Litewska Liga Gejów

Narodowe Stowarzyszenie praw lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych (LGBT*) Litewska Liga Gejów (LGL) – jedyna organizacją pozarządową na Litwie, reprezentującą wyłącznie interesy lokalnej społeczności LGBT*^{[potrzebny przypis]}. Stowarzyszenie LGL, od kiedy zostało założone 3 grudnia 1993 roku, pozostaje jedną z najbardziej stabilnych i dojrzałych organizacji wewnątrz sektora obywatelskiego w kraju^{[potrzebny przypis]}. Główną zasadą, charakteryzującą działalność stowarzyszenia, jest zasada niezależności od wszelkich interesów politycznych lub finansowych w myśl osiągnięcia skutecznej integracji społecznej miejscowej społeczności LGBT* na Litwie. W oparciu o własne doświadczenie i specjalistyczną wiedzę z zakresu rzecznictwa, zwiększania świadomości i budowania społeczności, nagromadzoną podczas ponad dwudziestu lat działalności organizacji, LGL dąży do konsekwentnego postępu w dziedzinie praw osób LGBT*.

W chwili obecnej^[kiedy?] zespół LGL tworzy 5 członków Zarządu, 7 pracowników, 2 zagranicznych wolontariuszy (uczestniczących w działaniach organizacji w ramach Wolontariatu Europejskiego) oraz ponad 20 wolontariuszy lokalnych i zagranicznych. W działaniach organizacji biorą udział nie tylko członkowie społeczności LGBT*.

Biuro stowarzyszenia LGL znajduje się w Wilnie przy ulicy Pylimo 21. Jest to miejsce, w którym zespół LGL wdraża różne projekty, organizuje spotkania i zaprasza członków lokalnej społeczności LGBT* i ich sojuszników do udziału w różnego rodzaju wydarzeniach. Biuro LGL jest także domem dla jedynego w kraju Centrum LGBT*. W Centrum LGBT* znajduje się biblioteka z materiałami dotyczącymi zagadnień, którymi zajmuje się organizacja, jest darmowy dostępu do Internetu.

Stowarzyszenie LGL jest organizacją członkowską Narodowego Forum Równości i Różnorodności (NFRR, www.nlif.lt) oraz Koalicji Praw Człowieka (KPR). LGL bierze również czynny udział w międzynarodowej współpracy w ramach międzynarodowych organizacji parasolowych, takich jak ILGA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Lesbijek i Gejów), IGLYO (Międzynarodowa Organizacja Młodzieżowa i Studencka Lesbijek, Gejów, Osób Biseksualnych i Transgenderowych), EPOA (Europejskie Stowarzyszenie Organizatorów Parad) oraz TGEU (Transgender Europe). Cele strategiczne LGL mogą zostać osiągnięte tylko poprzez umieszczenie praw osób LGBT* w szerszym dyskursie praw człowieka, w związku z tym LGL wspiera inicjatywy na poziomie krajowym i międzynarodowym.

Działalność[edytuj]

Głównymi działaniami organizacji są: 1. nadzorowanie realizacji dobrowolnie przyjętych przez Republikę Litewską międzynarodowych zobowiązań praw człowieka dotyczących osób LGBT*, 2. zatrzymanie homofobicznych, bifobicznych i transfobicznych inicjatyw ustawodawczych oraz promowanie przyjęcia inkluzyjnych przepisów i zasad wobec osób LGBT*, 3. wyeliminowanie dyskryminacji instytucjonalnej wobec osób LGBT*.

LGL aktywnie działa w wielu dziedzinach, dotyczących różnych aspektów życia osób LGBT*, mieszkających na Litwie. Prawo do wolności słowa, pomimo stanowiącego wyzwania litewskiej ustawy „propagandy homoseksualnej”, jest bronione poprzez różne drogi prawne, opracowywanie kampanii uświadamiających oraz uzupełnianie dyskursu publicznego pozytywnymi informacjami o osobach LGBT*. Prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania jest realizowane poprzez organizowanie dużych imprez podnoszenia świadomości społecznej, takich jak coroczne Rainbow Days (Tęczowe Dni) oraz festiwal Baltic Pride (organizowany raz na 3 lata). Zaangażowanie społeczności jest zapewniane poprzez rozwój segmentu wolontariatu w ramach działalności organizacji, a także poprzez organizowanie różnego rodzaju konferencji, wykładów, warsztatów i innych wydarzeń kulturalnych dla członków społeczności lokalnej. Strategie zapobiegawcze przeciwko homofobicznym i transfobicznym przestępstwom z nienawiści są realizowane poprzez monitorowanie i dokumentowanie incydentów motywowanych nienawiścią, szkolenie funkcjonariuszy organów ścigania i podnoszenie świadomości wśród członków społeczności, zachęcając do zgłaszania przestępstw z nienawiści, których byli świadkami lub ich doświadczyli. Rzecznictwo na poziomie międzynarodowym jest realizowane poprzez składanie kontrsprawozdań do międzynarodowych instytucji ochrony praw człowieka, wydawanie biuletynu organizacji (ponad 6000 subskrybentów międzynarodowych) oraz uczestnictwo w działaniach regionalnej sieci LGBT*.

Historia[edytuj]

Wkrótce po przywróceniu niepodległości Litwa dekryminalizowała dobrowolne stosunki seksualne pomiędzy mężczyznami. Przed nowelizacją kodeksu karnego w 1993 roku takie stosunki były karane wieloletnią karą więzienia. Jednak pomimo tego postępu, jak wspominają liderzy narodowego ruchu na rzecz praw osób LGBT* Vladimiras Simonko i Eduardas Platovas, litewscy homoseksualiści wciąż żyli „w podziemiu” nie mogąc być sobą, napiętnowani przez media jako rozsiewacze HIV / AIDS. W celu zwalczania niniejszej dyskryminacji, V. Simonko i E. Platovas otworzyli w Wilnie w 1993 roku klub „Amsterdam” i opublikowali gazetę „Amsterdam” w 1994 roku. W kwietniu 1994 zorganizowali pierwszą wschodnioeuropejską konferencję Międzynarodowego Stowarzyszenia Lesbijek i Gejów (ILGA), która odbyła się w litewskim miasteczku wypoczynkowym Połąga. Była to pierwsza tego rodzaju konferencja, która odbyła się w państwie postsowieckim. Simonko i Platovas założyli Litewską Ligę Gejów w 1995 roku i od tego czasu organizacja jest jedyną organizacją w kraju, walcząc wyłącznie za promowanie praw LGBT*.