Zaklęcia z cyklu Harry Potter

Zaklęcia z cyklu Harry Potter – alfabetyczna lista wszystkich zaklęć w serii książek, filmów i gier komputerowych o Harrym Potterze.

A[edytuj]

Accio[edytuj]

Opis: sprawia, że dany przedmiot przylatuje do osoby rzucającej zaklęcie. Może być używane na dwa sposoby: przez rzucanie czaru i wypowiedzenie nazwy pożądanego przedmiotu przez rzucającego zaklęcie (np. „Accio okulary” użyte przez Harry’ego podczas 17. urodzin) albo poprzez wskazanie różdżką na pożądany przedmiot podczas, lub natychmiast po wypowiedzeniu zaklęcia. Zaklęciem o podobnym działaniu jest Carpe Retractum.
Użyte po raz pierwszy: przez Molly Weasley w tomie Harry Potter i Czara Ognia.
Etymologia: z łaciny accio – wołam, kazać przyjść, przywoływać.

Aguamenti[edytuj]

Opis: wytwarza strumień wody z różdżki^[1]. Zaklęciem o podobnym działaniu jest Aqua Eructo.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi w jaskini w poszukiwaniu horkruksa, kiedy Harry chciał wyczarować wodę dla Dumbledore’a.
Etymologia: z hiszpańskiego agua – woda, mente – myśl.

Anapneo[edytuj]

Opis: pomaga w odzyskaniu normalnego oddechu przy zadławieniu.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi, kiedy profesor Horacy Slughorn pomógł zadławionemu Marcusowi Belby’emu w Expresie Hogwart
Etymologia: z greckiego anapneo – oddychać.

Alohomora[edytuj]

Opis: otwiera różne rzeczy, głównie zamki itp. Zaklęciem o podobnym działaniu jest Sesam Materio, a odwrotnym Colloportus, jednak jest ono zwykle za słabe na pokonanie bariery Sesam Materio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny Hermiona Granger otwiera drzwi znajdujące się na zakazanym korytarzu na trzecim piętrze.
Etymologia: z hawajskiego aloha – żegnaj, z łaciny mora – przeszkoda.

Aperacjum[edytuj]

Opis: ujawnia niewidzialny tusz. Zaklęciem je osłabiającym jest Evanesco.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic, gdy Hermiona próbowała odkryć tajemnicę dziennika Toma Riddle’a.
Etymologia: z łaciny apparare – pojawić się, a w języku angielskim odpowiednik pojawić się – to appear.

Ascendio[edytuj]

Opis: Różdżka z ogromną siłą pociąga osobę lub rzecz i rzuca ją w górę (możliwe, że w inne strony również).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia, podczas drugiego zadania Harry rzucił to zaklęcie po wyłowieniu Rona i siostry Fleur, gdy sam nie miał siły wypłynąć.
Etymologia: z angielskiego ascend – unosić się, wznosić się.

Avis[edytuj]

Opis: z różdżki wylatuje stado ptaków.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia przez Ollivandera podczas sprawdzania różdżki Wiktora Kruma wśród innych uczestników Turnieju Trójmagicznego.
Etymologia: z łaciny avis – ptak.

B[edytuj]

Bąblogłowy[edytuj]

Opis: tworzy wokół głowy bańkę z powietrzem.
Użyte po raz pierwszy: W tomie Harry Potter i Czara Ognia w drugim zadaniu Turnieju Trójmagicznego przez Cedrika Diggory’ego i Fleur Delacour.

Bombarda[edytuj]

Opis: zaklęcie powoduje małą eksplozję obiektu wskazanego różdżką.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu użyte przez Hermionę Granger w celu wysadzenia drzwi celi Syriusza Blacka.
Etymologia: z włoskiego bombarde – bombarduje

Bombarda Maxima[edytuj]

Opis: mocniejsza wersja zaklęcia Bombarda
Użyte po raz pierwszy: W filmie Harry Potter i Zakon Feniksa Dolores Umbridge niszczy tym zaklęciem ścianę do Pokoju Życzeń.
Etymologia: z włoskiego bombarde – bombarduje i z łaciny maxima – wielki

C[edytuj]

Cave Inimicum[edytuj]

Opis: wyczarowuje barierę, która sygnalizuje pojawienie się w okolicy innych osób. Inne zaklęcia chroniące to Salvio Hexia, Repello Mugoletum i Protego Totalum.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger zabezpieczyła siebie, Harry’ego Pottera i Rona Weasleya przed obecnością innych osób podczas szukania horkrusów.
Etymologia: z łaciny cavere – strzec się, inimicus – nieprzyjaciel, wróg.

Chłoszczyść[edytuj]

Opis: czyści oraz porządkuje.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa przez Nimfadorę Tonks, gdy chciała wyczyścić klatkę z Hedwigą.

Colloportus[edytuj]

Opis: zamyka wszelkie rzeczy, głównie zamki itp. Zaklęciami o odwrotnym działaniu są Sesam Materio i słabsze Alohomora.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa Hermiona Granger zamyka drzwi, aby Śmierciożercy nie złapali jej i jej przyjaciół podczas ucieczki z Departamentu Tajemnic w Ministerstwie Magii.
Etymologia: z łaciny colligo – związać, porta – drzwi.

Confundus[edytuj]

Opis: zmienia działanie mugolskich i magicznych przedmiotów lub dezorientuje ludzi, gobliny, skrzaty itp. Innym zaklęciem dezorientującym jest Mimblewimble.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia. Użyte przez Barty’ego Croucha Juniora jako Alastor Moody, gdy Czara Ognia wybierała zawodników do Turnieju Trójmagicznego.
Etymologia: z łaciny confusio – zamieszanie.

Confringo[edytuj]

Opis: powoduje eksplozję danego obiektu.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Harry Potter tym zaklęciem niszczy przyczepę z Hedwigą^[2].
Etymologia: confing – wybuch.

Conjunctivitis[edytuj]

Opis: zaklęcie oślepiające ofiarę. Działa równie silnie na zwierzęta gruboskórne (smoki, trolle, olbrzymy), jak Drętwota na ludzi.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Wiktor Krum użył tego zaklęcia w pierwszym zadaniu Turnieju Trójmagicznego, by pokonać smoka.
Etymologia: z łaciny medycznej conjunctivitis – zapalenie spojówek.

Zaklęcie Czterech Stron Świata[edytuj]

Wymowa: „Wskaż mi”.
Opis: różdżka obraca się w kierunku północy.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia podczas trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego, gdy Harry Potter użył go, by zorientować się, w jakim kierunku idzie w labiryncie.

D[edytuj]

Defodio[edytuj]

Opis: zaklęcie, które odłupuje np. kawałki ścian, chodnika.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger użyła go, by pomóc smokowi wylecieć wraz z Harrym Potterem i Ronem Weasleyem z Banku Gringotta.
Etymologia: z łaciny defodio – kopać, wydrążać.

Deletrius[edytuj]

Opis: usuwa widmo zaklęcia wywołane czarem Priori Incantatem, które służy do sprawdzania ostatniego czaru rzuconego daną różdżką.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Amos Diggory podczas finału Mistrzostw Świata w Quidditchu, kiedy sprawdzał czy ktoś nie rzucił zaklęcia Morsmorde różdżką Harry’ego Pottera.
Etymologia z angielskiego delete – usunąć.

Deprimo[edytuj]

Opis: robi duże dziury w drewnie.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger użyła go, by wraz z Harrym Potterem i Ronem Weasleym nie zostać złapaną przez Śmierciożerców w domu Lovegoodów.
Etymologia: z łaciny deprimere – przygniatać, upokorzyć, zgnieść.

Depulso[edytuj]

Opis: odpycha przedmioty od siebie. Zaklęciem odwrotnym jest Accio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa Hermiona Granger użyła go aby odepchnąć skrzynię z drogi.
Etymologia: z rumuńskiego depoul – odpychaċ.

