I Wojna Kontynentalna
I Wojna Kontynentalna, zwana również Wielką Wojną Kontynentalną, lub V Wojną Światową - nazwa konfliktu trwającego w IV edycji serwera minecraft w latach 2306-2309 między państwami paktu żelaznego a OBNA.
Czasy przedwojenne[edytuj]
Po wielkich zmianach w wyniku zakończenia wojny komiternowskiej, Królestwo Alaski, które tonęło w kryzysach gospodarczych i społecznych usiłowało na wiele sposobów ograniczyć wolność obywateli, którzy zdobyli większą samodzielność w podejmowaniu decyzji dzięki narzuconym warunkom przez zwycięskie państwa paktu antykomiternowskiego w nowopowstałym państwie Ameryki Zachodniej. W Królestwie Alaski jeszcze przed całkowitym wypłaceniem reparacji, działy się podejrzane ruchy takie jak przywrócenie stolicy Drozd City, starej nazwy ,,Drozdgrad", która wywodzi się z korzeni upadłego komunistycznego państwa.
21 lutego 2298 roku ogłoszono przejęcie państwa przez Cara Drozdowicza, co nie spotkało się z żadnym ogniem krytyki ze strony reszty państw. Wręcz przeciwnie, przywódca Federacji Nihilum ogłosił program mający na celu integrację wszystkich państw Ameryki poprzez budowę ambasad, w tym Carstwa Dirit, którego powstanie zostało ogłoszone tego samego dnia po przejęciu władzy przez Drozdowicza. Pomysł ten został poparty przez między innymi Epirezję. Carstwo Dirit korzystając z braku ograniczeń postawionych na mocy traktatu z Drozd City, zwiększyło wydatki na wojsko, a także rozpoczęło proces zrzeszenia wszystkich obszarów Alaski, co wywołało sprzeczne interesy, gdyż część z nich należało do Stanów Zjednoczonych Epirezji.
26 lutego 2299 roku miały miejsce dwa zamachy - jeden we Wschodzącej Republice w Owczewie, a drugi w Drozdgradzie, stolicy Carstwa Diritu. Drozdowicz oskarżył wywiady SZE, Federację Nihilum oraz Związek Kolonii Azisowych o podłożenie bomby w siedzibie Cara. Za zamachem w Owczewie okazał się stać wywiad Imperium Nowego Świtu Adriatyzmu, co w dużym stopniu pogorszyło stosunki między tymi państwami. Tego samego dnia Carstwo Dirit rozpoczęło manewry floty morskiej na ogromnym obszarze Oceanu Spokojnego, co spowodowało zaniepokojenie w Epirezji, dlatego podjęto decyzję o zintensyfikowaniu jednostek patrolowych pod banderą Epirezji.
28 lutego 2300 roku car Drozdowicz ogłosił plan 2 letni, oraz zajęcie kolejnych terenów w celu zjednoczenia całej Alaski. Tego samego dnia zidentyfikowano samolot nieznanego pochodzenia w stanie Nordeau tuż przy Oceanie Spokojnym. Rząd Diritu przyznał, że samolot ten należał do wojsk Carstwa Diritu, jednak już po zawieszeniu relacji dyplomatycznych na żądanie wodza Epirezji.
29 lutego 2300 roku wódz Federacji Nihilum złożył wizytę w Drozdgradzie w celu omówienia niepokojących zdarzeń w ostatnim czasie. Omawiano także kwestię integracji międzynarodowej w celu polepszenia stosunków i załagodzenia napiętej sytuacji na świecie. Wódz FN wizytę ocenił jako serdeczną i zapewnił o nadchodzących latach pokoju i przyjaźni między tymi państwami.
5 marca 2303 Drozdowicz wydał rozkaz zasiedlenia wschodnich terenów Alaski, w celu przyłączenia ich do granic Carstwa. Rok później uruchomiono carską fabrykę czołgów, co ponownie podgrzało relacje między Epirezją, a Diritem.
