Jan Grudniewski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 9 grudnia 1945 Krynki | |
| Zawód, zajęcie | żołnierz | |
Jan Gustaw Grudniewski (ur. 9 grudnia 1945 r. w miejscowości Krynki, woj. świętokrzyskie) polski wojskowy, działacz społeczny i polityczny, Komendant Naczelny Polskich Drużyn Strzeleckich.
Korzenie[edytuj]
Urodził się w Krynkach (woj. świętokrzyskie), jego rodzina była w tym terenie zakorzeniona od wielu pokoleń. Dziadek Antoni[1] był strzelcem Polskich Drużyn Strzeleckich w Stanisławowie. Ojciec jego był ułanem w wojsku przedwojennym a po wojsku pracował w przemyśle zbrojeniowym w Starachowicach, prowadząc także gospodarstwo rolne. Był związany z ruchem niepodległościowym i podziemiem. Po II wojnie Światowej w 1947 r. ojciec Władysław dostał polecenie, aby przenieść się na Ziemie Odzyskane niedaleko od morskiego pasa granicznego, gdyż brał udział w siatce przerzucania uciekinierów podziemia za granicę. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, był torturowany ale po kilku dniach wypuszczony przez kapitana UB pochodzącego z Kieleckiego. Przed aresztowaniem o którym został przez podziemie uprzedzony, spalił w piecu kaflowym wszelkie dokumenty swoje i swoich przodków: zdjęcia i ślady pochodzenia, aby nie były dostępne w czasie rewizji UB.
Życie i służba wojskowa[edytuj]
Jako 16 latek prowadził przez kilka lat teatr amatorski w miejscowości Rudnik. W Szkole Oficerskiej założył na roku teatr amatorski mający ponad 20 aktorów.
Służbę wojskową rozpoczął jako podporucznik artylerii jednostki w Lublińcu. Po trzech latach rozpoczął wyższą edukację. W 1977 ukończył studia elektromechaniczne na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie z oceną bardzo dobrą. Za pracę magisterską pt. „Bariera świetlna do pomiaru hiperdźwiękowych prędkości pocisków” został wyróżniony tytułem Mistrza Techniki 1977 r. Na czwartym roku studiów na Wojskowej Akademii Technicznej za niepoprawne politycznie wystąpienie na spotkaniu z delegatami na Zjazd PZPR i Biura Politycznego został usunięty ze studiów przez organa partyjne, ale w ostatniej chwili Komendant Akademii WAT gen bryg doc. dr inż. Aleksander Grabowski sprzeciwił się decyzji Komitetu Partyjnego i polecił zachować na studiach z udzieleniem kary partyjnej.
Służył w technicznych jednostkach wojskowych. Pierwszy w Okręgu Śląskim w służbach technicznych wprowadził spawanie aluminium w osłonie argonu. Zajął pierwsze miejsce w Śląskim Okręgu Wojskowym. Pełnił służbę jako szef uzbrojenia pułku czołgów, zastępca dowódcy pułku artylerii przeciwlotniczej i pułku czołgów.
Służył jako zastępca dowódcy ds. technicznych pułku artylerii przeciwlotniczej w 5 Dywizji Pancernej w Gubinie. Później wysłano go do Ministerstwa Obrony Narodowej gdzie zajmował się bronią strzelecką a później artylerią dużego kalibru mogącą strzelać pociskami atomowymi. Jest to do dzisiaj nierozszyfrowana zagadka. W Ministerstwie Obrony Narodowej był inicjatorem tajnych ruchów kontestujących postkomunizm i wspólnie z grupą oficerów utworzył antykomunistyczne Stowarzyszenia Patriotyczne VIRITIM, które w konspiracji, przewidując upadek komunizmu przygotowywało podstawy teoretyczne przyszłego Suwerennego Państwa Polskiego.
Uczestniczył w działaniach Solidarności Walczącej Kornela Morawieckiego[2], dając lokal działaczom, jak przemieszczając uciekinierów z Armii Czerwonej. Między innymi przechowywał Annę Walentynowicz w swym mieszkaniu na Gocławiu w Warszawie.
Jan G. Grudniewski zajął się teorią Powszechnego Uwłaszczenia jako przejściem z socjalizmu w Kapitalizm Obywatelski i doktryną wojenną „Totalna Obrona Narodowa”. Był inspiratorem przy pomocy Solidarności Walczącej I Krajowego Referendum Uwłaszczeniowego 18 lutego 1996 r. Referendum władza uznała za nieobowiązujące. Nie udało się Powszechne Uwłaszczenie, ale wg jego koncepcji służby mundurowe i uczciwie rządzone Spółdzielnie Mieszkaniowe stały się właścicielami ziemi pod budynkiem i mieszkań tworząc Wspólnoty Mieszkaniowe. Skorzystało z tego 250 tysięcy rodzin.
W latach 1992 r.-1994 r. na osobiste polecenie Premiera Jana Olszewskiego objął funkcję zastępcy dowódcy I Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie pod Warszawą z poleceniem, aby nie dopuścić do wojskowego zamachu stanu możliwego do wykonania ta dywizją.
Służby ciągle podejrzewały go, że prowadzi podziemna działalność szkodliwą dla ówczesnej władzy. W 1994 r. w wieku 49 lat wysłano go na wcześniejsza emeryturę do przymusowego „stanu w spoczynku” a nie rezerwy, aby przy zmianie władzy nie mógł być rehabilitowany i przywrócony do służby.
Podjął działalność gospodarczą handlową, a później w zakresie usług medycznych, specjalizując się kręgarstwie i chorobach kręgosłupa.
Na emeryturze był współpracownikiem i adiutantem dowódcy partyzanckiego gen. Antoniego Hedy pseudonim "Szary”. Służbę wojskową zakończył w stopniu podpułkownika.
