Kwintarianizm
Kwintarianizm – fikcyjna religia Pięciu Bogów w świecie wykreowanym przez Lois McMaster Bujold w książkach Klątwa nad Chalionem i Paladyn dusz.
Święta Rodzina to Wiosenna Córka, Letnia Matka, Jesienny Syn, Zimowy Ojciec i Bękart. Kwintarianie oddają jednakową cześć wszystkim tym bogom, w odróżnieniu od kwadran, uważających Bękarta za demona. W każdej świątyni Świętej Rodziny znajdują się cztery nisze z ołtarzami poświęconymi głównym bogom oraz stojąca osobno (w pobliżu niszy Matki) wieża Bękarta.
Duchowieństwo skupia się w pięciu zakonach, po jednym na każdego z bogów. Zakon Matki zajmuje się przede wszystkim prowadzeniem szpitali, zakon Bękarta prowadzi przytułki i poluje na demony. Zakony Syna i Córki są zakonami rycerskimi. Na szczycie hierarchii świątynnej znajdują się arcywieszczkowie, stojący ponad podziałem na zakony i zarządzający całymi prowincjami. Pozostali duchowni dzielą się na wieszczków i akolitów. Osoby, które nie zdecydowały się na złożenie ślubów zakonnych, mogą służyć bogom jako świeccy dedykaci.
Największe święta religijne wiążą się ze zmianą pór roku. Przykładowo, nadejście wiosny świętuje się jako Dzień Córki. Przed świtem domownicy zbierają się na czuwanie i modlitwę. Po nabożeństwie w domostwie wygasza się ogień. Po śniadaniu (na zimno) odbywa się uroczysta procesja do Świątyni Boskiej Rodziny. Młoda dziewczyna odgrywająca rolę Wiosennej Pani jedzie na mule lub koniu prowadzonym przez starszego mężczyznę w łachmanach, umazanego popiołem, reprezentującego odchodzącego Zimowego Ojca. Dotknięcie szat Córki ma niezamężnym kobietom pomóc znaleźć męża jeszcze w tym sezonie. W świątyni Ojciec sprząta wygasłe palenisko, po czym jest wyganiany. W starca rzuca się kulami wełny, reprezentującymi śnieżki. Córka rozpala nowy ogień, od którego zapala się świece. Z ilości prób koniecznych do rozpalenia ognia wiąże się wiele przesądów. Ceremonia kończy się złożeniem ofiar świątyni i błogosławieństwem. Do każdego domu niesie się świecę odpaloną od świętego ognia. Podobna ceremonia jest odprawiana przy każdej zmianie pór roku. Przy nadejściu lata Córkę odgrywa świeżo poślubiona mężatka, która przekazuje tron panującego bóstwa brzemiennej kobiecie. Z nadejściem zimy obdarty Jesienny Syn prowadzi karego konia, na którym jedzie młodzieńczy Ojciec w szacie sędziego.
W czasie ceremonii pogrzebowej (przed zapaleniem stosu) odbywa się tzw. błogosławieństwo zwierząt. Za pomocą zwierząt poświęconych każdemu z pięciu bóstw zgromadzeni żałobnicy dowiadują się, który z bogów przyjął do siebie duszę zmarłego. Jest to "niewielki cud gwarantowany każdemu przed wyruszeniem w ostatnią drogę". O ile człowiek nie zaofiarował się któremuś z bóstw, dusza osoby bezdzietnej zwykle trafia do Córki lub Syna, podczas gdy rodziców zabiera Ojciec lub Matka. Bękart zabiera wszystkich należących do jego zakonu oraz dusze odrzucone przez innych bogów.
Kwintarianie dominują na kontynencie (królestwa Chalionu, Brajaru i Ibry). Wyznawcy kwintarianizmu wśród Roknaryjczyków są uważani za heretyków i prześladowani.
This article "Kwintarianizm" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Kwintarianizm.