8 marca 2304 równo o północy, władze Carstwo Dirit ogłosiło powstanie Organizacji Bezpieczeństwa Narodów Amerykańskich. Car Drozdowicz udał się w podróż dyplomatyczną do INŚA, gdzie prawdopodobnie zostało przypieczętowane członkostwo tego państwa do OBNA, a następnie do Federacji Nihilum, gdzie złożył kwiaty pod pomnikiem ofiar wojny komiternowskiej w Arizonie. Tego samego dnia ponownie dokonano aktu wandalizmu we Wschodzącej Republice. Wskutek działań inwigilacyjnych we Wschodzącej Republice, Federacja Nihilum zamknęła swoje wszystkie granice, a Stany Zjednoczone Epirezji wykorzystały to ostatecznie formując tajną policję, która odgrywała znaczącą rolę w strukturach na okupowanych terytoriach podczas wojny. Wkrótce do OBNA dołączył Związek Kolonii Azisowych, oraz Zjednoczone Wschodnie Wybrzeże. Władze Epirezji, Nihilum i Wschodzącej Republiki zrozumiały, że sytuacja rozwinęła się na tyle poważnie, że trzeba rozważyć współpracę między sobą.
9 marca 2305. Działania Łysego Orła, od przyjęcia Adriatyzmu zamiast Azisizmu do dołączenia do paktu OBNA uderzającym w państwa znajdujące się poza nim, doprowadziły do drastycznego pogorszenia stosunków z Azisowymi państwami (z wyjątkiem ZKA). Rząd Nihilum ogłosił oburzenie działaniami INŚA, następnie wezwał delegację z INŚA o przedstawienie konstruktywnego rozwiązania problemu, grożąc przy tym interwencją militarną w Adikgradzie. Łysy Orzeł przystał na propozycję negocjacji, jednak znieważył urzędnika Nihilum, spotykając się najpierw z przywódcą ZWW, co mocno rozwścieczyło rząd Federacji Nihilum. Tego dnia odbyły się wstępne rozmowy w Arizonie między Leonem Maurerem, a Josephem Nibiru w kwestii założenia paktu opozycyjnego do OBNA.
10 marca 2305 flota wojenna Epirezji zwiększyła swoją aktywność na Oceanie Spokojnym podczas obrad OBNA, które miały miejsce w Adikgradzie. Obrady OBNA ograniczyły się do 7 utajnionych punktów. W między czasie, wywiad Epirezji dotarł do planów ataku paktu OBNA na Nihilum i Epirezję, a także uzyskano informacje na temat planów ekspansji poszczególnych państw na określonych terenach. W tym momencie było wiadomo, że wojna jest nieunikniona. Wódz SZE posiadając informacje przekazane przez wywiad, zdecydował się udać do Drozdgradu na zaproszenie Cara, gdzie omówiono obecną sytuację polityczną, kwestię oznaczenia granic, oraz podpisano pakt o nieagresji na 5 lat. Po powrocie delegacji z Drozdgradu, służby wykryły aktywność obcych jednostek w mieście Latium, tuż przy granicy ze Wschodzącą Republiką. Federacja Nihilum potępiła niedozwolone przekraczanie granic przez nieznane państwo, następnie jasno rozważano zamknięcie przestrzeni powietrznej Nihilum.
11 marca 2306 Rząd Epirezji z uwagi na ruchy państw OBNA i zamachy terrorystyczne ogłosił stan wyjątkowy. W Nihilum natomiast ogłoszono stan wojenny. Wschodząca Republika zaczyna podnosić wydatki na zbrojenie, w tym, zostaje utworzona pierwsza baza wojskowa w Nowym Dniu.