W stanie spoczynku za działalność patriotyczną i wojskową, awansowany rozkazem Ministra Obrony Nr 469 z 30 maja 2007 r. na pułkownika WP.
Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Legionowym, Złotym Krzyżem Oficerskim II Klasy 100 lecia PDS, Złotym Krzyżem Oficerskim I klasy 100-lecia PDS oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Królewskiego Orderu Św. Stanisława BM, Srebrnym krzyżem zasługi MON.
Działalność w Polskich Drużynach Strzeleckich[edytuj]
Polskie Drużyny Strzeleckie zarejestrowane we Lwowie w 1911 r. przez Henryka Bagińskiego, Mieczysława Neugebauera, Mariana Januszajtisa-Żegote, przywrócone zostały w 1994 r. a zarejestrowane sądownie w Łodzi w 2001 r. Od reaktywatora Polskich Drużyn Strzeleckich (1994 r.) Komendanta Płk DS. Ludwika Wasiaka w 2004 r. przejął Komendanturę Naczelną PDS tej organizacji. Został wybrany na Komendanta Naczelnego Polskich Drużyn Strzeleckich (PDS). Według tytulatury tej organizacji nadano mu w 2005 r. stopień Generała Brygady Drużyn Strzeleckich i Generała Dywizji DS w 2008 r. Są to stopnie strzeleckie a nie wojskowe.
Z organizacji liczącej 30 osób przez 17 lat zbudował organizacje patriotyczną mającą prawie 4 tysiące umundurowanych członków i 18 okręgów w tym dwa zagraniczne: w Estonii i USA (Nowym Jorku). Sprawnie prowadzi zachowującą ciągłość historyczną organizację paramilitarną Polskie Drużyny Strzeleckie które w 2021 r. będą obchodziły 110 rocznice istnienia, a która w wielkiej roli była zaczątkiem powstania w 1918 r. Wojska Polskiego. Hasłem Polskich Drużyn Strzeleckich jest „Bóg, Honor, Ojczyzna i Wolność.”
Był współpracownikiem w Polsce emigracyjnego Prezydenta RP na Uchodźctwie Juliusza Nowina Sokolnickiego, a nawet jego pełnomocnikiem wojskowym na Polskę[3]. Podpisał w dniu 09-09-2008 r. wspólnie z Kapelanem Komendy Naczelnej PDS generałem DS. Stanisławem Rospondkiem umowę z Prezydentem Sokolnickim o patronacie[4] Prezydenta NU nad Polskimi Drużynami Strzeleckimi i przejęciem przez Komendę Naczelną Prezydenckich prerogatyw: o wyróżnianiu i awansowaniu zasłużonych Patriotów. Sokolnicki wyróżnił go najwyższymi odznaczeniami Orderu św. Stanisława Biskupa Męczennika.
Działalność polityczna[edytuj]
Był organizatorem i założycielem partii politycznej Nr 33 Polski Ruch Uwłaszczeniowy, pierwszy w Polsce publikował opracowania o konieczności Powszechnego Uwłaszczenia przy przejściu z ustroju socjalistycznego w kapitalizm. Wydał w 1996 r. książeczkę „Uwłaszczenie Narodu Polskiego, czyli jak odzyskasz 100 milionów”. Na bazie jego koncepcji uwłaszczenia Lech Wałęsa prowadził kampanię wyborczą pt. „100 milionów dla każdego”. W organizacji objął funkcję Przewodniczącego Partii. Współpracował z Janem Kobylańskim i z Unią Stowarzyszeń i Organizacji Polskich w Ameryce Łacińskiej (USOPAŁ). Był honorowym członkiem władz USOPAŁ. Był inicjatorem powołania Światowego Kongresu Polonii jako organizacji międzynarodowej Polaków za granicą.
W 2020 r. opublikował książkę pt: „Totalna obrona narodowa”.
W wyborach parlamentarnych w 2011 r. jako niezależny kandydował do Senatu z ramienia Polski Patriotycznej.
Działa od wielu lat w Stronnictwie Pracy partii politycznej założonej w 1937 r. przez Ignacego Paderewskiego, jako sprzeciw „kultowi jednostki” ówczesnego Marszałka Rydza Śmigłego. Pełni od kilku lat funkcję Szefa Rady Politycznej SP i jest autorem programu tej Partii.
Bibliografia[edytuj]
- Bajka napisana wierszem pt. Jak to było na wyborach , baśń o sępach i kaczorach
- Henryk Bagiński U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, wydanie 1935 r.
- Jerzy Makuch Drogi do Niepodległej 1914-1918 Zarys historii polskich drużyn strzeleckich, Wydawnictwo Dorand, ISBN 978-83-66578-03-6
- Jan Grudniewski Uwłaszczenie Narodu Polskiego czyli jak odzyskasz 100 milionów. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza 1996
- Regulamin Polskich Drużyn Strzeleckich 1911-2020 Warszawa 2008 r., ISBN 978-83-66578-04-3
- Jan Grudniewski Totalna Obrona Narodowa ISBN 978-83-66578-01-2
Przypisy[edytuj]
- ↑ Henryk Bagiński, U podstaw organizacji wojska polskiego 1908-1914, Nakł. Sekcji Historycznej Stow. Uczestników Ruchu Niepodległosciowego "Zarzewie", 1935, OCLC 264996602 [dostęp 2021-03-18].
- ↑ Poświadczenie Solidarności Walczącej.
- ↑ Nominacja Sokolnickiego.
- ↑ Patronat Sokolnickiego.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Biografia Jana G. Grudniewskiego
- Nota biograficzna na portalu Mam Prawo Wiedzieć
- Serwis PKW – Wybory 2011
This article "Jan Grudniewski" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Jan Grudniewski.