Descendo[edytuj]

Opis: Sprawia, że cel się przechyla.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci przez Crabbe’a, który chciał zrzucić górę rupieci na Rona.
Etymologia: z łaciny descendo – w dół.

Diffindo[edytuj]

Opis: Rozcina takie materiały jak paski, pajęczyny, zarośla, sznury itp.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Harry Potter rozcina pasek od torby Cedrika Diggory’ego, by go zatrzymać.
Etymologia: z łaciny diffindo – rozłupać.

Dissendium[edytuj]

Opis: Otwiera ukryte przejścia.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu przez Harry’ego, gdy za pomocą Mapy Huncwotów wymykał się do Hogsmeade.
Etymologia: Niepewna.

Drętwota[edytuj]

Opis: oszałamia i powoduje natychmiastowe drętwienie ciała. Jeśli osoba zostanie trafiona kilkoma oszałamiaczami naraz, może stracić przytomność.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia, kiedy czarownicy z Ministerstwa Magii chcieli oszołomić Harry’ego, Rona i Hermionę.
Etymologia: nazwa wzięła się od działania zaklęcia. Drętwienie.

Duro[edytuj]

Opis: przemienia w kamień.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger zamieniła gobelin, który zrzuciła na dwóch Śmierciożerców podczas bitwy o Hogwart.
Etymologia: z łaciny durus – ciężki, twardy.

Densaugeo[edytuj]

Opis: sprawia, że przednie zęby ofiary rosną z ogromną szybkością i stają się nienaturalnie duże.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Draco Malfoy rzucił to zaklęcie na Harry’ego, lecz trafił Hermionę Granger.
Etymologia: z łaciny dens – ząb, augeo – powiększyć.

E[edytuj]

Engorgio[edytuj]

Opis: powiększa małe obiekty. Zaklęciem o odwrotnym działaniu jest Reducio.
Użyte po raz pierwszy: w książce Harry Potter i Czara Ognia podszywający się pod Alastora Moody'ego Barty Crouch Jr. w Hogwarcie na lekcji obrony przed czarną magią powiększa pająka.
Etymologia: z angielskiego engorge – wzdymać się, pęcznieć.

Episkey[edytuj]

Opis: niweluje uszkodzenia ciała takie jak złamany palec czy nos.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi Nimfadora Tonks użyła go, aby uleczyć złamany nos Harry’ego. W ekranizacji szóstego tomu zamiast Nimfadory wystąpiła Luna Lovegood.
Etymologia: z greki episkeyazo – reperować.

Erecto[edytuj]

Opis: zaklęcie prostujące, stawiające.
Użyte po raz pierwszy: Hermiona, Ron i Harry w VII tomie użyli tego zaklęcia, by rozstawić namiot podczas poszukiwania horkruksów.
Etymologia: z łaciny erecto – stawiać.

Evanesco[edytuj]

Opis: powoduje znikanie małych przedmiotów lub osłabia działanie zaklęcia Aperacjum. Można nim zwijać pergaminy.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa Bill Weasley zwijał tym zaklęciem pergaminy po zebraniu Zakonu.
Etymologia z angielskiego evanesco – znikający.

Expecto Patronum[edytuj]

Opis: Zaklęcie obronne, używane do wyczarowania patronusa – tarczy, która jest zmaterializowaną postacią pozytywnej energii, o kształcie charakterystycznym dla każdego czarodzieja; stosowany m.in. do obrony przed dementorami i śmierciotulami. Wyczarowany patronus może także służyć jako „kurier”, gdy chcemy przekazać komuś ważną wiadomość (wymyślił to Dumbledore). Początkujący najpierw wyczarowują tylko mgiełkę, lecz niektórzy (jak Remus Lupin) robią to specjalnie.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu przez Remusa Lupina do obrony Harry’ego Pottera
Etymologia: z łaciny expecto – oczekuję, patronus – obrońca.

Expelliarmus[edytuj]

Opis: rozbraja przeciwnika odrzucając go lub jego różdżkę. Zaklęciu towarzyszy szkarłatny błysk oraz świst.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic Severus Snape pokazał je uczniom na pierwszej lekcji Klubu Pojedynków, rozbrajając Gilderoya Lockharta.
Etymologia: z łaciny expello – odpycham.

Expulso[edytuj]

Opis: powoduje odpychanie o działaniu odśrodkowym (gdy trafi pomiędzy grupę osób, wszystkie zostają odrzucone) bazujące na zasadzie działania bomby miotającej, z tym że nie powoduje większych obrażeń. Zaklęciem o podobnym działaniu jest Expelliarmus.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci przez Antonina Dołohowa w celu obezwładnienia Harry’ego Pottera, Hermiony Granger i Rona Weasleya na Tottenham Court Road podczas ich ucieczki z Nory.
Etymologia: z łaciny expello – odpychać.

F[edytuj]

Ferula[edytuj]

Opis: opatruje uszkodzenia ciała (usztywnia złamane części ciała, wyczarowuje bandaże)
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu Remus Lupin, by unieruchomić i opatrzyć złamaną nogę Rona Weasleya.
Etymologia: z łaciny ferula – pręt.

Zaklęcie Fideliusa[edytuj]

Opis: bardzo złożone zaklęcie, przy którym dochodzi w sposób magiczny do zdeponowania tajemnicy w duszy żywego człowieka. Informacja zostaje ukryta w wybranej osobie, nazywanej Strażnikiem Tajemnicy, więc nie można jej odnaleźć, chyba że sam Strażnik Tajemnicy zechce ją wyjawić, inaczej pozostaje niedostępna (nie da się jej wydobyć za pomocą Imperiusa bądź Veritaserum). Skutkiem tego zaklęcia jest np. to, iż nikt, komu przez Strażnika Tajemnicy nie wyjawiono tajemnicy, nie mógł znaleźć ludzi, którzy się ukrywali. Po śmierci głównego Strażnika Tajemnicy każdy, kto wiedział o miejscu, na którym użyto zaklęcia Fidelius, stał się automatycznie Strażnikiem Tajemnicy^[3].
Użyte po raz pierwszy: krótko przed początkiem fabuły Harry Potter i Kamień Filozoficzny Lily i James Potterowie, rodzice Harry’ego Pottera, kiedy dowiedzieli się, iż Lord Voldemort chce ich zabić, chcieli uczynić Strażnikiem Tajemnicy Syriusza Blacka. Ten jednak namówił ich, żeby został nim niepozorny Peter Pettigrew. Tydzień po tym, jak zaklęcie zostało rzucone, Peter wyjawił tajemnicę Lordowi Voldemortowi, skutkiem czego była śmierć Lily i Jamesa, ale także tym samym klęska czarnoksiężnika.
Etymologia: prawdopodobnie od nazwiska czarodzieja, który wymyślił to zaklęcie – Fidelius, lub od łacińskiego słowa fidelis – wierny.

Finite Incantatem[edytuj]

Opis: kończy działanie niektórych zaklęć (np.Tarantallegra i Petrificus Totalus).
Użyte po raz pierwszy: Harry Potter i Komnata Tajemnic przez Hermionę Granger do unicestwienia tłuczka lecącego w Harry’ego Pottera, gdyż ta piłka do Quidditcha była zaczarowana przez Zgredka.
Etymologia: z łaciny finis – koniec lub z włoskiego finito – skończony.

Flagrate[edytuj]

Opis: zaklęcie tworzące w powietrzu promień, który czarodziej może uformować w jakikolwiek kształt.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic Tom Riddle (jako 16-latek) wyczarował w powietrzu litery, by pokazać Harry’emu, skąd wzięło się imię lord Voldemort.
Etymologia: prawdopodobnie od angielskiego słowa flame – płomień, żar.