Po rozmowach w Arizonie ogłoszono oficjalne powstanie Paktu Żelaznego, w którego skład wchodziła Federacja Nihilum, Wschodząca Republika oraz Stany Zjednoczone Epirezji. Globalne napięcie przekroczyło niewyobrażalną skalę. Wiadomo było, że wojna światowa jest nieunikniona.
Plan ataku OBNA[edytuj]
Wywiad Stanów Zjednoczonych Epirezji rozpoczął tajną misję zdobycia informacji podczas szczytu OBNA w nocy 10 marca 2305 roku. Początkowo plan zakładał przejęcie sygnałów za pomocą sonaru z krążownika armii Epirezji, gdyż spodziewano się, że szczyt odbędzie się w Drozdgradzie. Gdy okazało się, że spotkanie głów państw OBNA odbędzie się w Adikgradzie, mocno skomplikowało to możliwości operacyjne wywiadu, ponieważ szansa na wykrycie na lądzie jest bardzo wysoka. Oficerowie wywiadu dotarli do ściśle tajnych planów ataku ze strony państw OBNA, co spotkało się z niezwykle dużym zaniepokojeniem, gdyż spodziewano się ataku na większą skalę. Z racji przeprowadzanych już wcześniej rozmów o zawiązaniu Paktu Żelaznego, władze Epirezji przekazały informacje władzom Nihilum, następnie obie strony przystąpiły do analizy i planowania obronnego.
Spotkanie Nibiru z Łysym Orłem[edytuj]
Wódz Federacji Nihilum, Joseph Nibiru zażądał przyjazdu Łysego Orła, przywódcy Imperium Nowego Świtu Adriatyzmu do Stolicy FN, Arizony. Jednym z powodów irytacji Nibiru był fakt samego istnienia INŚA w jego postaci, mianowicie to, że Łysy Orzeł przyjął Adriatyzm, który jest obrazą w stronę Azisowców, gdyż wyraża poglądy sprzeczne w wielu kwestiach z religią Azisową. Jednak punktem krytycznym, który skłonił do zainicjowania tegoż spotkania było dołączenie INŚA do frakcji OBNA, co było jednoznaczne z zajęciem stanowiska przeciwko państwom znajdującym się poza nim, włączając w to Federację Nihilum i Stany Zjednoczone Epirezji.
Spotkanie odbyło się 12 marca 2306 roku. Przedmiotem rozmów były 3 punkty przedstawione przez rząd Nihilum, rządowi INŚA;
a) Łysy Orzeł zostaje odsunięty od władzy, którą przejmie proazisowy Maui,
b) INŚA odchodzi z OBNA i przyjmuję Azisizm,
c) INŚA dołącza do Nihilum, Epirezji i WR.
Łysy Orzeł odrzucił Nihilowskie żądania. Wkrótce rozpoczął się marsz Mauiego na Adikgrad, który został stłumiony przez oddziały INŚA. Wojska Federacji Nihilum rozpoczęły przygotowania do interwencji zbrojnej w Imperium Nowego Świtu. Pomysł przejęcia Mauiego w państwie Łysego Orła został poparty przez Leona Maurera.
