Alagaësia

Alagaësia – fikcyjna kraina, w której toczy się akcja Cyklu Dziedzictwo, autorstwa Christophera Paoliniego.

Krainy geograficzne

Góry Beorskie

Góry Beorskie (ang. Beor Mountains) – góry leżące na południowym wschodzie Alagaësii, na południe od Pustyni Hadarackiej, na wschód od Surdy. Najdalej wysuniętą na północ górą jest Moldûn Dumny. Z Beorów wypływają rzeki Az Rangi i Niedźwiedzi Ząb. Wysokość szczytów szacuje się średnio na ponad 10 mil (przełęcze między górami – 5 mil). Wierzchołki sięgają wysoko ponad chmury, toteż nie są pokryte śniegiem ani lodowcami. Niższe partie porasta bujny las zamieszkiwany przez zwierzęta nienaturalnie wielkich rozmiarów (np.: Nagra – dzik, Urzhad – niedźwiedź, Shrrg – wilk). W Górach Beorskich żyją krasnoludy – wolna rasa będąca poza zasięgiem Imperium. Ich dziełem są majestatyczne, kamienne miasta, a wśród nich stolica Tronjheim (kras. Hełm Olbrzymów) wzniesiona w kraterze wulkanu Farthen Dûr, w pobliżu źródła rzeki Niedźwiedzi Ząb. Krasnoludy stworzyły także pod Beorami gęstą sieć tuneli umożliwiających szybkie przedostanie się w określony region gór.

Eragon i Saphira chcieli wzlecieć ponad Góry Beorskie, lecz im się nie udało z powodu zbyt rozrzedzonego powietrza, by nim oddychać.

Farthen Dûr

Farthen Dûr (kras. Nasz Ojciec) – olbrzymi wygasły wulkan w środkowo-wschodniej części Gór Beorskich. W jego wnętrzu mieści się skalne miasto Tronjheim. Promienie słońca nie oświetlają wnętrza krateru – prócz półgodziny przed i po południu w środku lata. W czasie zagrożenia miejsce to może stać się schronieniem dla tysięcy krasnoludów i umożliwić przez to przetrwanie całej rasy. W przeszłości tylko trzykrotnie uciekano się do tego wyjścia. Dzięki swemu położeniu i wynikającej z niego niedostępności, Farthen Dûr przez długie lata służył za kryjówkę Vardenom zbuntowanym przeciw królowi. Pod powierzchnią Farthen Dûru ciągną się niezliczone krasnoludzie tunele, które w Eragonie zostały wykorzystane przez Urgale pod dowództwem Cienia, Durzy do przepuszczenia ataku na Tronjheim. Dzięki Eragonowi i Saphirze Vardeni zwyciężyli a później przenieśli się do Surdy.

Kościec

Kościec (ang. The Spine) – drugie pod względem wielkości pasmo górskie Alagaësii. Ciągnąc się z północy na południe, oddziela zachodnie wybrzeże (gdzie leżą miasta Kuasta, Teirm i Narda) od wielkich równinnych stepów zajmujących większość terytorium Imperium. Jedyna ogólnodostępna droga łącząca te krainy geograficzne wiedzie przez przełęcz niedaleko Jeziora Woadrak, źródła rzek Toark. Na północy tych gór leży Dolina Palancar. Kościec jest zamieszkiwany przez Urgale zakładające swe wioski z dala od skupisk ludzkich.

Kościec cieszy się niezwykle złą opinią wśród mieszkańców rodzinnej wioski Eragona: Carvahall. Wieśniacy unikają wypraw w góry z powodu rzekomej negatywnej aury, jaka je otacza, powodującej liczne nieszczęścia i wypadki (np. śmierć żony Sloana). Tylko nieliczna grupa myśliwych i traperów może przebywać tam bezpiecznie. Zdaniem Eragona, który należał do tej grupy, była to kwestia nieustannej czujności i dobrego refleksu. Góry porastała pradawna puszcza bogata w różnorodną zwierzynę, dlatego najbezpieczniejszym szlakiem prowadzącym do Doliny Palancar była ścieżka wydeptana przez stada jeleni biegnąca wzdłuż strumienia Anora.

