Zły brzeg
| |||
| Autor | Piotr Patykiewicz | ||
| Typ utworu | high fantasy | ||
| Data powstania | 2006 | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | Warszawa | ||
| Język | język polski | ||
| Data wydania | 2006 | ||
| Wydawca | SuperNowa | ||
| |||
Zły brzeg – polska powieść fantasy autorstwa Piotra Patykiewicza z 2006 roku, będąca debiutem twórcy. Została wydana przed Wydawnictwo SuperNowa[1].Opowiada o mieszkającym na wybrzeżu Żarku. Powieść nawiązuje do mitologii Słowian.
Świat przedstawiony[edytuj]
Akcja powieści rozgrywa się w fantastycznym świecie przypominającym zwyczajami średniowiecze. Nie ma konkretnej nazwy: fabuła ma miejsce przede wszystkim w wiosce rybackiej nieopodal wybrzeża, która znajduje się w państwie władanym przez bliżej nieokreślonego księcia. Największym lękiem mieszkańców wybrzeża jest Północ, czyli kraina znajdująca się za morzem. To podobno właśnie z niej pochodzą wszelkie nadnaturalne stworzenia.[2]
Północ jest zaś krajem całkowicie opanowanym przez Złego, władcę, który budzi strach nawet w tych, którzy go popierają. Jego moc nie dotarła jedynie w góry zamieszkiwane przez górali. Służą mu wszystkie nadnaturalnie istoty, nad którymi ma niemal pełną władzę.
Występujące rasy[edytuj]
- Świdrzaki – stworzenia, które składają swoje jaja do głów ludzi, powodujące halucynacje i brak kontroli nad własnym ciałem. Gdy z jaj wykluwają się larwy zaczynają pożerać mózg ofity, doprowadzając do jej śmierci.
- Diabły – stworzenia występujące na Północy; zdarza im się zapładniać ludzkie kobiety. Ich wspólne dzieci mają czerwone oczy i dobrze widzą w ciemności, jednak dożywają najwyżej kilku lat. Ponieważ żyją w górach górale wykorzystują ich odchody jako opał. Ich jądra wykorzystywane są do tworzenia magicznych eliksirów.
- Topielce – mają wyłupiaste oczy pozbawione powiek. Ich zęby są niezwykle cienkie. Pomiędzy palcami posiadają błonę. Boją się ognia.
- Wąpierze – agresywne nietoperze, żywiące się przede wszystkim ludzką krwią i wnętrznościami. Gdy kilka z nich zaatakuje człowieka zwykle zostaje z niego jedynie skóra. Wyglądem przypominają ludzi; mają niezwykle bladą i jasną skórę. Ich oczy pozbawione są brwi i rzęs. Z ich uszu wyrastają rudawe włosy.
- Przylga – rodzaj żyjącego w wodzie pasożyta, który oblepia twarz człowieka, doprowadzając do jego śmierci. Boi się ognia.
- Wilkołaki
- Smoki – obecnie stosunkowo rzadkie, występujące na Północy stworzenia. Ich zęby jadowe zawierają substancje wspomagającą leczenie. Prawdopodobnie w dużych ilościach ta mogłaby nawet zapewnić nieśmiertelność. Ich łza doprowadza zaś organizm do stanu przypominającego śpiączkę. Dawniej mieszkający na północy górale wykorzystywali je, by móc przetrwać zimę: organizm w tym stanie nie potrzebuje żywności do funkcjonowania.
- Węże morskie – stworzenia żyjące pod morskim dnem. Wypływają na powierzchnie tylko nocą, zwykle w trakcie mglistych nocy. Załatwiają się i rozmnażają tylko na jednym z wybrzeży na Północy; w ich odchodach zwykle można znaleźć nieprzetrawione przedmioty różnego typu.
- Skrzaty – niegdyś pomocne i przyjazne względem ludzi istoty mieszkające na Pólnocy; obecnie służą Złemu.
- Dusznice – stworzenia przyjmujące postać mgły, duszące ludzi. Można je pokonać poprzez zamrożenie.
- Strzygi – stworzenia związane z żywiołem powietrza; w ciemności nie widzą nieruszających się obiektów. Posiadają błoniaste skrzydła.
- Gliździec – żyjące tysiące lat stworzenie, mieszkające pod ziemią. Jest olbrzymi i biały. Ma ciało pokryte śluzem.
- Ościeniak – niezwykle jadowite stworzenie.
Wiedźmy[edytuj]
W świecie przedstawionym magią władają przede wszystkim wiedźmy, zwykle zajmujące się leczeniem mieszkańców wioski. Znają jednak bardziej skomplikowane czary. Wiadomo też, że mogą przemieniać ludzi w psy, orły, ropuchy, lub świnie. Nie istnieją czary na przemienienie w inne zwierzę.