Tajna operacja specjalna Carstwa Dirit i wybuch wojny[edytuj]
Tuż po zdobytych informacjach wywiadowczych, a przede wszystkim nieudanym marszu na Adikgrad, Leon Maurer wydał rozkaz przeniesienia ciężkich wojsk na zachodnią część Epirezji, tuż przy granicy z Carstwem Dirit. O godzinie 19:17 wykryto liczne wojska carskie, które znajdowały się w Nowym Mińsku, 10 kilometrów od granicy Epirezji. Ruchy wojsk Diritu były bacznie obserwowane przez wojsko SZE. Wniosek był następujący - wojska Carstwa Dirit szykują się do ataku, który ma nastąpić o niewiadomej godzinie. Podejrzewano, że pierwsze uderzenie nastąpi z granic ZWW, ZKA i INŚA w kierunku Nowy Dzień/Arizona. O 19:29 północna wieża w Westfold zaobserwowała przesunięcie carskich wojsk ku głównej bramy Nordeau (4 kilometry), co rozpoznano jako przygotowanie do ataku, jednak generał Andrea Vusci wciąż utrzymywał wojska 800 metrów przy granicy. O godzinie 19:31 nastąpił zmasowany atak cybernetyczny na Nihilum, co mocno osłabiło morale państw Paktu Żelaznego, gdyż Nihilum stanowiło główny filar siłowy na wschodzie Ameryki. Niewiadomo z czyjego rozkazu wyprowadzono atak cybernetyczny, jednak podejrzewa się o to Związek Kolonii Azisowych. Wojska Epirezji znajdujące się wciąż 800 metrów od granicy, o godzinie 19:50 wykryły bezprawne wkroczenie jednego z oddziałów wojsk carskich na terytorium Epirezji. Zgodnie z rozporządzeniem obronności i integralności granic Stanów Zjednoczonych Epirezji, VI brygada kawalerii oddała ostrzegawczy strzał w kierunku żołnierza I batalionu carskiego. Drozdowicz wykorzystał ruch wojsk Epirezyjskich jako pretekst do rozpoczęcia ofensywy i rozkazał wojskom marsz w głąb miasta Westfold. Oddziały obronne Epirezji przyjęły defensywne stanowiska tuż przy bramie głównej Nordeau, ponieważ reszta wojsk nie dotarła jeszcze na umówione pozycje. Car Drozdowicz ogłosił tajną operację specjalną o godzinie 19:52. Rząd Epirezji ogłosił stan wojny podkreślając fakt bezprawnego wkroczenia carskich wojsk bez wypowiedzenia wojny łamiąc przy tym pakt o nieagresji. Federacja Nihilum zgodnie z założeniem Paktu Żelaznego, wypowiada wojnę Carstwu Dirit, jednocześnie mierząc się z atakami cybernetycznymi.
5 i 17 pułk Pork oraz 4 armia pancerna została zepchnięta wgłąb Westfold tracąc inicjatywę w starciu. Carstwo Dirit zawiesiło swoją flagę na bramie głównej zajmując przy tym punkt obronny najbliżej granicy. Oddziały wojsk inżynieryjnych zaczęły budować prymitywne osłony, aby uskutecznić obronę do czasu dotarcia wszystkich jednostek zmierzających z zachodniej części kraju. Mimo utraty terenów, 5 pułk Pork rozbiła 3. armię carską, co było nieoczekiwanym sukcesem, jednak poniosła olbrzymie straty w sprzęcie, co zmusiło przegrupowanie się armii i przydzielenia dywizji do 17. armii. Ataki cybernetyczne na FN przybrały niewyobrażalnie dużą skalę. Maurer wydał rozkaz zatrzymanie "fortyfikację" oddziałów, obawiając się szybkiego dotarcia wojsk ZWW, ZKA i INŚA, co oznaczało uderzenie w tyły Epirezyjskiej armii, której część znajdowała się na polu bitwy, a pozostała część powoli docierała do Westfold. Plan się udał, ponieważ jednostki broniące się w Westfold nie doznały żadnych strat. Skutkiem było natomiast dotarcie oddziałów Carstwa Dirit do miasta Onozia, znajdującego się w stanie Galaks.
