Meggie Folchart
| ||
| Pierwsze wystąpienie | Atramentowe serce, Atramentowe serce | |
| Ostatnie wystąpienie | Atramentowa śmierć | |
| Twórca | Cornelia Funke | |
| Grany przez | Eliza Bennett | |
| Liczba odcinków | Atramentowej trylogii Cornelii Funke: Atramentowe serce, Atramentowa krew, Atramentowa śmierć, oraz film Atramentowe serce | |
| Dane biograficzne | ||
| Rodzina | ojciec Mortimer Folchart, matka Teresa Folchart i ciotka Elinor Loredan | |
| Inne informacje | ||
| Wiek | 12 lat | |
Meggie Folchart – dwunastoletnia bohaterka trylogii Cornelii Funke: Atramentowe serce, Atramentowa krew i Atramentowa śmierć. Córka introligatora „Czarodziejskiego Języka” Mortimera Folcharta oraz Teresy Folchart.
Meggie posiada niezwykłą umiejętność odziedziczoną po ojcu: potrafi „wczytywać” postacie książkowe do prawdziwego świata.
Dziewczyna jest średniego wzrostu blondynką – kolor włosów odziedziczony po mamie. Jest uparta i odważna. Kocha swojego ojca nad życie i oddałaby za niego wszystko. Jest pogodna i wesoła, uwielbia życie z Mo. Meggie to osoba żądna przygód.
Meggie Folchart jest główną bohaterką książek Cornelii Funke.
W ekranizacji pierwszej części trylogii – Atramentowe serce, realizowanej właśnie przez New Line Cinema w jej postać wciela się Brytyjka Eliza Bennett.
Atramentowe serce[edytuj]
Meggie poznajemy w pierwszej części trylogii. Dziewczynka mieszka tylko z ojcem Mortimerem, ponieważ jej matka – Teresa zaginęła, gdy mała miała zaledwie 3 latka. Meggie uwielbia książki. Tą wielką miłością zaraził ją jej tata. Dziewczynka nazywa go „lekarzem książek” – Mo jest introligatorem. Meggie uwielbia ojca, ale jedno ma mu za złe: nigdy nie spełnił jej prośby i nie czytał dla niej na głos.
Pewnej nocy do domu Folchartów przychodzi Smolipaluch. Mężczyzna mówi Mo, że Capricorn go ściga, ponieważ chce mu odebrać książkę, Atramentowe Serce. Aby ją chronić, Mo wraz ze Smolipaluchem i Meggie pojechali do Elinor. Stamtąd zabierają go ludzie Capricorna wraz z powieścią. Jednak Elinor podmieniła książki, chcąc ją przeczytać. Aby utrzymać przy życiu Mo, musiały pojechać do wioski Capricorna. Tam zostają uwięzione i poznają tajemnicę Mortimera. Spotykają tam Farida i uciekają dzięki Smolipaluchowi. Idą do twórcy Atramentowego Świata, Fenoglia. Później, jednak wracają wbrew własnej woli. Okazuje się, że mogą się uwolnić tylko dzięki głosowi dziewczyny i słowom pisarza.
Atramentowa krew[edytuj]
W drugiej części trylogii Meggie wraz z Faridem przenosi się do Atramentowego Świata. W świecie powieści spotyka Fenoglia- autora „Atramentowego Serca”. Słowami Fenoglia i własnym głosem ratuje ojca od śmierci- rani go Mortola, matka Capricorna, którą Orfeusz przeniósł wraz z Bastą, Mo i Resą do Atramentowego Świata. Gdy Resa i Mo zostają porwani przez Żmijogłowego, Meggie rusza za ojcem. Trafia wraz z nim do lochów Mrocznego Zamku i pomaga mu w sporządzeniu bardzo niebezpiecznej książki. Żmijogłowy w zamian za książkę uwalnia uwięzionych.
Źródła: ”Atramentowa Krew”
Atramentowa śmierć[edytuj]
Meggie, Mo i Resa przy pomocy Czarnego Księcia ukrywają się w starej zagrodzie w lesie. Resa jest w ciąży. Meggie jest nadal zakochana w Faridzie. Gdy Mo zostaje złapany i uwolniony, zamieszkują w obozie zbójców. Piszczałka podstępem porywa i więzi dzieci żyjące w Ombrze. Stawia ultimatum- dzieci za Mo. Mo oddaje się w ręce Wiolanty, a dzieci zostają wypuszczone. Zbójcy chcą chronić maluchy- wyruszają razem z nimi do jaskini w górach. Meggie, Resa, Elinor i Dariusz ruszają razem z nimi. Meggie swym głosem i słowami Fenoglia ratuje uchodźców od śmierci z rąk Szczapy i pancernych Żmijogłowego. Czytając po cichu pieśni o Sójce próbuje pomóc Mo znajdującemu się w Zamku Na Jeziorze. Gdy Szczapa ponownie odnajduje uciekinierów, Fenoglio pisze słowa mające przywołać olbrzyma, a Meggie swym głosem po raz kolejny ratuje zbójców i dzieci. Podczas wszystkich tych wydarzeń troszczy się o nią piętnastoletni Doria, jeden ze zbójców.
Źródła: ”Atramentowa Śmierć”
This article "Meggie Folchart" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Meggie Folchart.