Fabuła[2][edytuj]
Pierwsze wspomnienia młodego Żarka dotyczą morza: piętnastolatek mieszka w osadzie obok wybrzeża, której całe życie kręci się wokół rybołówstwa. Nie wie jednak, co znajduje się za wielką wodą. Pyta się o to Kościucha i Żywulę, swoich rodziców. Ojciec odpowiada chłopcu, że to właśnie tam, na północy, legnie się całe zło tego świata. Nie zaspokaja to jednak wyobraźni Żarka. Po czasie dowiaduje się, że wychowywana przez jego rodziców, Rudawka, podziela jego ciekawość. Dziewczyna została znaleziona przez mieszkańców wioski jako małe dziecko i wydaje jej się, że jej przodkowie mogą mieszkać za morzem. Gdy dziewczyna dorasta wyprowadza się do Lubichy, wiedźmy, aby uczyć się od niej rzemiosła. Jednocześnie planuje wspólne przyszłe życie z Żarkiem.
Gdy Rudawka przebywa u Lubichy do ich chaty przybywa mężczyzna z pierścieniem, który znalazł na wybrzeżu. Wiedźma rozpoznaje w nim przedmiot z Północy i nakazuje jak najszybciej go wyrzucić.
Podczas jednej z morskich wypraw Żarek i jego ojciec napotykają dziwną burzę, która zmusza ich do powrotu do domu. Mniej więcej w tym samym czasie chłopiec przypadkiem wchodzi w odchody wilkołaka, które zostają rozpoznane przez mieszkańców wioski po zapachu. Wszyscy razem stwierdzają, że znów z Północy nadeszło zło, które od kilku pokoleń dało im spokój. Z tego powodu Żarek razem z ojcem i jego kompanem w nocy rozpalają ogień i pilnują wsi. Wszyscy jednak zasypiają. Gdy się budzą, okazuje się, że niedaleko ich wybrzeża rozbił się statek. Mieszkańcy wioski zbierają ciała wyrzucone przez morze i chcą je spalić. Wtedy okazuje się, że jedna osoba przeżyła: Żarek ratuje z płomieni młodą dziewczynę, a Kościuch bierze ją pod swój dach.
W czasie, w którym Północnica, czyli dziewczyna z rozbitego statku, jest leczona przez Lubichę, okazuje się, że jedna z mieszkanek wioski, Dzięcilicha, źle się czuje. Po niedługim czasie na jaw wychodzi, że w okolicy zalęgły się świdrzaki, które złożyły jaja w jej głowie. Wiedźma próbuje ratować kobietę i przygotowuje dla niej specjalny napar z jądrami diabła, jednak okazuje się, że Lubicha została oszukana przez handlarza: w jej posiadaniu znalazły się jądra barana.
Znaleziona przez chłopów Północnica wybudza się ze snu. Okazuje się, że ma na imię Gudrum. Przez próbę kradzieży miecza zostaje wygnana z wioski. Żarek, Rudawka i Lubicha pomagają dziewczynie i spędzają z nią czas. Gdy Gudrum zostaje sama z Rudawką dziewczyny znajdują ciało Dzięcilichy, której mózg został wyżarty przez larwy pasożyta. Wkrótce potem Lubicha pomaga młodym odkopać pradawny topór, którym może władać tylko Żarek, dzięki któremu mają mieć szanse w walce przeciwko zbliżającemu się złu.
Wkrótce znika jeden z mieszkańców wioski. Lubicha wyrusza na poszukiwanie go. Po powrocie informuje wszystkich, że w pobliżu zalęgły się wąpierze: na razie trzymają się z daleka, wystraszeni mocą wiedźmy, jednak niedługo staruszka nie będzie w stanie ich powstrzymywać. Z tego powodu poleca mieszkańcom ucieczkę. Ci jednak nie chcą się na to zgodzić.
Bohaterowie[edytuj]
- Żarek – syn Kościucha i Żywuli, główny bohater powieści.
- Kościuch – rybak, ojciec Żarka. Ma dobre serce: przygarnął pod swój dach zarówno Rudawkę, jak i Gudrum.
- Żywula – matka Żarka.
- Rudawka – wychowanka Kościucha. Rudowłosa dziewczyna znaleziona w lesie jako niemowlę. Ukochana Żarka.
- Lubicha – wioskowa wiedźma. Najstarsza osoba w całej okolicy.
- Starszy – przywódca Rady wioski, najstarszy mężczyzna we wsi.
- Gudrum – dziewczyna przybyła z Północy; jej matka pochodzi jednak z kraju Żarka, dzięki czemu zna ich język. Dość nieokrzesana i pewna siebie.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Zły brzeg, Lubimyczytać.pl [dostęp 2018-07-05] (pol.).
- ↑ 2,0 2,1 Piotr Patykiewicz, Zły brzeg, SuperNowa, 28 lutego 2006, ISBN 83-7054-177-1.
This article "Zły brzeg" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Zły brzeg.
