Józef Kiełpiński

	{{{imię przybrane}}}; {{{imię przybrane oryginalne}}}
	{{{imię przybrane}}}; {{{imię przybrane oryginalne}}}
	Józef Kiełpiński; {{{imię i nazwisko oryginalne}}}
	Józef Kiełpiński; {{{imię i nazwisko oryginalne}}}
Kraj działania	{{{państwo}}}
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1948 ; Toruń
Data i miejsce śmierci	17 lutego 2023 ; Toruń
	Proboszcz w Płowężu
Okres sprawowania	1988–2019
	Egzorcysta diecezjalny
Okres sprawowania	2004–2023
Wyznanie	Katolicyzm
Kościół	Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat	1975
Pontyfikat	{{{data pontyfikatu}}}
	[[commons:Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane”, w linii 17: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).\|Multimedia w Wikimedia Commons]]
	[Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane”, w linii 17: attempt to index field 'wikibase' (a nil value). Strona internetowa]

Strona Szablon:Duchowny infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.

Józef Kiełpiński (ur. 23 lipca 1948 w Toruniu zm. 17 lutego 2023) – rezydent parafii pw. Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny Kowalskiej w Toruniu, od roku 1988-2019 proboszcz parafii pw. św. Małgorzaty w Płowężu. Od 2004 egzorcysta diecezjalny, kanonik, wikariusz w parafiach: Gdyni, Grudziądz, Drzycimu, Subkowach k. Tczewa, Sępólnie Krajeńskim.

Życiorys[edytuj]

Urodził się 23 lipca 1948, jako najmłodszy z trojga rodzeństwa. Miał brata i siostrę. Mieszkał w Toruniu. Skończył szkołę średnią i został technikiem budowlanym, ale wstąpił do seminarium duchownego. W 1975 został wyświęcony w Pelpinie. Pełnił posługę wikariusza w parafiach; Grudziądz, Gdyni (1983-1984), Drzycimu, Subkowach k. Tczewa, Sępólnie Krajeńskim. 26 marca 1988 został proboszczem parafii pw. św. Małgorzaty Płowężu, którą prowadził przez 30 lat. dostał Ogromne prace konserwatorskie wykonano na jesieni 1988. Współpracując z konserwatorem zabytków proboszcz sporządził plany odnowienia prezbiterium oraz ołtarzy bocznych. Wykonano także nowe oświetlenia i naprawę organów. W 1996 wykonano ogrodzenie terenu cmentarnego murem ceglanym. W 2000 nastąpiło zbicie lamperii z wewnętrznych ścian świątyni, nałożenie tynku wapiennego i pomalowanie wnętrza specjalnymi farbami. Parafia Płowęż zasłynęła z mszy z nabożeństwem o uzdrowienie. Od 2004 roku pełnił funkcję egzorcysty diecezji toruńskiej.Był bardzo znanym w swoim regionie egzorcystą

Udzielał dużo wywiadów^[1], opowiadał mediom o swojej misji, oparty na jego doświadczeniach z egzorcyzmem w 2015 powstał film dokumentalny ''Egzorcysta''^[2]. W 2018 ciężko zachorował, posługę proboszcza pełnił do lipca 2019. Następnie został rezydentem Parafii Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny Kowalskiej w Toruniu. Kapłanem był 48 lat.

Zmarł z 16 na 17 lutego 2023. Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem biskupa Józefa Szamockiego została odprawiona w kościele parafialnym 22 lutego o godz. 12, po niej ksiądz został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Egzorcysta[edytuj]

W czasie bycia proboszczem w parafii w Płowężu został nominowany do funkcji egzorcysty diecezjalnego. Raz w miesiącu w ostatni piątek miesiąca w niewielkim kościele w Płowężu, odprawiał nabożeństwa o uzdrowienia duchowe na których wydarzał się szereg niezwykłych reakcji ludzkich. Msza polegała na uzdrowieniu duchowego, ale także fizycznego. Msze trwały czasem 3 godz. Były to bardzo wyjątkowe msze.

Na te nabożeństwa przyjeżdżali wierni z najróżniejszych zakątków Polski. Pierwsza część nabożeństwa polegała na modlitwach i śpiewach. Druga cześć – msza. Trzecia część, najbardziej oczekiwana przez wszystkich zgromadzonych uzdrawianie duchowe poprzez nałożenie rąk na głowę. Podczas tej ceremonii dochodziło do krótkich utrat przytomności przez wielu ludzi, upadki nigdy nie powodowały obrażeń cielesnych. Po chwili osoby wstawały z uśmiechem na twarzy. Przyjeżdżało wiele osób które potrzebowały jego pomocy. Pewnego dnia do ks. Józefa dotarł list pewnej kobiety.

Jej córka Karolina była chora na nieuleczalną chorobę, dana przez lekarza maść nie przyniosła rezultatu. Kobieta przyniosła maść na nabożeństwo, maść została pobłogosławiona.Po kilku dniach smarowania maścią można było zauważyć zmiany, po dwóch tygodniach nie było już choroby. Uznano to jako cudowne uzdrowienie^[3].

Cytaty[edytuj]

Obecność Ducha Świętego ma dla ludzkiego życia ogromne znaczenie. Duch Święty sprawia, że człowiek staje się spokojny, radosny, uśmiechnięty i bardzo pozytywnie nastawiony do innych ludzi i całego świata. Zwyczajnie łatwiej wtedy żyć.
Kiedy ludzie mnie pytają, dlaczego jedni padają na posadzkę a inni nie, to odpowiadam że sam nie wiem! Być może takie, a nie inne jest działanie Ducha Świętego.