Masakra w Onozii[edytuj]
12 marca 2306 roku o godzinie 20:28 wojska carskie wkroczyły do Onozii w stanie Galaks. Drozdowicz wydał rozkaz zrównania miasta z ziemią uwzględniając wyczyszczenie zdobytych ziem z ludności Epirezyjskiej. Oddziały Carstwa Dirit rozpoczęły palenie domów, gospodarstw, działek rolnych, a nawet świątyni Azisa, gdzie skradziono złotą literę ,,A" wartą 650 000 dolarów epirejskich (równą 4 023 500 rubli diritckich na stan marca 2306 roku). Żołnierze z IV pułk Bydgoszczogradzkiego pojmali burmistrza Onozii, Michaela Wattę, a następnie wykonano publiczną egzekucję poprzez powieszenie, na oczach kilkunastu ocalałych mieszkańców miasta i żony burmistrza, którą wkrótce utopiono w rzece Galatasary. Gehenna mieszkańców Onozii zakończyła się po wkroczeniu oddziału Pierwszej Grupy Reagowania im. Lilpopa przy wsparciu II i VII pułku Feltre. Wojska Carstwa Diritu zaczęły wycofywanie się ku Westfold, którego obrona utrzymywała się dzięki 17. armii Porka.
Ofensywa Epirezji na froncie zachodnim[edytuj]
Po dotarciu reszty wojsk Epirezji, w tym czasie Nihilum odparło ataki cybernetyczne i wzięło pełny udział w walkach na froncie wschodnim. Od tego czasu wojska Epirezji maszerowały ku granicy Epirezyjsko-Diritowskiej bez żadnych trudności, do czasu dotarcia do Westfold. Po drodze, w szczególności po masakrze w Onozii, żołnierze doświadczyli szokujących doznań. Z zapisków nieznanego poległego żołnierza, znaleziono zapisek: ,, [...] wszędzie zniszczone domy, spaleni i powieszeni mieszkańcy i wymalowane liczby "28" na murach, to nie są zdyscyplinowani żołnierze, ludzie, to lichwalska hołota...". Po wkroczeniu do Westfold, oddziały wsparły broniący się od wielu dni 17. pułk Porka, co zwieńczyło zwycięstwem nad wojskami Diritu i odbiciem w całości miasta Westfold. Baza wojskowa Westfold nie nadawała się do użytku z powodu zniszczeń i ograbień, więc P.G.R. wycofała się i rozpoczęła instalację dowództwa operacyjnego w bazie wojskowej w stanie Nordeau. Po niespodziewanie szybkim odbiciu Westfold, armia Epirezyjska ruszyła wgłąb Carstwa Diritu, co zszokowało świat, który zastanawiał się nad losem utraconej Epirezji.
Bitwa o Nowy Mińsk[edytuj]
Armia Epirezji licząca 10 żołnierzy wkroczyła do Nowego Mińska, gdzie rozpoczęła starcia z armią carską przewyższającą liczebność ponad pięciokrotnie. Błyskawicznie zajęto prymitywną osłonę ze stone'a wybudowaną przez mieszkańców Nowego Mińska, skąd został rozpoczęty ostrzał przez I armię Azisową (zrzeszoną z 17. pułkiem Porka, II i VII pułku Feltre oraz I batalionu obrony terytorialnej im. Jima Jonesa). Niemal cała armia carska schowała się w bunkrze przygranicznym. Vusci rozkazał kontynuowanie ostrzału bunkru, co uniemożliwiło skuteczny odwet, a także spowodowało lekkie straty w armii carskiej. Wojska Epirezyjskie wciąż utrzymywały pozycję defensywną na lini 250 metrów wgłąb granicy Carstwa Dirit, co wykorzystali generałowie Diritu rozpoczynając kontratak, powodując konfrontację 50 żołnierzy diritijskich przeciwko 10 żołnierzom epirezyjskich.
I Armia Azisowa stawiała skuteczny opór mimo dużej przewagi liczebnej Carstwa Diritu. Wojska Epirezji były ostrzeliwane oraz atakowane bezpośrednio przez wrogie wojska, jednak ich bohaterstwo i zawziętość zaowocowała w minimalny postęp na linii frontu, dopóki wojska carskie nie zanotowały poważnych strat. Przed zajęciem ciężkiego sprzętu Carstwa Dirit straty po stronie Epirezji wynosiły zero, natomiast po drugiej stronie zerwano 50 nieśmiertelników.