Flagrante[edytuj]

Opis: zaklina przedmiot tak, że dotknięty przez kogokolwiek rozgrzewa się do wysokich temperatur.
Użyte po raz pierwszy w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci w skarbcu Lestrange’ów by zapobiec wykradnięciu Horkruksa Lorda Voldemorta.
Etymologia: z angielskiego flagrante – rażący.

Furnunculus[edytuj]

Opis: powoduje pojawienie się na twarzy białych krost i piekących bąbli.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia, gdy Harry Potter trafia nim Gregory’ego Goyle’a.
Etymologia: z łaciny furunculus – czyrak.

G[edytuj]

Gemino[edytuj]

Opis: powiela obiekty gdy zostaną dotknięte (tworzy duplikat obiektu, na który zostało rzucone).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger do stworzenia kopii Medalionu Salazara Slytherina, który był w posiadaniu Dolores Umbridge, by ta nie zorientowała się o stracie oryginału.
Etymologia: z łaciny geminio – powielać, z angielskiego i łaciny gemini – bliźnięta.

Glisseo[edytuj]

Opis: wygładza nawet duże bardzo pokrzywione obiekty (np. powierzchnie schodów).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger w starciu ze Śmierciożercami podczas Bitwy o Hogwart wyrównała schody przewracając kilku Śmierciożerców. Prawdopodobnie to zaklęcie uruchamia się za każdym razem, gdy jakiś chłopak chce wejść do dormitorium dziewczyn.
Etymologia: z włoskiego gliss – ślizgać się.

H[edytuj]

Harmonia Nectere Passus[edytuj]

Opis: umożliwia działanie Szafki Zniknięć.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Książę Półkrwi Draco Malfoy używał tego zaklęcia, by móc posługiwać się Szafką Zniknięć w Pokoju Życzeń w Hogwarcie z drugą, znajdującą się na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu u Borgina i Burkesa.
Etymologia: z łaciny harmonia – zgodność, nectere – wiązać, uknuć, passus – krok, ślad, trop.

Homenum Revelio[edytuj]

Opis: ujawnia ludzką obecność w najbliższym otoczeniu.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger sprawdziła w domu przy Grimmauld Place 12 czy nikogo prócz niej, Harry’ego i Rona nie ma w tym budynku.
Etymologia: z łaciny homo – człowiek, revelo – ujawniać.

I[edytuj]

Immobilus[edytuj]

Opis: na krótki okres spowalnia (zamraża) cel.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic przez Hermionę, która unieruchomiła chochliki kornwalijskie na lekcji obrony przed czarną magią.
Etymologia: z łaciny im – zaprzeczenie, mobilus – ruch, poruszać się.

Impedimento[edytuj]

Opis: na pewien czas spowalnia ofiarę. Zaklęcie o podobnym działaniu to Immobilus.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia podczas ćwiczeń Harry’ego do Turnieju.
Etymologia: z łaciny im – przeczenie, pedi – nogi, mento – umysł.

Impervious[edytuj]

Opis: nadaje celowi właściwości odpychające (nie można tego dotknąć).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu podczas meczu Quidditcha padał deszcz, i przez to Harry Potter miał słabą widoczność poprzez swoje okulary, a Hermiona Granger je zaczarowała, w ten sposób, że okulary odpychały krople deszczu.
Etymologia: z angielskiego impervious – nieprzepuszczalny, nieprzenikliwy.

Incarcerous[edytuj]

Opis: powoduje pojawienie się pętli krępujących ofiarę.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu Remus Lupin, by związać Severusa Snape’a.
Etymologia: z łaciny incarcerare – uwięzić.

Incendio[edytuj]

Opis: podpala (w książkach i filmach). Zaklęciem o działaniu podpalającym jest również Lacarnum Inflamare. W pierwszej części gry oszałamia rośliny (np. tentakule). Istnieją również zaklęcia Incendio Duo o mocniejszym działaniu i Incendio Trio o działaniu dużo mocniejszym niż Incendio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Pan Weasley używa tego zaklęcia, by móc z rodziną i Harrym przenieść się do Nory z domu wujostwa.
Etymologia: z hiszpańskiego incendio – pożar lub z galicyjskiego incendio – ogień.

Innaminitus Conjurus[edytuj]

Opis: w książce sprawia że przedmioty znikają.
Użycie po raz pierwszy: w piątym tomie profesor McGonagall zadaje jako pracę domową napisanie długiego eseju na temat zaklęcia i ćwiczyli podczas lekcji na ślimakach, myszach i ptakach.

J[edytuj]

Jęzlep[edytuj]

Opis: powoduje przyklejenie się języka do podniebienia.
Użyte po raz pierwszy: W tomie Harry Potter i Książę Półkrwi użyte dwa razy na Filchu, a także użyte przez Harry’ego w skrzydle szpitalnym na Irytka.
Etymologia: z polskiego (przetłumaczone) połączenie język i zlepiać.

K[edytuj]

Zaklęcie Kameleona[edytuj]

Opis: kamufluje (upodabnia do otoczenia) przedmiot lub żywą istotę.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa przez Alastora Moody'ego, gdy zabierał Harry’ego Pottera z domu Dursleyów.
Etymologia: z polskiego od nazwy zwierzęcia kameleona, który potrafi zmieniać kolor swojej skóry.

L[edytuj]

Lacarnum Inflamare[edytuj]

Opis: umożliwia wystrzelenie z różdżki małego ognia.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny gdy Hermiona podpaliła tym zaklęciem szatę Snape’a na meczu Quidditcha, by zapobiec czarowaniu miotły Harry’ego. Jak się później okazało Snape chciał pomóc Harry’emu.
Etymologia: z łaciny lacarnum – wystrzelić, inflamare – podpalić.

Legilimens[edytuj]

Opis: umożliwia legilimencję, czyli wydobywanie wspomnień od ofiary. Wydobyte wspomnienia mogą być wykorzystane przeciw ofierze w celu zdeprymowania jej.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa gdy Severus Snape pomagał Harry’emu Potterowi ćwiczyć oklumencję (obronę przed legilimencją).
Etymologia: z łaciny legi – czytać, mens – rozum.

Levicorpus[edytuj]

Opis: sprawia, że niewidzialna siła unosi przeciwnika za kostkę u nogi trzymając go głową w dół (wersja z książki), lub daleko odrzuca przeciwnika (wersja z filmu). Przeciwzaklęciem jest Liberacorpus, a innym zaklęciem lewitującym jest Wingardium Leviosa.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa, we wspomnieniu Snape’a używa go James Potter.
Etymologia: z łaciny levi – wznosić, corpus – ciało.

Liberacorpus[edytuj]

Opis: jest zaklęciem przeciwdziałającym Levicorpus (uwalnia uniesioną ofiarę).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi, kiedy Harry Potter próbował uwolnić lewitującego Rona Weasleya od działania zaklęcia Levicorpus.
Etymologia: z łaciny libera – wolność, corpus – ciało.

Locomotor[edytuj]

Opis: służy do przenoszenia różnych obiektów (nazwę obiektu wymawia się po formule Locomotor). Modyfikacją tego zaklęcia jest Locomotor Mortis (z łaciny mortis – śmierć, stanowi przeciwurok zaklęcia pierwotnego: uniemożliwia ruch, czyli chodzenie itp., użył go po raz pierwszy Draco Malfoy w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny na Neville'u Longbottomie). Zaklęciem o podobnym działaniu jest Immobilus. Przeciwzaklęciem jest Mobiliarbus.
Użyte po raz pierwszy: W V tomie, kiedy Tonks poszła z Harrym zabrać kufer i klatkę z Hedwigą z jego sypialni, gdy transportowali go na Grimmauld place 12.
Etymologia: z łaciny locus – miejsce, motor – ruszający.

