SGK "Piast"

Samodzielna Grupa Konspiracyjna „Piast”

Początki działalności SGK „Piast” nie są znane. Prawdopodobnie powstała wiosną 1981 roku. Jesienią w jej skład weszła młodzieżowa organizacja szkolna z Warszawy „Biały Orzeł”. 31 XII 1981 roku „Biały Orzeł”, już pod nazwą SGK „PIast” został zdekonspirowany w jednej z warszawskich szkół ^[1]. W tym samym czasie w Legionowie koło Warszawy Służba Bezpieczeństwa zatrzymała dwóch działaczy organizacji: Artura Nowaka i Piotra Koryckiego. Drugi z nich został wówczas oskarżony o druk i kolportowanie nielegalnych publikacji oraz nawoływanie do siłowej zmiany ustroju PRL. 15 lutego 1982 roku, Sąd w Nowym Dworze Maz., jako nieletniego, skazał Koryckiego za ten czyn na pobyt w zakładzie poprawczym.

Stan wojenny[edytuj]

Przez cały okres stanu wojennego organizacja działała w całkowitej konspiracji. W jej ramach nawet członkowie „Piasta” nie mogli znać swoich personaliów ani miejsca zamieszkania. Dowodzona była przez jedną osobę wymagającą bezwzględnego posłuszeństwa. Już od początków 1982 roku członkowie docierali z publikacjami do Wrocławia, Szczecina i Białej Podlaskiej. Publikacje nie były jedynym zadaniem. Naczelnym celem było przygotowanie ludzi do przewidywanego powstania ogólnonarodowego. Zwracano wiec szczególną uwagę na rozwijanie struktur, głęboką konspirację, a nawet gromadzenie broni.

U progu transformacji[edytuj]

Zapowiedzi rozmów „okrągłego stołu” nie wzbudziły entuzjazmu w szeregach „Piasta”. W związku z wątpliwościami moralnymi, kierownictwo zdecydowało, iż organizacja będzie nawoływać do bojkotu wyborów z 1989 roku, ale jej członkowie mają możliwość osobistego angażowania się w przygotowania do tychże wyborów.

Czasy współczesne[edytuj]

Historia SGK „Piast” nie jest dobrze poznana. Organizacja formalnie nigdy nie przestała działać a jej członkowie nie zostali zwolnieni z konieczności dochowania tajemnicy. Z dostępnych publikacji wiemy jedynie, iż w jej szeregach działał kapłan z Janowa Podlaskiego, ks. Józef Stark, ks. Waldemar Szczurowski z Pomorza. Drugi z nich otrzymał za tę działalność Krzyż Wolności i Solidarności oraz medal Pro Patria. Natomiast Piotr Korycki w 2019 roku otrzymał od prezydenta RP Krzyż Wolności i Solidarności oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Na stronie historycznej mazowieckiej wsi Szczypiorno jest natomiast informacja dotycząca epizodu z 1982 roku, kiedy to dwie osoby z „Piasta” były ukrywane na posesji Józefy Przybysz.