Rozejm 10 minutowy[edytuj]
Po ciężkich starciach w Nowym Mińsku, gdzie I Armia Azisowa odnotowała duże straty w sprzęcie, oraz gdzie wojska Carstwa Dirit odnotowały spore straty w żołnierzach i również w sprzęcie, z inicjatywy generała Pterrowicza został zawiązany rozejm 10 minutowy. Leon Maurer zezwolił generałom zawiązanie rozejmu na okres 10 minut, aby umożliwić dostarczenie utraconych zasobów na linię frontu, podczas kiedy armia carska potrzebowała fundamentalnej reorganizacji. I Armia Azisowa po 10 minutach przyjęła stan gotowości, jednak wojska Diritu wciąż były nieprzygotowane. Mimo zakończenia rozejmu 10 minutowego, został przedłużony do 20 minut, za co całą krytykę zrzucono na gen. Vusciego, gdyż postanowił wykorzystać dodatkowy czas na dozbrojenie mimo ogromnego zagrożenia ataku od tyłu z powodu niekorzystnej dla Paktu Żelaznego sytuacji na froncie wschodnim. Walki wznowiono po 20-kilku minutach.
Operacja ,,Ural''[edytuj]
Po ,,rozejmie 10 minutowym'' wznowiono walki. Morale armii carskiej mocno osłabły, mimo to uderzyli w I Armię Azisową bez poinformowania o zakończonym rozejmie, ostrzałem z bunkru oraz bezpośrednim atakiem. Wojsko Epirezyjskie bez poniesienia większych strat, rozbiło część armii carskiej. Front zachodni znów przesunął się wgłąb granic Carstwa Diritu, jednak na armii Epirezyjskiej ciążyło ryzyko uderzenia zza pleców, co doprowadziłoby do rozbicia Pierwszej Armii Azisowej, jednak wódz naczelny Maurer nakazał bezprecedensowe kontrataki w celu rozbicia armii carskiej w Nowym Mińsku. W końcu armia Epirezyjska rozpoczęła bezpośrednie uderzenie na przygraniczny bunkier, gdzie znajdowało się centrum operacyjne wojsk Carstwa Diritu. I Pułk Azisowy rozbił o wiele liczniejszą armię carską, następnie przejęto bunkier, co oznaczało zdobycie Nowego Mińska. Car Drozdowicz nie spodziewając się skutecznej obrony armii Epirezyjskiej, wpadł w niegodne wodza naczelnego tak licznych wojsk - rozczarowanie i zakłopotanie. Najbliższa armia, która umożliwiłaby odparcie natarcia Epirezyjskich wojsk znajdowała się setki kilometrów od linii frontu.
Wszystkie wojska Carskie, które brały udział w ataku na Epirezję, były bezradne ze względu na katastroficzną sytuację po ich rozbiciu. Dezorganizacja była na tyle potężna, że sam Car Drozdowicz początkowo wykazywał dezercję, co wzbudzało negatywne chęci do obrony ojczyzny reszty przywódców armii. Armia Epirezyjska wówczas zdobyła wschodnie tereny Carstwa Dirit bez większych oporów, oraz bacznie zmierzała ku stolicy Carstwa - Drozdgradu.
Zdobycie Drozdgradu[edytuj]
Wojska Carstwa Diritu wciąż nie pozbierały się po bolesnej klęsce w Nowym Mińsku. W tym czasie I Armia Azisowa wkroczyła do stolicy Carstwa Diritu, zajmując rządowe budynki i usuwając administrację prodiritijską. Pierwszym zajętym budynkiem była główna siedziba rządu Carstwa Dirit. Car Drozdowicz zrezygnował z próby odbicia stolicy z racji przeważających technologicznie sił Epirezji w stosunku do armii carskiej, która znajdowała się setki kilometrów dalej. Leon Maurer zdecydował się nie naruszać stolicy Carstwa Dirit, oraz zaproponował rozejm. Po przegranej Carstwa podpisano rozejm, w wyniku którego upadło Carstwo Dirit i straciło wschodnie tereny na rzecz SZE. W czasie przerwy między walkami SZE odnawiało uzbrojenie i układało plany w świetle nowej sytuacji polityczniej i mniej korzystnego położenia OBNA.