Lumos[edytuj]

Opis: powoduje wydobywanie się światła z końca różdżki. Modyfikacjami tego zaklęcia są Lumos Maxima (wzmocnienie zaklęcia pierwotnego, użyte po raz pierwszy w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu przez Harry’ego Pottera do rozświetlenia książki, którą czytał w nocy pod kołdrą w domu Dursleyów)
Lumos Solem (z łaciny sol – Słońce rozumiane jako światło), działa tak, że światło wyzwalane z różdżki po użyciu tego zaklęcia ma naturę promieni słonecznych. Zaklęciem odwołującym wszystkie modyfikacje, jak i zaklęcie właściwe jest Nox.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny przez Hermionę Granger w celu uratowania Rona Weasleya z Diabelskich sideł.
Etymologia: z łaciny lumen – światło.

Lumos Maxima[edytuj]

Opis: mocniejsza wersja zaklęcia Lumos. Przeciwzaklęciem jest Nox i Nox maxima.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu Harry Potter używał tego zaklęcia, żeby widzieć pod kołdrą książkę z zaklęciami.
Etymologia: z łaciny lumen – światło, maxima – maksymalny, wielki.

M[edytuj]

Mobiliarbus[edytuj]

Opis: służy do poruszania przedmiotów. Zaklęciem o podobnym działaniu jest Locomotor.
Użyte po raz pierwszy: w Harry Potter i więzień Azkabanu Hermiona Granger w Gospodzie Pod Trzema Miotłami, by Korneliusz Knot nie zauważył Harry’ego Pottera, który przebywał nielegalnie w Hogsmeade.
Etymologia: z łaciny mobilis – ruchomy, arbitarius – arbitalny, bezwzględny

Mobilicorpus[edytuj]

Opis: przemieszcza osoby (sprawia że lewitują).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu Remus Lupin zastosował je przeciwko Severusowi Snape'owi, który stracił przytomność.
Etymologia: z angielskiego mobile – ruchomy, corpse – ciało w znaczeniu ciała materialnego (przedmiotu), a nie ludzkiego.

Molliare[edytuj]

Opis: łagodzi upadek.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Przeklęte Dziecko, Albus Potter zastosował je, skacząc z dachu ekspresu Hogwart-Londyn.

Morsmordre[edytuj]

Opis: wyczarowuje na niebie Mroczny Znak – świetlistą, zieloną czaszkę, z ust której wychodzi wijący się wąż, a cały symbol jest znakiem Lorda Voldemorta i jego popleczników, głównie Śmierciożerców.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia podczas Mistrzostw Świata w Quidditchu Mroczny Znak został wyczarowany przez Bartemiusza Croucha Juniora, syna Barty’ego Croucha, o co posądzono Mrużkę, skrzatkę domową Crouchów.
Etymologia: z łaciny mors – śmierć i mordere – gryźć.

Muffliato[edytuj]

Opis: sprawia, że osoba, na którą zostało rzucone słyszy nieokreślone brzęczenie, przez co nie może podsłuchać rozmowy rzucającego (jedno z zaklęć wymyślonych przez Księcia Półkrwi). Zaklęciami o podobnym działaniu są Quietus i Silencio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi przez Harry’ego Pottera.
Etymologia: z angielskiego muffle – przytłumić, stłumić.

N[edytuj]

Namiar[edytuj]

Namiar (ang. The Trace) — zaklęcie, którym wykrywa się użycie czarów przez niepełnoletnich czarodziejów. Jego działanie kończy się automatycznie z chwilą ukończenia pełnoletności w świecie czarodziejów, czyli siedemnastu lat.

Nox[edytuj]

Opis: Gasi zaklęcie Lumos, lecz jest za słabe by zgasić zaklęcie Lumos Maxima.
Użyte po raz pierwszy: w trzecim tomie Harry gasi różdżkę podczas szpiegowania Petera Pettigrew.
Etymologia: z łaciny nox – noc.

Nox Maxima[edytuj]

Opis: Gasi całkowicie zaklęcie Lumos i Lumos Maxima.
Użyte po raz pierwszy: w czwartym tomie Krum używa go w walce ze smokiem.
Etymologia: nox – noc.

Zaklęcie Nienanoszalności[edytuj]

Opis: powoduje, że nie można nanieść danego obszaru na mapę.
Użyte po raz pierwszy: Użyte w piątym tomie po to, by nie można było nanieść na mapę Kwatery Głównej Zakonu Feniksa.

O[edytuj]

Obscuro[edytuj]

Opis: sprawia, że na oczach przeciwnika pojawia się czarna opaska, przez którą nic nie widać i nie można jej zdjąć.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger, kiedy chciała ukryć przed portretem Fineasa Nigellusa miejsce pobytu Harry’ego Pottera, Rona Weasleya oraz swoje.
Etymologia: z angielskiego obscure – zaciemnić, zakryć, zasłonić.

Zaklęcie Zapomnienia[edytuj]

Wymowa: Obliviate.
Opis: używane do usuwania wspomnień i modyfikacji pamięci.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic Gilderoy Lockhart wyjawił, że używał tego zaklęcia do modyfikacji pamięci osób, których czyny sobie przypisywał.
Etymologia: z łaciny oblitteratio – zapomnienie.

Oculus Reparo[edytuj]

Opis: Czyści okulary i je naprawia.
Użyte po raz pierwszy: Hermiona użyła je w pociągu na Harrym w pierwszej części.
Etymologia: z łaciny oculus – okulary, reparo – naprawiać.

Orchideus[edytuj]

Opis: powoduje, że z końca różdżki wystrzela bukiet kwiatów, który może ranić magiczne zwierzęta (wersja ataku istnieje w grze komputerowej Harry Potter i Czara Ognia).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Ollivander użył tego zaklęcia, żeby sprawdzić różdżkę Fleur Delacour, która brała udział w Turnieju Trójmagicznym.
Etymologia: z angielskiego orchids – orchidee.

Oppugno[edytuj]

Opis: Zmusza wyczarowane zaklęciem Avis ptaki do ataku na inną osobę.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi Hermiona Granger zmusiła ptaki do ataku na Rona Weasleya.
Etymologia: z łaciny oppungo – atakuję.

Patronus występujący w cyklu powieściowym o Harrym Potterze jest formą pozytywnej energii, zmaterializowaną pod postacią srebrnego obłoku, najczęściej przybierającego formę zwierzęcą. Można go wyczarować za pomocą zaklęcia Patronusa (Expecto Patronum). Trzeba się wtedy skupić na swoim najszczęśliwszym wspomnieniu. Nie każdy czarodziej potrafi wyczarować określonego, cielesnego patronusa. Sztuka wyczarowania patronusa jest bardzo trudna i złożona^[4]. Patronus może się zmienić pod wpływem silnych emocji, czego doświadczyła Nimfadora Tonks, jej patronus zamienił się w wilkołaka (Tonks zakochana była w Lupinie)^[5].
Harry wyczarował cielesnego patronusa już na trzecim roku nauki w Hogwarcie, co było wielkim wyczynem, gdyż niewiele osób w tym wieku było do tego zdolnych. Zaklęcia Patronusa nauczył Harry’ego profesor Lupin.

Patronus to coś w rodzaju antydementora, który jest tarczą między osobą go wyczarowującą a dementorem. Jest uosobieniem tego, czym dementor się żywi, lecz nie posiada złych wspomnień przez co dementor nie działa na niego tak jak na żywe stworzenia^[4]. Patronusa można też tworzyć, by wysyłały innym jakieś wiadomości^[6].

