Wilcze gniazdo

	Wilcze gniazdo
	Wilcze gniazdo
Autor	Jacek Komuda
Tematyka	fantastyka
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Polska
Język	język polski
Data wydania	2002
Wydawca	Fabryka Słów

Wilcze gniazdo – powieść fantastyczno-historyczna napisana przez historyka Jacka Komudę. Jest to debiutancka powieść tego autora, wydana po zbiorze opowiadań Opowieści z Dzikich Pól (1999). Akcja utworu rozgrywa się w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej, na ówczesnej Ukrainie. Komuda odcina się od ukazywania sienkiewiczowskich wizji tamtego świata, przedstawiając go bardziej dosadnie i realistycznie.

Opis fabuły[edytuj]

Głównym bohaterem powieści jest młody szlachcic pochodzący z ziemi sieradzkiej Gedeon Michał Sienieński, doskonale posługujący się szablą i posiadający dzielnego rumaka o imieniu Kaper. Komuda obdarował bohatera takimi cechami, jak męstwo, wierność wobec ukochanej, waleczność, pycha, pijaństwo, częsty gniew bez powodu. Młodzian marnie widział swoją przyszłość zaściankowego szlachetki, dopóki nie doszedł do niego tajemniczy list z Ukrainy. Okazało się, iż jego rzadko wspominany przez rodzinę stryj przepisał mu w testamencie cały swój majątek zwany Jedliną. Gedeon mimo ostrzeżeń ze strony ojca wyrusza na Ukrainę, aby osobiście przejąć dworek.

Pierwsze wrażenie na nowym terenie nie było najlepsze. Szlachcic wdaje się w bójkę z krewnym znacznej persony, Dionizego Muraszki, przez co musi się przez pewien czas ukrywać. Poznaje jednak nowych przyjaciół, takich jak Kozak Iwan Barabasz.

Złe wrażenie potęguje się jednak, gdy miejscowi poznają pochodzenie Gedeona, okazuje się bowiem, że stryjek szlachcica był infamisem drwiącym sobie z trybunałów i urządzającym bezprawne najazdy na dwory sąsiadów. Nowi przyjaciele zmieniają twarz, chcąc zabić Gedeona myśląc, iż będzie podobny do swego stryja. Kolejną tragedią jest stan Jedliny. Dwór został splądrowany przez Tatarów. Pozostały po nim obrośnięte mchem fundamenty.

Mimo wszystkich przeciwności losu, Gedeon postanawia walczyć o swoją ziemię, a przede wszystkim o naprawę własnej reputacji. Zakochuje się w Justynie, córce skozaczonego Matwieja, który bardzo ucierpiał przez działania starego Sienieńskiego. Poprzez liczne fortele udaje mu się wyrobić nowy wizerunek. Dwór w Jedlinie zostaje odbudowany, będąc jeszcze okazalszym od swego poprzednika.

Powieść kończy się jednak tragicznie dla głównego bohatera. Jedlina zostaje niemal doszczętnie zniszczona przez najazd zorganizowany przez Muraszkę (znalazł on stare dokumenty mówiące o długu stryja Gedeona wobec rodziny Muraszków). Justyna zostaje zastrzelona podczas kłótni Gedeona z Matwiejem. Przygnębiony szlachcic dołącza się do wojsk koronnych tłumiących nadchodzące powstanie kozackie.