Front wschodni 2306 - 2309[edytuj]
Interwencja nihilijska[edytuj]
Początkiem działań nihilijskich na wschodzie kontynentu, było wysłanie 27. armii ekspedycyjnej im. Pola Pota pod dowództwem generała Benjamina Hawk'a do Adikgradu, ruch ten był zaplanowany przed wybuchem wojny, jednak niespodziewany atak Carstwa Dirit na Stany Zjednoczone Epirezji, spowodowały, iż plan interwencji militarnej musiał zostać przyspieszony, w sytuacji, gdy nie wszystkie jednostki były gotowe. 27. armia ekspedycyjna im. Pola Pota stoczyła dwie potyczki z 18. armią Gey'a i 4. armią kolonialnej ZKA.
Wojska ekspedycyjne Nihilum uderzyły w miasto Adikgrad, w którym spotkały się z dużym oporem przeciwnika. Po nieudanej ofensywie gen. Benjamin Hawk ogłosił taktyczny odwrót sił Nihilum do lasu w pobliżu Adikgradu, gdzie zostały ostatecznie rozbite przez adriatystyczną 18. armię Gey'a., w tym czasie 4. armia kolonialna ZKA została w Adikgradzie.
Po pojmaniu i rozbrojeniu wojsk Nihilum generał Benjamin Hawk został rozstrzelany przez wojska INŚA.
[edytuj]
Inwazja sił OBNA na Federację Nihilum i Wschodzącą Republikę[edytuj]
Po zniszczeniu 27. nihilijskiej armii ekspedycyjnej im. Pola Pota i śmierci gen. Benjamina Hawk'a Nihilum zmobilizowało nihilijską 3. armię im. Azisa.
Wojska Organizacji Bezpieczeństwa Narodów Ameryki w składzie 4. i 11. armii kolonialnej ZKA, 33. armii im. Adolfa Hitlera ZWW, a także 28. armii Adriatka (złożonej z 18. armii Gey'a i milicji) dokonały inwazji na tereny Wschodzącej Republiki i Federacji Nihilum.
Po wieściach przekroczenia granicy Nihilum — WR i wkroczeniu do przygranicznego miasta Conquista, Nihilum natychmiast wysłało 3. armię im. Azisa, by walczyć z najeźdźcą, okazało się, że siły OBNA przewyższają Nihilum liczebnie 1:4, a więc zwiadowcy nihilijscy obserwowali sytuację z powietrza. Mimo prób zestrzelenia, helikoptery Nihilum bacznie obserwowały wydarzenia dziejące się na ziemi.
Wojska OBNA zdobyły miasto Conquista, a następnie Mississippi City, a następnie ruszyły na stolicę — Arizonę.
Nihilijska 3. armia im. Azisa postanowiła bronić miasta, dodatkowo 1. królewska armia WR przybyła do Arizony, aby wspólnie bronić miasta.
Po nadejściu wojsk OBNA i po ciężkich walkach, 3. armia im. Azisa i 1. królewska armia WR zostały zniszczone a Arizona stracona w ręce wroga
Okupacja Arizony i Nowego Dnia[edytuj]
Żołnierze OBNA, szczególnie ci z INŚA i ZWW, podziwiali architekturę Arizony, w swoich krajach nie widzieli tak dużych budynków. Arizona została pozbawiona flag i sztandarów Nihilum, dochodziło też do incydentów związanych z różnicami kulturowymi między mieszkańcami Arizony a wschodnich państw. Prawdopodobnie parę dni po rozpoczęciu okupacji, pijani żołnierze INŚA zdemolowali pomnik ofiar Wojny Kominternowskiej, przedstawiający wspomnienie o cywilnych ofiarach i kwarcowe "A", symbol Azisizmu.