Znane Patronusy

Czarodziej/Czarownica	Forma Patronusa	Dodatkowa informacja
Harry Potter	Jeleń	Patronus Harry’ego jest w kształcie jelenia, w którego zamieniał się James Potter, ojciec Harry’ego.
Hermiona Granger	Wydra	Wykazane na jednym ze spotkań GD w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa, następnie w książce Harry Potter i Insygnia Śmierci.
Ron Weasley	Jack Russell Terrier	Ujawnione w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa na jednym ze spotkań GD. Potwierdzenie jest też w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci, że ma Patronusa w kształcie terriera.
Luna Lovegood	Zając	Widziane w wersji filmowej Harry Potter i Zakon Feniksa i uświadomione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci.
Albus Dumbledore	Feniks	Jego stworzenie, Fawkes, jest feniksem, i zostało to wykazane w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci, chociaż była wzmianka w Harrym Potterze i Czarze Ognia.
Aberforth Dumbledore	Koza	W Harrym Potterze i Insygnia Śmierci, Aberforth obronił Harry’ego i przyjaciół przed Śmierciożercami, którzy zobaczyli patronusa-jelenia Harry’ego w Hogsmeade. Aberforth wyczarował patronusa-kozła i powiedział do śmierciożerców, że to on rzucił Zaklęcie Patronusa i jego patronus to kozioł, a nie jeleń. Albus Dumbledore wyjawił, że jego brat został złapany na ćwiczeniu niestosownych zaklęć na kozach.
Lily Potter	Łania	Wyjawione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci. Łania to samica jelenia, w które to zwierzę zamieniał się mąż Lily, James, jako animag.
Severus Snape	Łania	Ujawnione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci. Jego Patronus przybiera taką samą formę jak patronus Lily Evans, ponieważ zakochał się w niej. Użył swojego Patronusa, żeby przyprowadzić Harry’ego do miecza Gryffindora w lesie.
Ginny Weasley	Koń	Zauważone w wersji filmowej Harry Potter i Zakon Feniksa. Potem zostało potwierdzone przez Rowling.
Dolores Jane Umbridge	Kot	Wyjawione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci, słusznie do jej słodkiej kociej pasji (widoczne w Zakonie Feniksa). W 7 tomie, wyczarowała patronusa-kota do patrolowania i ochraniania jej podczas przesłuchiwania czarodziejów urodzonych przez mugoli, którzy byli obserwowani przez dementorów.
Minerva McGonagall	kot z czarnymi obwódkami wokół oczu	Ujawnione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci. Jej patronus przybiera tę samą formę, co ona, gdy McGonagall zamienia się jako animag.
Nimfadora Tonks	wilk/wilkołak (poprzednio fretka domowa)	Forma patronusa Tonks zmieniła się w Harrym Potterze i Książę Półkrwi z poprzedniej formy do wilkopodobnego stworzenia. Harry i Hermiona wierzyli, że patronus zmienił się, bo Tonks obwiniała się o śmierć swojego kuzyna, Syriusza Blacka, który jako animag przybierał formę dużego, czarnego psa (ponuraka). Jednak potem aurorka wyznała, że kocha Remusa Lupina, który jest wilkołakiem. Rowling ujawniła, że jej poprzednim patronusem była fretka domowa.
Artur Weasley	łasica	Ukazane w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci. Rowling ujawniła, że rodzina Weasleyów nazywała się dawniej weasels (ang. weasel – łasica).
Kingsley Shacklebolt	Ryś	Wykazane w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci, kiedy Shacklebolt wysłał patronusa, żeby ostrzec Zakon podczas ślubu Billa i Fleur, że do Nory nadciągają śmierciożercy.
Seamus Finnigan	lis	Wyjawione w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci podczas bitwy o Hogwart.
Cho Chang	Łabędź	Ujawnione w powieści Harrym Potterze i Zakonie Feniksa podczas spotkań GD.
Syriusz Black	Pies
Ernie Macmillan	Dzik	Ukazane w Harrym Potterze i Insygnia Śmierci podczas bitwy o Hogwart.

Zaklęcie Pełnego Porażenia Ciała[edytuj]

Wymowa: Petrificus Totalus.
Opis: Sprawia, że ciało danej osoby zostaje sparaliżowane, lecz ofiara wciąż widzi, słyszy itp.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny Hermiona Granger unieruchomiła Neville’a Longbottoma, który chciał zatrzymać ją, Harry’ego Pottera i Rona Weasleya.
Etymologia: z greki petros – kamień, petra – skała, skamienienie.

Peskipiksi Pesternomi[edytuj]

Opis: według Gilderoya Lockharta ma poskramiać chochliki lub inne magiczne zwierzęta.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic Gilderoy Lockhart próbując poskromić Chochliki kornwalijskie, jednak nie zadziałało.
Etymologia: być może od słów: z łac. posuit – wsadzić, ang. pix – szkatułka, skrzynka, łac. pester – zaraza.

Piertotum Locomotor[edytuj]

Opis: ożywia rzeźby i posągi.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci przez profesor McGonagall w Wielkim Holu szkoły, przed bitwą z Voldemortem.
Etymologia: z łaciny totum – cały, locus – miejsce, motor – ruszający.

Portus[edytuj]

Opis: zamienia dany obiekt w świstoklik.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa Albus Dumbledore stworzył świstoklik, dzięki któremu Harry Potter przedostał się po ataku na pana Weasleya na Grimmamuald Place 12
Etymologia: z łaciny porta – brama, drzwi.

Priori Incantatem[edytuj]

Opis: wywołuje retrospekcję zaklęć danej różdżki, do rzucenia których posłużyła.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia po meczu finałowym mistrzostw świata w Quidditchu Amos Diggory, by sprawdzić czy Mroczny Znak został wyczarowany przy pomocy różdżki Harry’ego Pottera.
Etymologia z łaciny prior – poprzedni, incantamentum – zaklęcie.

Zaklęcie Tarczy[edytuj]

Wymowa: Protego.
Opis: na krótko tworzy magiczną barierę (tarczę), która chroni rzucającego czar zarówno przed zaklęciami, jak i przed innymi przedmiotami. Działa na zwykłe uroki, ale nie na Zaklęcia Niewybaczalne. Modyfikacjami tego zaklęcia są Protego Maxima, Protego Totalum oraz Protego Horriblisus.
Użyte po raz pierwszy:. W 4. części Harry Potter uczył się go do trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego, ponieważ uznał, że to zaklęcie może mu się przydać.
Etymologia: z łaciny protego – chronić.

Protego Maxima[edytuj]

Opis: tworzy magiczną barierę (tarczę), która chroni nie tylko rzucającego czar, ale także inne osoby (rzucający musi pomyśleć o tym, czego chce chronić).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Instygnia Śmierci przez profesora Filtwicka przed bitwą o Hogwart w celu ochrony zamku.
Etymologia: z łaciny protego – chronić, maxima – maksymalnie, bardzo dużo itd.

Protego Horribilis[edytuj]

Opis: Prawdopodobnie najsilniejsze zaklęcie ochronne.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci przez Profesora Flitwicka, przed bitwą o Hogwart, w celu ochrony Zamku.
Etymologia: z łaciny protego – chronić, horribilis – straszny.

Protego Totalum[edytuj]

Opis: sprawia, że dany obszar jest trudny do wykrycia. Inne zaklęcia chroniące to Cave Inimicum, Salvio Hexia i Repello Mugoletum.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci użyła go Hermiona Granger, by chronić miejsce pobytu jej, Harry’ego Pottera i Rona Weasleya.
Etymologia: z łaciny protego – chronić, totalum – całkowicie.

Zaklęcie Proteusza[edytuj]

Opis: powoduje zależne zmiany; przedmioty, na które zostanie rzucone są od siebie zależne, zmiany zachodzące w jednym powodują te same zmiany w pozostałych. Znajomość poprawnego użycie jest wymagana na poziomie owutemów.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa Hermiona Granger na fałszywe galeony, by móc informować wszystkich członków Gwardii Dumbledore’a o datach i godzinach spotkań.
Etymologia: z polskiego (przetłumaczone) od imienia Proteusz (w mitologii greckiej Proteusz posiadał zdolność zmieniania swojej postaci, co może odnosić się, do zmian zachodzących w przedmiotach).