Kościec ściśle wiąże się z rozpoczęciem całej historii gdyż to tam, podczas polowania Eragon znalazł smocze jajo, z którego wykluła się Saphira. Gdy Ra'zacowie przybyli do Carvahall by odnaleźć nowego Jeźdźca, Saphira ratując życie Eragona porwała go na polanę w sercu Kośćca. Góry te dały również schronienie Roranowi, gdy w Najstarszym ukrywał się przed sługami Galbatorixa a następnie przeprowadził przez nie mieszkańców Carvahall podczas ucieczki na wybrzeże.

Du Weldenvarden

Du Weldenvarden (z pradawnej mowy: Strzegący Las) – starożytna puszcza porastająca północne i północno-wschodnie kresy Alagaësii. Zdecydowana większość jej drzew to drzewa iglaste, przeważnie olbrzymie sosny z czarnymi szpilkami. Te bezkresne lasy zamieszkane są przez elfy, którym puszcza wyznacza granica ich królestwa. Du Weldenvarden podczas akcji Dziedzictwa znajduje się pod rządami królowej Islanzadí zasiadającej na tronie w stolicy: Ellesmérze. Strzegący Las to obszar o najbogatszej faunie i florze w całej Alagaësii. Jest tak dzięki magii elfów chroniącej go przed intruzami i wspomagającej wegetację wszelkich roślin w jego granicach. Niezwykle silna więź łącząca elfy z naturą i wynikająca z niej bezwarunkowa chęć obrony prastarego lasu często prowadzą do przelewu krwi i konfliktów pomiędzy mieszkańcami puszczy a ludźmi mieszkającymi poza jej granicami.

W Najstarszym i Brisingrze Eragon i Saphira odwiedzają Du Weldenvarden dwukrotnie. (patrz więcej → Ellesméra)

Imperium

Imperium (ang. The Empire) – obszar Alagaësii znajdujący się pod władaniem bezlitosnego tyrana i samozwańczego króla Galbatorixa, który zdobył władzę po Upadku Smoczych Jeźdźców. Granice Imperium ograniczają: od południa: Surda i jezioro Tüdosten, od wschodu: niezamieszkana Pustynia Hadaracka, od północy morze i puszcza Du Weldenvarden a od zachodu: ocean.

Życie mieszkańców Imperium podlega ciągłemu nadzorowi we wszystkich swych aspektach. W miastach i osadach roi się od szpiegów gotowych donieść władcy o jakichkolwiek kontaktach mieszkańców Imperium z Vardenami, zbuntowanymi bojownikami o wolność ukrywającymi się poza jego granicami.

Pustynia Hadaracka

Pustynia Hadaracka (ang. Hadarac Desert) – olbrzymi obszar położony w centrum Alagaësii: na północ od Gór Beorskich i na południe od Du Weldenvarden. Zamieszkują ją wyłącznie koczownicze szczepy czarnoskórych nomadów potrafiące przystosować się do takich niekorzystnych cech terenu jak: niesprzyjający klimat, piaszczyste gleby, uboga szata roślinna i mocno ograniczony dostęp do wody. W sercu pustyni wznoszą się góry Du Fells Nágoröth, w których smoki przechowywały swe Eldunarí zanim zawarły pakt z elfami.

Po raz pierwszy Eragon, Saphira i Murtagh podróżowali przez Pustynię Hadaracką, aby dotrzeć do Vardenów w Górach Beorskich. Wówczas to Eragon odkrył sposób czerpania wody z osuszonego gruntu: za pomocą magii przywoływał ukrytą głęboko wilgoć do wykopanego zagłębienia.

Później kilkakrotnie nad nią przelatywali.

