Kismet i Cog

Kismet i Cog – imiona robotów, zaprojektowanych i stworzonych przez specjalistów od sztucznej inteligencji z laboratorium Massachusetts Institute of Technology

Historia badań[edytuj]

MIT został założony w 1961 roku przez Johna McCarthy’ego i razem z laboratorium AI na Uniwersytecie Carnegie Mellon są najważniejszymi ośrodkami, zajmującymi się badaniem AI, na świecie.

Roboty: Kismet i Cog są uważane^{[przez kogo?]} za jedne z największych osiągnięć badaczy z MIT.

Wygląd robotów i ich funkcje[edytuj]

Cog jest młodszym „bratem” Kismeta, dlatego doświadczenia zebrane przy konstruowaniu Kismeta wykorzystywane są do projektowania Coga, który ukończony, będzie posiadał wszystkie podstawowe zmysły jak również manipulatory. Na razie projektanci szczególnie przyglądają się zachowaniu Kismeta. Robot ten składa się z głowy ważącej 3,5 kg z twarzą gremlina, która informuje o nastrojach i potrzebach robota. Na starcie robot został wyposażony w najbardziej podstawowe potrzeby, podobnie jak niemowlę. Jeśli jest głodny to płacze, jeśli wokół niego nic się nie dzieje domaga się stymulacji. Poza tym robot może poruszać ustami i brwiami, jego emocje widać po mimice jego twarzy. A to wszystko dzięki wbudowanemu systemowi motywacyjnemu.

Sukces Kismeta pozwolił przenieść jego bazowe programy umożliwiające uczenie się do Coga, który w odróżnieniu od swojego starszego brata potrafi wchodzić w reakcje z otoczeniem. Jego oprogramowanie pozwala obecnie na reakcje podobne do tych obserwowanych u 2 letniego dziecka. Tak więc specjaliści od AI musieli zamienić się w niańki na potrzeby projektu. Cog musi sam uczyć się wszystkiego mając na starcie jedynie najbardziej potrzebne programy.

Twórców cieszy fakt, że patrząc na jego ruchy odnosi się wrażenie, że zachowuje się on jak dziecko poznające świat. Gdyż właśnie stworzenie istoty uczącej się tak jak człowiek było głównym założeniem projektu. Cog potrafi między innymi dzięki kamerom o wysokiej rozdzielczości odnaleźć twarz i oczy człowieka i wpatrywać się w nie. Jedynym problemem w tym projekcie jest jak do tej pory nie rozwiązana sprawa sterowanej wewnętrznie pamięci oraz uwagi, która naśladowałaby przechowywanie informacji przez człowieka. Pamięć taka musiałaby odróżniać kolejność wydarzeń w przeszłości, przechowywać informacje w postaci hierarchii itp. Przez brak takiej pamięci Cog pozbawiony jest „życia wewnętrznego”, przynajmniej na dzień dzisiejszy.