Okupacja w Nowym Dniu była krótsza i przebiegała bez większych problemów, wyjątkiem były obraźliwe wiadomości pozostawione przez prawdopodobnie żołnierzy ZKA na ścianach zamku i w ambasadzie nihilijskiej.
Odbudowa i powrót Nihilum na front[edytuj]
Po klęsce 3. armii Azisa i 1. armii królewskiej rząd Nihilum i WR postanowił zbudować nowe armie z resztek poprzednich. Utworzona została nihilijska 1. armia Azisa pod dowództwem Marszałka Federalnego Dwight'a Francisa Dixon'a oraz 2. królewska armia Wschodzącej Republiki pod dowództwem samego króla Zjarka Zymona, która podlegała dowództwu Nihilum.
Odnowione wschodnie siły Paktu Żelaznego przedostały się do miasta Moro, następnie do miasta Kortez, po tym dokonały inwazji na Zjednoczone Wschodnie Wybrzeże i zajęły, bez większego oporu stolicę — miasto Plymouth. Ruch ten okazał się kluczowy dla losów wojny. Żołnierze Nihilum i WR mogli dokonać swego rodzaju zemsty na wrogach, zdobyli łupy i surowce, które zostały po wojnie wyeksploatowane przez Nihilum. Zajęcie Plymouth skończyło się odejściem od wojny i upadkiem Zjednoczonego Wschodniego Wybrzeża.
Bitwa o Adikgrad[edytuj]
W 2309 roku po ulokowaniu armii Epirezyjskiej w przygranicznych okopach trwały walki na obrzeżach Adikgradu. Armia INŚA wyprowadzała śmiałe ataki chowając się co jakiś czas do okopów, aby zregenerować siły. Armia SZE znalazła się w potrzasku, ponieważ musiała bronić się przed wyzywającymi atakami armii Łysego Orła, jednocześnie zważając na możliwość ataku z innej strony, co drastycznie obniżało morale żołnierzy. Po kilku dniach wymiany ognia między okopami generał I Armii Azisowej wydał ryzykowny rozkaz ofensywnego ataku na armię INŚA. Armia Epirezyjska wygrała starcie pomimo dużych strat. Zdobyto Adikgrad, jednak szybko dotarły posiłki wojsk OBNA a mianowicie główna armia ZKA oraz Jashosimska, wkrótce też dołączyły niedobitki Łysego Orła, co zmusiło odsunięcie pola bitwy poza granice INŚA. W wyniku przegrupowania się wojsk OBNA, dołączyła też armia Nihelejska. Walki toczyły się na granicy Paktu Żelaznego z OBNA (wyznaczonej w 2306 roku). Po bardzo ciężkich walkach z armią ZKA i INŚA ostatecznie udało się w całości przejąć Adikgrad, który został spalony, splądrowany i zbeszczeczony.
Unicestwienie Nowego Dnia[edytuj]
Podczas Nihelejsko-Epirezyjskiej ofensywy na Adikgrad, wojska OBNA obrały kurs na Wschodzącą Repubikę. Doszło do tego prawdopodobnie za sprawą ZKA, które chciało wymierzyć sprawiedliwość królowi Zimu za niestosowne wypowiedzi wobec Azisa. 20 marca 2309 wojska OBNA wkroczyły do Nowego Dnia, zrównując całkowicie z ziemią - ,, to za co co powiedziales na Azisa '' wyznał prezydent ZKA. Nowy Dzień był wiele razy bombardowany, ręcznie wysadzany, a także wypisywano obelgi na tabliczkach. Wschodząca Republika była największym poszkodowanym w I Wojnie Kontynentalnej. Król Zimu pogrążył się w depresji - mąż króla poinformował o jego śmierci samobójczej 27 marca 2311 roku.