Przysięga Wieczysta[edytuj]

Przysięga Wieczysta (ang. Unbreakable Vow) – w świecie Harry’ego Pottera magiczna umowa, zawierana pomiędzy dwoma czarodziejami.

Zawarł ją Severus Snape i Narcyza Malfoy. Ich gwarantem była Bellatrix Lestrange. Gwarant to osoba potwierdzająca ważność umowy. Składający przysięgę zobowiązywał się do wykonania określonego zadania, bądź do innej czynności. Jeśli nie spełnił obietnicy, umierał. Składaniu Przysięgi Wieczystej towarzyszą pojawiające się płomienie ognia, które wiążą ręce zawierających ognistym łańcuchem. W Księciu Półkrwi Ron opowiadał Harry’emu, że gdy miał pięć lat bracia chcieli go zmusić by zawarł ją z nimi. Prawie im się to udało. Ron trzymał już rękę Freda, kiedy nakrył ich ojciec, który jeden jedyny raz okazał wściekłość^[5].

Q[edytuj]

Quietus[edytuj]

Opis: osłabia siłę głosu. Zaklęciem o odwrotnym działaniu jest Sonorus, a podobne zaklęcia to Silencio i Muffliato.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia po finałowym meczu mistrzostw świata w Quidditchu Ludo Bagman odwołał zaklęcie Sonorus, które wzmacnia siłę głosu (zdolność donośnego mówienia była mu potrzebne do komentowania mistrzostw w Quidditchu).
Etymologia z angielskiego quiet – cisza.

R[edytuj]

Reducio[edytuj]

Opis: redukuje (zmniejsza) rozmiary obiektów, parzy innych.
Użyte po raz pierwszy:Na lekcji Obrony przed Czarną Magią w 4. tomie. Bartemiusz Crouch Junior, zamieniony w Szalonookiego Moody'ego przez eliksir wielosokowy, użył tego zaklęcia do pomniejszenia pająka.
Etymologia z angielskiego „reduce” – „zredukować”, „zmniejszyć”

Reducto[edytuj]

Opis: niszczy nawet duże obiekty, mieląc je na proch.
Użyte po raz pierwszy: Przez Harry’ego w tomie Harry Potter i Czara Ognia do zniszczenia ściany w labiryncie.
Etymologia z angielskiego reduce – zredukować, zmniejszyć.

Rennervate[edytuj]

Opis: Uzdrawia i regeneruje. Wybudza z czaru drętwota. Wcześniej zaklęciem tym było enervate, lecz później autorka przyznała że popełniła błąd, gdyż enervate znaczy osłabiać.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Amos Diggory leczy Mrużkę, oszołomioną zaklęciem pracowników Ministerstwa.
Etymologia: re – przeczenie, enervate – osłabiać.

Relashio[edytuj]

Opis: Jest to zaklęcie uwalniające (niszczy nawet bardzo twarde obiekty, wystrzeliwując strumień ognia).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Harry Potter w drugim zadaniu Turnieju Trójmagicznego zaatakował druzgotki.
Etymologia: z angielskiego release – uwolnić, z łacińskiego relaxo o tym samym znaczeniu.

Reparo[edytuj]

Opis: naprawia zepsute lub zniszczone przedmioty. Modyfikacją jest Oculus Reparo (naprawia okulary).
Użyte po raz pierwszy: Harry Potter i Kamień Filozoficzny, kiedy Hermiona Granger naprawiła Harry’emu Potterowi okulary podczas podróży pociągiem do Hogwartu.
Etymologia: z łaciny reparo – naprawiać.

Repello Mugoletum[edytuj]

Opis: sprawia, że mugole nie widzą danego obiektu. Inne zaklęcia chroniące to Salvio Hexia, Cave Inimicum i Protego Totalum.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger na swój namiot podczas podróży w poszukiwaniu horkruksów razem z Harrym Potterem i Ronem Weasleyem. We wcześniejszych częściach była jednak już mowa o obiektach, których mugole nie mogą zobaczyć, jak i również wyczuć.
Etymologia: z łaciny repel – odpychać, mugoletum odnosi się do mugoli.

Rictusempra[edytuj]

Opis: jedno z zaklęć najczęściej używanych na przeciwniku w trakcie walki. Promień uderza ze średnią siłą i zwykle odpycha przeciwnika. Z teoretycznego punktu widzenia zaklęcie to rozśmiesza, niewidzialna siła łaskocze przeciwnika (gdy rzuci się je na siebie, wprawia się w dobry nastrój).
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic podczas odbywającej się w ramach Klubu Pojedynków walki, Harry Potter użył go przeciwko Draconowi Malfoyowi.
Etymologia: prawdopodobnie od łacińskiego risus – śmiech, uśmiech, z łaciny semper – zawsze.

Riddiculus[edytuj]

Opis: zamienia bogina w to coś zabawnego, o czym pomyśli rzucający czar.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu zaklęcia tego uczyli się Gryfoni i Ślizgoni podczas lekcji z Remusem Lupinem.
Etymologia: z angielskiego ridiculous – absurdalność.

S[edytuj]

Salvio Hexia[edytuj]

Opis: ochrania miejsce, w którym ktoś przebywa. Inne zaklęcia chroniące to Repello Mugolteum, Cave Inimicum i Protego Totalum.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Insygnia Śmierci Hermiona Granger w celu ochrony miejsca pobytu jej, Harry’ego Pottera i Rona Weasleya.
Etymologia: z angielskiego: salve – ocalić, hex - klątwa.

Sectumsempra[edytuj]

Opis: powoduje rozległe i głębokie rany na ciele, jest zaklęciem czarnomagicznym.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Książę Półkrwi Harry Potter znajduje to zaklęcie w podręczniku do eliksirów należącego kiedyś do „Księcia Półkrwi”, a potem używa go na Draconie Malfoyu.
Etymologia: z łaciny sectum – ciąć, semper – zawsze.

Serpensortia[edytuj]

Opis: wyczarowuje węża, który atakuje przeciwnika.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic Draco Malfoy użył go na Harrym Potterze w Klubie Pojedynków prowadzonym przez Gilderoya Lockharta.
Etymologia: z angielskiego serpent – wąż.

Silencio[edytuj]

Opis: w przeciwieństwie do podobnych zaklęć – Quietus czy Muffliato – wycisza całkowicie. Zaklęciem o odwrotnym działaniu jest Sonorus.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa podczas lekcji Zaklęć uczą się właśnie tego uroku.
Etymologia: z hiszpańskiego silencio – cisza.

Slugulus Eructo[edytuj]

Opis: powoduje wymiotowanie ślimakami i szlamem.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata Tajemnic przez Rona Weasleya użyte przeciwko Draconowi Malfoyowi, jednak z powodu zepsutej różdżki rzuca je na siebie.
Etymologia: z języka angielskiego i hiszpańskiego ślimak(ang)- slug, eructo(hiszp)- bekanie, czkanie.

Sonorus[edytuj]

Opis: zwiększa siłę głosu. Zaklęciami o odwrotnym działaniu są Quietus, Muffliato i Silencio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia Ludo Bagman, szef Departamentu Magicznych Gier i Sportów, by wzmocnić swój głos, jako iż był komentatorem finałowego meczu mistrzostw świata w Quidditchu.
Etymologia: z łaciny sonus – głos – ale i vox oznacza w łacinie głos.

Szatańska Pożoga[edytuj]

Opis: rozpala ogromny, trudny do powstrzymania, potężny, dziki ogień, który formuje się w różne bestie i trawi niemal wszystko na swojej drodze, będąc nawet zdolnym do niszczenia horkruksów.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa przez Lorda Voldemorta podczas walki z Albusem Dumbledorem w Ministerstwie Magii.

