Oil City - galicyjska gorączka czarnego złota
| ||
| Autor | Piotr Idziak, Sebastian Wacięga, Łukasz Wrona, Agnieszka Buława-Orłowska | |
| Wydawca | Małopolski Instytut Kultury w Krakowie | |
| Liczba graczy | 9-30 | |
| Zalecenia wiekowe | 13+ | |
| Czas gry | 90-120 minut | |
Oil City – galicyjska gorączka czarnego złota – planszowa ekonomiczna gra symulacyjna o początkach przemysłu naftowego w Galicji. Trzecia z serii gier historycznych wydanych przez Małopolski Instytut Kultury w Krakowie, po Chłopskiej Szkole Biznesu (2010, 2012, 2015) oraz Pierścieniu św. Kingi (2007).
Grę wydano w 2015 roku dzięki wsparciu Muzeum Historii Polski w ramach programu „Patriotyzm Jutra”[1].
Tło historyczne[edytuj]
W drugiej połowie XIX wieku w Galicji Jan Zeh oraz Ignacy Łukasiewicz, pracujący we lwowskiej aptece Pod Złotą Gwiazdą należącej do Piotra Mikolascha, opracowali skuteczną, frakcjonowaną metodę destylowania czystej nafty z ropy naftowej. W tym samym okresie powstały kopalnia ropy księcia Stanisława Jabłonowskiego w Siarach pod Gorlicami i przedsiębiorstwo naftowe Ignacego Łukasiewicza[2] w Bóbrce koło Krosna, a miejscowości takie jak Gorlice[3], Krosno, Jasło, Słoboda Rungurska, Schodnica czy Borysław[4] stały się znanymi ośrodkami przemysłu naftowego.
Tytuł gry – „Oil City” – pochodzi od nazwy największego galicyjskiego szybu naftowego odwierconego w 1908 roku w Tustanowicach (obecnej dzielnicy miasta Borysław na Ukrainie)[5].
Przebieg gry[edytuj]
Akcja gry toczy się w XIX-wiecznej Galicji, gracze wcielają się w postaci 16 historycznych przedsiębiorców, pionierów przemysłu rafineryjnego[6]. Działają w trzyosobowych spółkach. Kupują działki, zatrudniają wiertaczy, rozbudowują infrastrukturę, prowadzą wydobycie i sprzedaż wagonów z surowcami (nafta uzyskana z ropy naftowej, gaz, wosk ziemny). Prowadzą firmy w warunkach gwałtownie zmieniających się cen surowców. Inwestują w rozwój własnych działek i nawiązują współpracę z innymi spółkami. Wygrywa spółka, która po sześciu turach gry uzyskała największą wartość.
Grę prowadzi dwóch bankierów. Funkcję bankiera może pełnić osoba inicjująca rozgrywkę lub może ona wyznaczyć do tej roli inne osoby. Bankierzy rozdysponowują pomiędzy graczy znaczniki wznoszonych przez nich budowli, usprawnień technicznych i wydobywanych surowców, a także karty nabywanych przez nich działek ze złożami oraz wagonów służących do transportu sprzedawanych dóbr. Bankierzy ustalają także ceny sprzedaży wydobywanych surowców, strzegą porządku tur, ogłaszają koniec gry i zwycięzców[7].
Rozgrywka składa się z sześciu tur. Jedna tura odzwierciedla jeden sezon. Każda tura podzielona jest na cztery fazy:
- faza wydarzenia historycznego;
- faza inwestycji;
- faza wydobycia;
- faza sprzedaży.
Zastosowanie edukacyjne[edytuj]
W rozgrywce może brać udział 9-30 osób od 13. roku życia. Gra jest wykorzystywana przede wszystkim do prezentowania problematyki przedsiębiorczości, nauki logicznego myślenia i planowania.
Rekomendacje[edytuj]
- rekomendacja Ośrodka Rozwoju Edukacji
- rekomendacja Muzeum Historii Polski
Przypisy[edytuj]
- ↑ Patriotyzm Jutra. Muzeum Historii Polski. [dostęp 2018-06-24].
- ↑ Ignacy Łukasiewicz – pionier społecznej odpowiedzialności biznesu w przemyśle naftowym. Oil City. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)].
- ↑ Karpacko-Galicyjski Szlak Naftowy. Szlaki Małopolski. [dostęp 2018-03-24].
- ↑ Źródła naftowe. Oil City. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-13)].
- ↑ Największy szyb naftowy w Galicji. Oil City. [dostęp 2018-03-22].
- ↑ Pionierzy. Oil City. [dostęp 2018-03-22].
- ↑ Opis gry. Oil City. [dostęp 2018-03-22].
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Opis gry. Oil City. [dostęp 2020-01-18].
- Instrukcja. Oil City. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].
This article "Oil City - galicyjska gorączka czarnego złota" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Oil City - galicyjska gorączka czarnego złota.
