Samonakładak

Samonakładacz - urządzenie lub mechanizm podający arkusze do maszyny drukującej. Pierwszy został zbudowany około 1875 przez J. Ashleya.^{[potrzebny przypis]}

Wyróżniane są trzy typy samonakładaczy^[1]:

cierne;
pneumatyczne (rurowe i strumieniowe);
kombinowane – połączenie obu systemów;

Zadaniem samonakładacza jest przeniesienie pojedynczych arkuszy papieru ze stosu na stół podający maszyny drukarskiej. Samonakładacze pneumatyczne wykonują to przysysając arkusz z góry stosu ssawkami do podajnika, a równocześnie podmuchem bocznych dysz zapewniając właściwe oddzielenie podawanego arkusza od stosu. W miarę ubywania arkuszy, stół unosi się do góry, zapewniając podawanie papieru pod głowicę samonakładacza. Samonakładacze mają zabezpieczenia wyłączające urządzenie, gdy arkusz zostanie podany krzywo, zostaną podane dwa arkusze itp.^[1]

Samonakładacze cierne uzyskują rozdzielenie arkuszy przez wstępne ich ułożenie lekko skośnie w stosie, by ich brzegi były minimalnie rozsunięte. Następnie stos przesuwany jest między stołami samonakładacza tak, by brzegi arkuszy rozsunęły się bardziej – na dolnym stole rolki cierne przesuwają kolejne arkusze pojedynczo na podajnik maszyny drukującej^[1].