Monokular termalno-noktowizyjny MTN-1
Monokular termalno-noktowizyjny MTN-1 to urządzenie obserwacyjne, wykorzystujące połączenie techniki noktowizyjnej i termowizyjnej. Monokular ma dwa tory optyczne: noktowizyjny z czujnikiem Intensified CMOS i termowizyjny z matrycą mikrobolometryczną. Widok z obu torów może być łączony w trybie Fusion, który pokazuje na ekranie wykryte punkty o temperaturze wyższej niż otoczenie, tzw. „hot spots”, na tle znanym z klasycznych noktowizorów. Można dzięki temu wykryć ukrywające się osoby, rozgrzane przedmioty i pojazdy mając jednocześnie cały czas w polu widzenia noktowizyjny obraz obserwowanej scenerii.
Historia rozwoju[edytuj]
Monokular termalno-noktowizyjny MTN-1 jest efektem współpracy Przemysłowego Centrum Optyki S.A. i francuskiej firmy Photonis. Od 2009 roku pracowano nad urządzeniem, w którym łączenie obrazów odbywałaby się na drodze elektronicznej. Monokular MTN-1 był pierwszym[1] tego typu rozwiązaniem na świecie.
Budowa[edytuj]
Monokular MTN-1[2] ma dwa oddzielne tory optyczne (dwa obiektywy) o kącie widzenia 31° w poziomie i 25° w pionie: noktowizyjny z czujnikiem Intensified CMOS i termowizyjny z niechłodzoną matrycą mikrobolometryczną. Funkcję Fusion realizuje moduł opracowanym przez szwajcarską firmę DEP Imaging – elektroniczny moduł Griffin. Urządzenie może pracować w trybie noktowizji (kanał ten jest wyłączany, gdy światło wpadające do urządzenia osiągnie natężenia 5 luxów), termalnym bądź połączonym (Fusion). Ostry obraz w kanale noktowizyjnym można uzyskać już od odległości 0,25m (do nieskończoności). Dzięki cyfrowemu połączenia technologii termowizyjnej i noktowizyjnej konstruktorom udało się zachować niewielkie rozmiary i masę urządzenia, zaledwie 490g (w rozwiązaniu doręcznym). Wyświetlaczem jest matryca OLED o rozdzielczości 1280 x 1024. Okular ma zdolność skupiającą regulowaną w zakresie od −6 do +2 dioptrii, może więc być stosowany przez osoby z wadą wzroku. Zasilanie stanowią trzy ogniwa CR123 umieszczone (w rozwiązaniu doręcznym) poniżej toru termalnego. W konfiguracji na hełm, dwa pojemniki na trzy ogniwa umieszczone są z tyłu głowy co poprawia wyważenie hełmu z monokularem – masa wynosi wtedy 700g. Pobór mocy przez urządzenie wynosi 1,5 W, a jeden komplet baterii pracuje przez ponad 4 godziny przy włączonej funkcji Fusion, czyli z aktywnymi oboma torami wizyjnymi. Zakres temperatur pracy to od −32 °C do +55 °C.
Zastosowanie[edytuj]
Urządzenie przeznaczone jest do użytku przez indywidualnego żołnierza lub funkcjonariusza jako urządzenie obserwacyjne, ręczne, zamontowane na hełmie lub uprzęży nagłownej (mocowany jest wtedy na flip-upie używanym do monokularów MU-3). Może być również stosowany jako element systemu celowniczego do broni indywidualnej w połączeniu z celownikiem holograficznym lub kolimatorowym.
Wyróżnienia[edytuj]
Monokular MTN-1 został wyróżniony Nagrodą Defender w 2010 roku[3].
Przypisy[edytuj]
- ↑ Zbigniew Lentowicz, Karabiny, radary, haubice. Nowe uzbrojenie z polskich firm, rp.pl, 16 września 2010.
- ↑ Eurosatory 2010: Debiut fuzji cyfrowej, altair.com.pl, 14 czerwca 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-07-10].
- ↑ Defendery przyznane, altair.com.pl, 9 września 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-09-12].
This article "Monokular termalno-noktowizyjny MTN-1" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Monokular termalno-noktowizyjny MTN-1.
