Zaro Ağa

Zaro Ağa (ur. 16 lutego 1774 lub 1777 w prowincji Bitlis (wschodnia Turcja), zm. 29 czerwca 1934 w Stambule) – domniemany turecki rekordzista długowieczności.

Pochodził z rodziny kurdyjskiej, odznaczającej się wyjątkowo długim życiem. Ojciec jego dożył 112 lat, jeden z jego synów 101, a córka 100 lat. W czasie swego długiego życia żenił się 12 razy i miał w sumie 36 dzieci. Po raz ostatni ożenił się w wieku 152 lat, a jego żona była młodsza od niego o 100 lat.

W młodości pracował jako robotnik budowlany przy budowie meczetów oraz jako tragarz w Stambule. Brał udział w sześciu wojnach, w tym trzech przeciw Rosji. Jako poborowy brał udział w wojnie rosyjsko-osmańskiej w latach 1828–29. Ranny był sześciokrotnie, lecz nie przebywał w łóżku dłużej niż 3 dni. W wieku 100 lat miał uczestniczyć w bitwie pod Plewną. Twierdził, że widział Napoleona Bonapartego podczas oblężenia przez niego w 1799 r. twierdzy St. Jean d'Acre w Syrii (ob. Akka w Izraelu).

Swą długowieczność miał zawdzięczać temu, że nie jadł mięsa, nie pił nigdy alkoholu ani kawy i nie palił tytoniu. W skład jego pożywienia wchodził chleb i cebula.

W wyniku dokonanej po śmierci autopsji stwierdzono, że Zaro Ağa zmarł na skutek: gruźlicy, przerostu mięśnia sercowego, raka prostaty, niedrożności naczyń wieńcowych.