Tomasz Domański (artysta)
Tomasz Domański - (ur. w 1962 roku w Giżycku) – polski artysta współczesny.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie w 1993 r. uzyskał dyplom z rzeźby, a w 2003 r. obronił doktorat (z wolnej stopy), którego przedmiotem była rzeźba efemeryczna jako monument relatywny[1]. Jest autorem rzeźb, instalacji, obiektów, performensów, rysunków i fotografii. Artysta pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Tworzy filmy i animacje jako integralne elementy wielu realizacji. W latach 1995-96, uzyskał stypendium Banaras Hindu University w Varanasi. Pięciokrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wielu fundacji i instytucji, m.in. dwukrotnie Pollock-Krasner z Nowego Jorku[2], Laurenz Foundation z Bazylei, Montag Stiftung Bildende Kunst z Bonn, CEC ArtsLink z Nowego Jorku, dwukrotnie UNESCO-Aschberg z Paryża, KulturKontakt z Wiednia, Adolpha i Esthery Gottlieb z Nowego Jorku. W 1997 nominowany do nagrody Paszportów „Polityki”. W tym samym roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki w New Delhi. Swoje projekty i wystawy realizował m.in. w Polsce, Niemczech, Francji, Luksemburgu, Irlandii, Norwegii, Szwecji, USA, Kanadzie, na Alasce, w Hongkongu czy Korei Południowej. Brał udział w 60 wystawach indywidualnych i ponad 150 zbiorowych. Prace Tomasza Domańskiego znajdują się m.in. w kolekcjach takich instytucji jak: Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych we Wrocławiu[3], Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Współczesne Wrocław, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku[4].
Główne wystawy indywidualne[edytuj]
- 1999 Akropolis ‒ Muzeum Narodowe we Wrocławiu, instalacja nawiązująca formą do starożytnej świątyni, zmieniająca się przez stulecia w industrialny Technochram XXI wieku.
- 2003 Rzeźba efemeryczna ‒ Monument relatywny ‒ wystawa doktorancka, Muzeum Architektury, Wrocław.
- 2008 Recycling Program ‒ Awangarda BWA, Wrocław; seria obiektów, obrazów, kolaży i filmów, oszczędne rzeźbiarskie realizacje w elementarnych tworzywach.
- 2011 Wiek średni ‒ Wro Art Center, Wrocław; ekspozycja multimedialna złożona z 9 prac[5].
- 2014 Kwadratowa kopuła ‒ Europejska Stolica Kultury – Umea 2014, Szwecja. Przed ratuszem w mieście Umea powstał kolejny obiekt z serii Pomniki Czasu wykonany z lodu i stali.
- 2016 Sen Jakuba ‒ Europejska Stolica Kultury; instalacja w przestrzeni publicznej ‒ Wrocław
- 2016 cztery reliefy z roku 1997 włączone do wystawy stałej: Kolekcja sztuki polskiej II połowy XX wieku i XXI wieku, Muzeum Narodowe, Pawilon Czterech Kopuł, Wrocław.
- 2019 Pomniki Czasu / Retrospektywa, Centrum Nauki i Sztuki - Muzeum Przemysłu i Techniki - Stara Kopalnia w Wałbrzychu[6].
- 2020 Pomniki Czasu / Retrospektywa, Centrum Rzeźby Polskiej - Muzeum Rzeźby Współczesnej, Orońsko[7].
Pomniki Czasu[edytuj]
Lód idealnie reprezentuje naturę przemijania, a jego kondycja w metaforycznym ujęciu jest niezmiernie bliska naszej, ludzkiej kondycji. W przypadku Pomników Czasu ma się do czynienia z dużą kompresją egzystencji lodowej bryły w stosunku do czasu, jakim dysponuje człowiek. Dzięki plastycznemu umocowaniu, stworzy jest artystyczny incydent, czyli sprzyjające warunki do umownej obserwacji czasu. W trakcie akcji widzowie poddawani są próbie akceptacji nieuchronności zdarzeń, w której wszyscy oni uczestniczą.
Wieżogród[edytuj]
Postawiona została pierwsza wieża w ogrodzie twórcy – wieża z kości stalowej. Tym samym zainicjowane zostało powstanie Wieżogrodu, enklawy – utopii, w której na równych prawach egzystują obiekty rzeźbiarskie i hortystyczne. W swojej koncepcji ogrodu zasymilowane zostały obiekty abstrakcyjne z hiperrealizmem przyrody, tworząc z nich wspólny byt.
Cytaty[edytuj]
Artysta zachowuje dystans wobec aranżowanych przez siebie sytuacji. Znajduje się w nich szczególna, surowa prostota, powaga, a niekiedy nawet dostojeństwo sakralnego obrzędu. Równocześnie zostaje przekazana w ten sposób refleksja o przemijalności wszystkiego, bez wyjątku i bez pozostawienia po sobie nawet śladu. Być może w koncepcji wyrażania przemijania przez Domańskiego jest zawarta najsurowsza bezwzględność.
Bożena Kowalska, Sztuka wobec przemijalności, „Format” 2011, nr 59, s. 6-8.
„Utożsamiając się z naturą” (żeby jeszcze raz przypomnieć Rosołowicza), Domański ma wielkie szanse na wyprowadzenie jakości estetycznych z samej natury. Jest to wspaniała możliwość, ponieważ na ogół sztuka w tym momencie, przerażona naturalnością, zatrzymuje się w pół drogi.
Andrzej Kostołowski, Sztuka bez odpadów, „Exit" 1996, nr 3 (27), s. 1284-1285.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, www.asp.wroc.pl [dostęp 2021-01-02].
- ↑ https://www.pkf-imagecollection.org/artist/Tomasz_Domanski/works/
- ↑ http://www.zacheta.wroclaw.pl/artysci/176-domanski-tomasz.html
- ↑ https://www.rzezba-oronsko.pl/index.php?kolekcja_crp,38,58,domanski_tomasz
- ↑ Tomasz Domański (PL) – Wiek średni, Centrum Sztuki WRO, 5 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Wystawa Pomniki Czasu Tomasz Domański w Starej Kopalni w Wałbrzychu - YouTube, www.youtube.com [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Tomasz Domański POMNIKI CZASU - Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, www.rzezba-oronsko.pl [dostęp 2021-01-02] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj]
- http://share.rzezba-oronsko.pl/domanski
- http://www.facebook.com/tomasz.domanski.543
- http://issuu.com/artinqubator/docs/cv_pojedynczo
This article "Tomasz Domański (artysta)" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Tomasz Domański (artysta).
|
This page exists already on Wikipedia. |
