Michaił Siemionow (NTS)

Michaił Iwanowicz Siemionow, ros. Михаил Иванович Семенов (ur. w 1904 lub 1908 w Moskwie, zm. prawdopodobnie w 1941 w ZSRR) – rosyjski działacz emigracyjny, współpracownik polskiego wywiadu wojskowego

W okresie wojny domowej w Rosji uczył się w konstantynowskim korpusie kadetów. W poł. października 1920 r. wraz z wojskami Białych został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Na emigracji zamieszkał w Królestwie SHS. W 1930 r. ukończył 1 rosyjski korpus kadetów. Następnie rozpoczął studia na uniwersytecie w Belgradzie. W 1933 r. wstąpił do Narodowego Związku Nowego Pokolenia (NTS). Na pocz. 1939 r. przybył do Warszawy, gdzie – pod fałszywym nazwiskiem Wasilij Siergiejewicz Durnowo – przeszedł przeszkolenie wywiadowcze w ośrodku szkoleniowym Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W sierpniu tego roku wraz z Aleksandrem G. Wojkowem-Woinowem przedostał się nielegalnie na terytorium ZSRR. Ze względu na upadek Polski we wrześniu pozostał w Związku Sowieckim. Zamieszkał w Woroneżu, gdzie uczył na kursach motorniczych tramwajów. Dwukrotnie wraz z innymi wyjeżdżał do Moskwy w celu dokonania zamachów na przywódców Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików), ale bez skutku. 8 stycznia 1940 r. został aresztowany przez NKWD. Po procesie skazano go na karę śmierci, wykonaną prawdopodobnie w 1941 r.