Ratownik

Ratownik – osoba uprawniona do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy i spełniająca wymagania z art. 13 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dn. 8 września 2006 r.^[1]

Nie należy mylić ratownika z ratownikiem medycznym, który to jest uprawniony do wykonywania Medycznych Czynności Ratunkowych (MCR), a ponadto ukończył on 3-letnią szkołę wyższą na kierunku Ratownictwo Medyczne.

Tytuł ratownika uzyskuje się po ukończeniu 66-godzinnego kursu Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy. Daje on najwyższe uprawnienia dla osób niemających wykształcenia medycznego.

Ze względu na obszar działania oraz przynależność do organizacji ratowniczych wyróżnia się:

ratowników krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (KSRG)
ratowników PCK, OC, ZHP, ZHR, MSM i innych organizacji
ratowników górskich GOPR, TOPR
ratowników wodnych
ratowników drogowych,
innych np.: ratowników chemicznych, ratowników górniczych, ratowników okrętowych itp.

Zakres czynności ratowniczych (kwalifikowana pierwsza pomoc)[edytuj]

resuscytacja krążeniowo-oddechowa, bezprzyrządowa i przyrządowa, z podaniem tlenu;
wykonanie defibrylacji defibrylatorem automatycznym lub półautomatycznym;
prowadzenie postępowania w ramach resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dorosłych, w tym u kobiet ciężarnych;
wykonanie resuscytacji krążeniowo-oddechowej noworodka lub niemowlęcia z podawaniem tlenu pobieranego przez ratownika z worka samorozprężalnego z rezerwuarem tlenu;
stosowanie tlenoterapii biernej;
udrażnianie dróg oddechowych za pomocą rękoczynów udrażniających;
udrażnianie dróg oddechowych z zastosowaniem rurki ustno-gardłowej, maski krtaniowej i rurki krtaniowej;
prowadzenie oddechu zastępczego bezprzyrządowo i przyrządowo, w tym 100% tlenem;
wykonanie badania wstępnego dorosłego, noworodka lub niemowlęcia;
posługiwanie się podstawowym sprzętem do prowadzenia sztucznej wentylacji (rurka ustno-gardłowa, urządzenie ssące, worek samorozprężalny, rezerwuar tlenu, maski);
tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran;
stabilizacja w pozycji zbliżonej do fizjologicznej i unieruchamianie złamań i podejrzeń złamań kości oraz skręceń i zwichnięć stawów za pomocą szyn typu Kramera;
udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy w przypadku obrażeń: głowy, klatki piersiowej, brzucha i miednicy zgodnie z przyjętymi procedurami postępowania;
unieruchamianie poszkodowanego z urazem kręgosłupa z wykorzystaniem dostępnego sprzętu unieruchamiającego (np. kamizelka Kendricka, nosze typu deska z pasami mocującymi lub inne);
ocena stanu poszkodowanego pod kątem zagrożenia wstrząsem;
zabezpieczenie poszkodowanego we wstrząsie zgodnie z procedurą, w tym: opatrzenie obrażeń za pomocą opatrunków hydrożelowych, zapewnienie komfortu termicznego, zastosowanie tlenoterapii, ułożenie poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej klasycznej (lub na noszach - pozycja Trendelenburga), zapewnienie komfortu psychicznego;
przeprowadzenie stosownej procedury w przypadku wystąpienia drgawek;
przeprowadzenie stosownej procedury w zaburzeniach krążeniowo-oddechowych w stanach nieurazowych;
przeprowadzenie stosownej procedury przy zatruciach wziewnych lub pokarmowych;
przeprowadzenie stosownej procedury ratowania po podtopieniu (czynności wykonywane w wodzie i po badaniu wstępnym);
ochrona przed wychłodzeniem lub przegrzaniem;
ewakuacja z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
prowadzenie wstępnej segregacji medycznej