T[edytuj]

Tabu[edytuj]

Tabu (ang. Taboo) to zaklęcie rzucone przez Voldemorta, dzięki któremu każdy, kto wypowieział jego imię zostawał natychmiast namierzony przez śmierciożerców lub szmalcowników. Tabu automatycznie łamało działanie zwykłych defensywnych zaklęć.

Tarantallegra[edytuj]

Opis: służy do zmuszania przeciwnika do niekontrolowanych pląsów nóg. Czar Tarantallegra cofa zaklęcie Finite incantatem.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Komnata tajemnic, podczas Klubu Pojedynków, zostaje użyte przez Dracona Malfoya.

Tergeo[edytuj]

Opis: usuwa różne substancje np. kurz, krew. Podobne zaklęcie to Chłoszczyść.
Użyte po raz pierwszy: przez Molly Weasly w Zakonie Feniksa, gdy chciała zetrzeć kurz w pokoju Rona.
Etymologia: z łaciny tergeo – ścierać, czyścić.

U[edytuj]

Upiorogacek[edytuj]

Opis: straszy i wywołuje lęk.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Zakon Feniksa, Ron wspomniał, że Ginny użyła upiorogacka na Draconie Malfoyu w gabinecie Umbridge.
Etymologia: z polskiego (przetłumaczone) połączenie upiór i gacek (część nazwy gatunkowej dwóch gatunków nietoperzy).

V[edytuj]

Vera Verto[edytuj]

Opis: zamienia zwierzę w puchar na wodę.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic Minerwa McGonagall użyła na lekcji transmutacji na ptaku.
Etymologia: z łaciny vera – prawdziwa, verto – przekształcam, przemieniam.

Vulnera Sanentur[edytuj]

Opis: zaklęcie leczące głębokie rany.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Książę Półkrwi przez Severusa Snape’a, by uzdrowić rany Malfoya przesuwając różdżką po nich.
Etymologia: z łaciny vulnus – rana, uraz i sanere – leczyć.

W[edytuj]

Waddiwasi[edytuj]

Opis: odblokowuje zatkane otwory. Podobne zaklęcie to Sesam Materio.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i więzień Azkabanu Remus Lupin użył go, odtykając dziurkę od klucza, która została zatkana gumą do żucia przez Irytka.
Etymologia: od szwedzkiego vadd (pol. coś miękkiego) i francuskiego vas y (pol. idź tam).

Wingardium Leviosa[edytuj]

Opis: unosi wskazany obiekt.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny podczas nauki.
Etymologia: z ang. wing – skrzydło, łac. arduus - wysoki, stromy i levo – wznosić, lewitować.

Zaklęcia Niewybaczalne[edytuj]

Avada Kedavra[edytuj]

Opis: najgroźniejsze z Zaklęć Niewybaczalnych (ang. The Unforgivable Curses), nieodwracalne, za jego sprawą uśmiercić można żywą istotę i nie ma na nie przeciwzaklęcia. Zaklęciu towarzyszy zielony błysk i świst. Od klątwy tej zginęła większość ofiar Voldemorta i śmierciożerców. Jedyną osobą, której udało się je przeżyć – i to dwa razy – był Harry Potter. Użycie go przeciw istocie ludzkiej karane było dożywotnim pobytem w Azkabanie. Do jego rzucenia trzeba mocy większej od mocy niepełnoletniego ucznia.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Kamień Filozoficzny Lord Voldemort uśmiercił nim rodziców Harry’ego Pottera – Jamesa Pottera i Lily Potter, jednak dopiero w tomie Harry Potter i Czara Ognia zostało wspomniane, że było to właśnie działanie tego zaklęcia.
Etymologia: Autorka przyznaje, że Avada Kedavra ma związek z formułą Abrakadabra. Po angielsku i łacinie cadaver znaczy trup.

Cruciatus[edytuj]

Wymowa: „Crucio”
Opis: jedno z Zaklęć Niewybaczalnych. Cruciatus jest zaklęciem służącym do zadawania bólu. Ofiara zaklęcia przeżywa niewyobrażalne męki, jednak nie umiera – zaklęcie trwa tak długo, aż czarodziej rzucający je zdejmie klątwę. Czarodziej będący ofiarą klątwy myślał jedynie o tym, by umrzeć i nigdy już tak nie cierpieć. Zaklęciem tym torturowano znanych aurorów Franka Longbottoma oraz jego żonę, co doprowadziło ich do utraty zmysłów.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia podszywający się pod Alastora Moody'ego Barty Crouch Jr. w Hogwarcie na lekcji obrony przed czarną magią, pokazując na pająku skutki wszystkich Zaklęć Niewybaczalnych, jednak mowa o torturowaniu swoich ofiar przez Śmierciożerców była już we wcześniejszych częściach.
Etymologia: z łaciny crucio – torturować, tortura.

Imperius[edytuj]

Wymowa: „Imperio”.
Opis: Zaklęcie Niewybaczalne służące do przejmowania kontroli nad innym stworzeniem. Ofiara klątwy przestaje samodzielnie myśleć, pozostając posłuszna rozkazom czarodzieja, który rzucał klątwę. W czasach rządów Voldemorta zaklęcie to sprawiało wiele trudności Ministerstwu Magii i pojedynczym czarodziejom, ponieważ trudno było odróżnić, kto działał pod wpływem zaklęcia, a kto z własnej woli. Po upadku Voldemorta większość jego popleczników tłumaczyła się, iż działali właśnie pod wpływem klątwy Imperius.
Użyte po raz pierwszy: w tomie Harry Potter i Czara Ognia gdy Barty Crouch Jr. podszywający się pod Alastora „Szalonookiego” Moody'ego w Hogwarcie na lekcji obrony przed czarną magią użył go wobec pająka, później jednak wobec uczniów by sprawdzić, czy Harry ulegnie jego czarom. Harry złamał szybko działanie czaru.
Etymologia: z łaciny imperiare – rządzić.

Zaklęcia pojawiające się w filmach[edytuj]

Arania Exumei[edytuj]

Opis: zadaje ból pająkom.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic, gdy Tom Marvolo Riddle chciał wypędzić Aragoga (pająka Hagrida) z Hogwartu.
Etymologia: z łaciny arania – pająk.

Ascendio[edytuj]

Opis: różdżka pociąga rzucającego w górę. Prawdopodobnie może też ciągnąć w inne strony
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Czara Ognia, gdy Harry Potter w czasie drugiego zadania Turnieju Trójmagicznego wydostał się z jeziora.
Etymologia: z łaciny ascendere – wznieść się.

Alarte Ascendare[edytuj]

Opis: wysoko podrzuca małe obiekty, jednak bez większych szkód.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic przez Gilderoya Lockharta, który podczas pojedynku Harry’ego z Draconem Malfoyem chciał zniszczyć węża wyczarowanego przez Malfoya.
Etymologia: z łaciny alate – uskrzydlony, ascendere – wznieść się.

Aresto Momentum[edytuj]

Opis: najprawdopodobniej spowalnia (lub całkowicie zatrzymuje) czas na kilka sekund w danym miejscu.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu kiedy Harry Potter spadał z miotły, Albus Dumbledore, aby Harry Potter się nie zabił, zatrzymał jego spadanie.
Etymologia: z łaciny momentum – czas.

Bombarda[edytuj]

Opis: powoduje niewielki wybuch, niszczy drzwi. Wzmocnioną wersją jest Bombarda Maxima.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu Hermiona Granger podczas uwalniania Syriusza Blacka z wieży Hogwartu.
Etymologia: z łaciny bombardare – bombardować.

Bombarda Maxima[edytuj]

Opis: Jest to silniejsza wersja zaklęcia „Bombarda” (takie same działanie, lecz mocniejsze; niszczy też ściany).
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa przez Dolores Jane Umbridge, by dostać się do Pokoju Życzeń.

