Zbigniew Noska

	Zbigniew Noska
	Zbigniew Noska
	Ilustracja; Zbigniew Noska
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1942 ; Posada koło Konina
Zawód, zajęcie	{{{zawód}}}
Miejsce zamieszkania	Piła
Narodowość	polska
	[[commons:Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane”, w linii 17: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).\|Multimedia w Wikimedia Commons]]
	[{{{www}}} Strona internetowa]

Zbigniew Kazimierz Noska (ur. 10 grudnia 1942 roku w Posadzie koło Konina) publicysta i pisarz regionalista, nawiązujący w swej twórczości do historii i kultury ludowej Północnej Wielkopolski, Krajny, Pałuk i Ziemi Wałeckiej. Działacz społeczny i polityczny. Instruktor ZHP, wykładowca Towarzystwa Wiedzy Powszechnej oraz przez dwie kadencje prezes Pilskiego Towarzystwa Muzycznego. Był członkiem PZPR, a potem SdRP oraz SLD. Przez pewien okres jako pracownik KW PZPR pełnił rolę rzecznika prasowego tej partii w Pile.

Życiorys[edytuj]

Urodził się w Posadzie koło Konina dokąd losy wojny zapędziły jego, pochodzących z ziemi gnieźnieńskiej, rodziców. Od sześciu pokoleń Wielkopolanin (tyle udało mu się odtworzyć w genealogii rodzinnej)
Dzieciństwo i młodość spędził w Wągrowcu. Był absolwentem tamtejszego Liceum Ogólnokształcącego im. Powstańców Wielkopolskich (1956 - 1960). Ukończył polonistykę na UAM w Poznaniu (1960 - 1965) oraz organizację i zarządzanie na Uniwersytecie Warszawskim (1977 - 1979). Pracował jako nauczyciel języka polskiego w LO w Wągrowcu, potem został wizytatorem metodykiem w tamtejszym Inspektoracie Oświaty. W 1975 roku w związku z powstaniem województwa przeniósł się do Piły, gdzie mieszka do dziś.
Dziennikarstwem interesował się już w trakcie studiów. Był społecznym korespondentem terenowym "Gazety Poznańskiej" z Wągrowca oraz "Ilustrowanego Kuriera Polskiego" z Piły, a także jednym z inicjatorów powstania "Tygodnika Pilskiego", którego w 1987 roku został redaktorem naczelnym. Pod jego kierownictwem pismo to uzyskało kilka nagród ogólnopolskich w tym prestiżowy wówczas Laur Wigierski.
Po 1989 roku był dyrektorem biura senatora Henryka Stokłosy. W tym czasie współpracował z "Trybuną" oraz kilkoma pismami regionalnymi, publikując głównie felietony o charakterze społeczno-politycznym.
Od 1991 roku dziennikarz i redaktor naczelny należącego do ówczesnego senatora Henryka Stokłosy "Tygodnika Nowego", ukazującego się na terenie byłego województwa pilskiego, a także przez pewien czas w całej północno-zachodniej części Wielkopolski oraz w Gnieźnie. Przez kilka lat kierował także jako prezes spółki "Radiem 100". W 2008 roku założył jeden z pierwszych w regionie portali internetowy www.dzienniknowy.pl. W 2009 roku po wydaniu tysięcznego numeru pisma odszedł na emeryturę, ale nie zerwał kontaktów z tygodnikiem.
Specjalizował się w publicystyce politycznej jako autor ukazującego się od 1991 roku do dziś cyklu felietonów pt: "Obserwatorium" oraz serii wywiadów pt: "W cztery oczy".
Od zawsze jego pasją była historia i regionalistyka. Publikował cykl artykułów na temat dziejów pilskich parafii pt. "Państwo Boga", kultury ludowej Nadnotecia pt. "Legendy Krajny" i "Przy kominku" oraz "Opowieści z przeszłości" - zbeletryzowanych epizodów z historii Północnej Wielkopolski, Krajny, Pałuk i Ziemi Wałeckiej. Te ostatnie ukazują się nadal.
Obecnie jest na emeryturze, ale ciągle ściśle współpracuje z redakcją "Tygodnika Nowego" i wraz z żoną Krystyną (ilustratorką jego książek) oboje przygotowują kolejne publikacje dotyczące twórczości ludowej i historii Północnej Wielkopolski.

Twórczość[edytuj]

Zaklęta w kamień. Podania legendy i baśnie z powiatu pilskiego, SPG ART-WENA (2021)
Studnia nieszczęścia. Okruchy historii Piły i okolic, SPG ART-WENA (2022)
Rękodzieło i twórczość ludowa Krajny nad Notecią, SPG ART-WENA, (2022)
Legendy Krajny Złotowskiej, Muzeum Ziemi Złotowskiej, (2022)
Legendy Ziemi Czarnkowskiej, Nadnoteckie Echa (2023)
Ujście. Odsłony przeszłości, Ujski Dom Kultury (2023)
Anielski pocałunek. Łobżenickie Okruchy przeszłości, SPG ART-WENA (2023)
Rycerze polskiej sprawy, Muzeum Ziemi Złotowskiej (2023)
Misja tajnego radcy. Okruchy historii Piły i okolic (II), SPG ART-WENA (2024)
Wiedźma spod piastowskiego dębu i inne opowieści z wałeckich stron, SPG ART-WENA (tylko w zapisie elektronicznym)

Rodzina[edytuj]

Ojciec Bolesław Noska (1908-1978) pochodził z zamożnej rodziny chłopskiej z Woźnik pod Gnieznem. Walczył w wojnie obronnej 1939 roku jako podoficer 44 pułku piechoty. Po wojnie ukończył studia rolnicze i przez całe życie pracował w PGR, pełniąc wysokie stanowiska kierownicze.
Matka Wanda z domu Majorek (1913-2012) była córką kupca z Gniezna. Przed wojną pracowała w magistracie w Janowcu Wielkopolskim, po wojnie zajmowała się wychowywaniem dzieci i to ona - jak pisze autor we wstępie do jednej ze swych książek - zaszczepiła w nim miłość do historii.
Żona Krystyna z domu Cicha ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz w Warszawie i obok własnej twórczości jest ilustratorką wszystkich książek swego męża. Dzieci, Alicja i Radosław, poszły w ślady matki, kończąc uczelnie artystyczne.