 1932 r., zaś harcmistrzem w 1939 r. Druh Moniuszko brał udział w wielu Zlotach Światowych, organizował różnego rodzaju kursy i szkolenia, był komendantem wielu obozów. Wraz z wybuchem wojny, jego drużyna jako wojskowa służba pomocnicza wraz z wojskiem cofnęła się na wschód, aby zorganizować skuteczną obronę. Niestety tam spotkało ich uderzenie sowieckie, chłopców w mundurach harcerskich potraktowano jako żołnierzy – rebeliantów i groziło im rozstrzelanie. Na szczęście niebezpieczeństwo zażegnano wyjaśniając status cofających się z wojskiem harcerzy. W dalszym okresie hm. Moniuszko nie nawiązywał kontaktów z konspiracyjnym harcerstwem. Dopiero po wyzwoleniu Białegostoku 27.07.1944 roku harcerstwo zaczęło odbudowywać się. Stanisław Moniuszko formalnie włączył się w powojenną pracę harcerską 10.01.1945 r. kiedy to został mianowany Komendantem Białostockiej Chorągwi Harcerzy. Hm. Moniuszko sumiennie odbudowywał białostockie harcerstwo organizując kolejne kursy i obozy harcerskie, wspierał nowopowstające drużyny. Swoją postawą stawał się autorytetem dla instruktorów. Lata ofiarnej pracy druha Stanisława dobiegły końca jesienią 1948 roku, kiedy to narastały w kierownictwie ZHP lewicowe poglądy zmierzające do połączenia ZHP z propartyjnym Związkiem Młodzieży Polskiej. Z faktem likwidacji ZHP Moniuszko nie pogodził się nigdy, mimo to nadal czynnie działał społecznie w Białymstoku na rzecz dzieci i młodzieży. W 1957 r. kiedy harcerstwo na nowo zaczęło odradzać się, hm. Moniuszko służył swoją pomocą. Był m.in. Kierownikiem Samodzielnego Referatu Obozów i Akcji Masowych w Komendzie Chorągwi Białostockiej, zastępcą komendanta obozu szkoleniowego, członkiem komisji rewizyjnej oraz członkiem Chorągwianej Komisji Historycznej. Hm. Stanisław Moniuszko do ostatnich swych dni służył dla harcerstwa na Białostocczyźnie. Brał udział w różnych przedsięwzięciach krajowych, chorągwianych i hufcowych. Zmarł 4 czerwca 1993 roku. Za swoje osiągnięcia był odznaczony honorową odznaką za Zasługę dla ZHP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Władze Hufca[edytuj]
Komenda Hufca
- hm. Marta Zapolska - komendantka hufca
- dh. Artur Jankowski - skarbnik
- hm. Sławomir Andryszewski - z-ca komendantki ds. pracy z kadrą i kształcenia
- phm. Joanna Wacewicz - członek komendy ds. programu
- phm. Roksana Mariola Wiśniewska - członek komendy ds. pozyskiwania środków
- phm. Mateusz Kowalczyk - członek komendy ds. drużyn pozamiejskich
- phm. Weronika Zaleska - członek komendy ds. szczepów
Komisja Rewizyjna
- hm. Rafał Małaszewicz - przewodniczący
- phm. Adam Wnorowski - zastępca przewodniczącego
- phm. Jakub Wilczyński - sekretarz
- hm. Mariusz Brzozowski
- hm. Tomasz Borkowski
- phm. Maciej Andrzejczuk
- phm. Jakub Giegiel
Sąd Harcerski
- hm. Sylwia Wesołowska - przewodnicząca
- hm. Maciej Fiedorczuk
Zobacz też[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- Jan Dworakowski, Sto lat harcerstwa na ziemi białostockiej, Białystok, 2010, ISBN 978-83-927400-4-9
- ks. Kazimierz Kułakowski, Harcerstwo na białostocczyźnie, Białystok, 1995, ISBN 83-903063-3-6
Linki zewnętrzne[edytuj]
This article "Hufiec ZHP Białystok" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Hufiec ZHP Białystok.