Bracchium Emendo[edytuj]

Opis: powoduje znikanie kości (być może prawdziwe działanie miało być inne).
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic spowodowało zanik kości w miejscu dotkniętym przez różdżkę, a posłużył się nim Gilderoy Lockhart próbując nastawić rękę Harry’emu Potterowi.
Etymologia: z łaciny brachium – ramię; emendo – poprawiam.

Diminuendo[edytuj]

Opis: zmniejsza i unieszkodliwia ofiarę.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa Nigel na kukle śmierciożercy podczas zebrania Gwardii Dumbledore'a.
Etymologia: z włoskiego diminuendo – zmniejszać.

Everte Statum[edytuj]

Opis: wyrzuca w powietrze tego, w kogo było wycelowane.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic Draco Malfoy wycelowane w Harry’ego Pottera w Klubie Pojedynków.
Etymologia: z łaciny everte – przewrót.

Immobilus[edytuj]

Opis: spowalnia ofiarę (gdy rzuca się zaklęcie na obiekt będący w powietrzu, on nie spada).
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic Hermiona Granger, by poskromić chochliki kornwalijskie po lekcji obrony przed czarną magią.
Etymologia: z łaciny im – przeczenie, movius i mobilus związane jest z ruchem, z angielskiego move – ruch, mobile – ruchomy, z łaciny mobilis – ruchomy.

Lacarnum Inflamarae[edytuj]

Opis: powoduje, że z różdżki wystrzeliwuje mały płomień. Innym zaklęciem podpalającym jest Incendio.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny Hermiona Granger podpaliła szatę Severusa Snape’a.
Etymologia: z łaciny inflammo – zapalać.

Partis Temporus[edytuj]

Opis: tworzy tymczasową lukę w obiekcie np. w ogniu lub w wodzie.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Książę Półkrwi, Albus Dumbledore po odstraszeniu inferiusów skierował tunel ognia wprost przed siebie. Zaklęcie mogło ewentualnie pojawić się w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część 2. Hermiona mogła użyć tego czaru podczas ucieczki z Pokoju Życzeń, w którym panowała Szatańska Pożoga.
Etymologia: z łaciny partis – liczba mnoga od francuskiego partir, co znaczy oddzielić, wyjechać; tempors – po łacińsku czas.

Perriculum[edytuj]

Opis: powoduje wystrzelenie z różdżki czerwonego snopu iskier, który rozdziela się jak fajerwerk (działa jako raca). Zaklęciem również wystrzeliwującym iskry (ale służącym do ataku) jest Relashio.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Czara Ognia, podczas trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego.
Etymologia: z łaciny perriculum – niebezpieczeństwo.

Sesam Materio[edytuj]

Opis: usuwa blokady i zamknięcia. Działa podobnie do Wadiwashi i Alohomora, tyle że nie odblokowuje tylko całkowicie dematerializuje zamknięcie.
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic młody Tom Riddle używa go, by uwolnić Aragoga.

Vipera Evanesca[edytuj]

Opis: Powoduje zniknięcie węża (nie tylko tego, który został wyczarowany zaklęciem Serpensortia).
Użyte po raz pierwszy: w filmie Harry Potter i Komnata Tajemnic Severus Snape do odwołania węża, którego przyzwał Draco Malfoy zaklęciem Serpensortia.
Etymologia: z łaciny vipera – żmija, evanesca – prawdopodobnie od zaklęcia Evanesco.

Zaklęcia pojawiające się wyłącznie w grach[edytuj]

Harry Potter i Komnata Tajemnic[edytuj]

Mimblewimble – powoduje dezorientację przeciwnika, używane podczas pojedynków.
Skurge – usuwa klejącą ektoplazmę (rodzaj śluzu, pozostawiany przez duchy).
Spongify – zamienia dywaniki Spongifus w trampoliny, na których można się bardzo wysoko odbijać.

Harry Potter i więzień Azkabanu[edytuj]

Draconifors – przekształca posążki przedstawiające smoka w żywe, latające smoki, którymi można przez krótki czas kierować.
Glacius – zamraża (przydatne w walce z ognistymi salamandrami, gdyż można je zamrozić).
Lapifors – przekształca posążki przedstawiające królika w żywe króliki, którymi można przez krótki czas kierować.
Snufflifors – zamienia latające książki w myszy. To zaklęcie występuje w wersji na PS2.

Harry Potter i Czara Ognia[edytuj]

Aqua Eructo – sprawia, że z różdżki tryska strumień wody, podobnie jak przy użyciu Aguamenti.
Ebulbio – powoduje wystrzelenie z różdżki baniek, które atakują przeciwnika
Ducklifors – przekształca przeciwnika w małą kaczkę, która później wybucha.
Herbivicus – powoduje szybki wzrost roślin.
Magicus Extremos – powoduje wzmocnienie uroków (ale nie czarów). Działa to przez kilkanaście sekund.
Melofors – zamienia daną część ciała w dynię.
Orbis – pęta przeciwnika świetlistymi promieniami.
Lapifors – zamienia w króliki.
Vermiculus – zamienia w robaki.

Harry Potter i Książę Półkrwi[edytuj]

Forcenti – wzmacnia zaklęcie Drętwota.

Zaklęcia używane w wielu grach[edytuj]

Carpe Retractum – rzuca magiczny, przypominający lasso, świetlny sznur na dane obiekty i przyciąga je do rzucającego zaklęcie lub odwrotnie. Znane z gier Harry Potter i więzień Azkabanu oraz Harry Potter i Czara Ognia
Depulso – odpycha przedmioty, podobnie jak Flippendo. Zaklęcie używane w grach Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Zakon Feniksa oraz Harry Potter i Książę Półkrwi, do wydobywania minigodeł ze świecących przedmiotów.
Flipendo – służy do przewracania przedmiotów (np. kociołków), odkrywania ukrytych obszarów, otwierania drzwi lub odpychania przedmiotów. Pojawia się w grach Harry Potter i Kamień Filozoficzny, Harry Potter i Komnata Tajemnic, Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Czara Ognia, Harry Potter i Zakon Feniksa oraz Harry Potter i Książę Półkrwi. Znajdziemy je także również w książce Harry Potter i Przeklęte Dziecko, podczas pojedynku Harry’ego Pottera i Dracona Malfoya, Draco używa go do odepchnięcia przeciwnika.

Przypisy[edytuj]

↑ J.K. Rowling: Harry Potter i Książę Półkrwi. Andrzej Polkowski (tłum.). Poznań: Media Rodzina, 2006, s. 616. ISBN 83-7278-168-0.
↑ J.K. Rowling: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Poznań: Media Rodzina, 2008, s. 65. ISBN 978-83-7278-281-6.
↑ J.K. Rowling, Harry Potter i Insygnia Śmierci, tłum. Andrzej Polkowski, wyd. Media Rodzina, 2008 Poznań, rozdział szósty, strona 96, wspomniane Harry’emu przez pana Weasleya.
↑ ^4,0 ^4,1 Joanne Kathleen Rowling, „Harry Potter i Więzień Azkabanu”, tłum. Andrzej Polkowski, wyd. Media Rodzina, Poznań 2016, ISBN 978-83-8008-215-1, ls. 448
↑ ^5,0 ^5,1 Joanne Kathleen Rowling, „Harry Potter i Książę Półkrwi”, tłum. Andrzej Polkowski, wyd. Media Rodzina, Poznań 2016, ISBN 978-83-8008-221-2, ls. 704
↑ Joanne Kathleen Rowling, „Harry Potter i Insygnia Śmierci”, tłum. Andrzej Polkowski, wyd. Media Rodzina, Poznań 2016, ISBN 978-83-8008-223-6, ls. 782