Surda

Surda – niewielki, niepodległy kraj położony na południowym zachodzie Alagaësii, powstały w wyniku odłączenia się od Imperium niedługo po Upadku Smoczych Jeźdźców. Na jej terytorium położone jest 6 większych miast, w tym stolica: Aberon. Władcą Surdy jest młody król Orrin. Tak jak jego poprzednicy potajemnie wspiera Vardenów, zaopatrując ich w żywność i inne niezbędne do przetrwania dobra. Po bitwie w Farthen Dûrze, przyjął buntowników pod wodzą Nasuady w Surdzie co było jednoznaczne z wypowiedzeniem otwartej wojny Imperium. Efektem tego była Bitwa na Płonących Równinach, do której doszło w rok po wykluciu się Saphiry. Naprzeciw armii Imperium oprócz Vardenów wspieranych przez wojska króla Orrina oraz Eragona wraz z Saphirą, stanęły Urgale i Krasnoludy pod dowództwem starego króla Hrothgara. Bitwa ta była przełomowa, gdyż w jej trakcie ujawnił się kolejny Smoczy Jeździec, którego istnienia nikt się nie spodziewał. Okazał się nim być porwany i zniewolony przez Galbatorixa Murtagh dosiadający szkarłatnego Ciernia. Pokonał on Eragona, po czym wyznał, że są braćmi i odebrał mu miecz, Zar'roca.

Miasta

Aberon

Aberon – stolica Surdy położona w południowo-wschodniej części kraju. Została wzniesiona wokół potężnej skały wyróżniającej się na tle otaczającej miasto równiny. Zabudowania miejskie Aberonu nie odznaczają się przepychem i wielkością. Elementem wyróżniającym miasto jest wzniesiona na szczycie skały olbrzymia cytadela: Borromeo. Zamek jest otoczony potrójnym murem wzmocnionym licznymi wieżami i basztami. Świetną ochronę przed atakiem z powietrza zapewniają dziesiątki balist mogących zestrzelić smoka. Panem na Borromeo jest Orrin, król Surdy.

W Najstarszym do Aberonu przybywają Vardeni, którym przewodzi Nasuada, córka Ajihada. Kłopoty finansowe rebeliantów zmuszają ich do rozpoczęcia magicznej produkcji koronek, które wkrótce zalewają nie tylko stolicę, ale i całą Surdę. Niedługo potem dochodzi do nieudanego zamachu na życie młodej przywódczyni Vardenów. Dzięki interwencji Elvy zamachowiec imieniem Drail został powstrzymany a później pojmany przez magów Nasuady. W ten sposób zostaje ujawniona w Aberonie działalność tajnej siatki szpiegowskiej Galbatorixa, o nazwie „Czarna Ręka”.

Po przegrupowaniu wojsk, Vardeni wspierani przez króla Orrina wyprowadzili swe siły z Abreonu i pomaszerowali na północ gdzie doszło do wielkiej Bitwy na Płonących Równinach. Po zwycięskiej walce rebelianci nie powrócili już do stolicy, lecz ruszyli dalej na północ, podejmując podjazdową wojnę z regularną armią Galbatorixa.

Carvahall

Carvahall – małe miasteczko leżące nad rzeką Anora w Dolinie Palancar. Jego mieszkańcy są w znacznej mierze samowystarczalni, zajmują się głównie rolnictwem i rzemiosłem. Różnorodność wykonywanych przez nich zawodów zapewnia dostępność wszystkich usług i towarów potrzebnych w codziennym życiu. Mimo to każdej wiosny i zimy do wioski przyjeżdżają kupcy. Jarmark z udziałem handlarzy, bajarzy i błaznów urósł w Carvahall do rangi lokalnego święta oczekiwanego przez wszystkich mieszkańców.

W odległości około dziesięć mil od wioski znajdowała się farma, na której przez 15 lat mieszkał Eragon wraz z wujem Garrowem i kuzynem Roranem. To tam wykluła się Saphira. Matka Eragona, Selena, również wychowywała się w Dolinie Palancar, dlatego to tam postanowiła urodzić i ukryć swego młodszego syna. Dowiedziawszy się o tym, Brom, ojciec Eragona, osiadł w Carvahall, ukrywając się pod postacią bajarza.

Gdy do Galbatorixa dotarły wieści o personaliach i pochodzeniu nowego Jeźdźca wysłał do Carvahall Ra'zaców wraz z grupą 30 żołnierzy, aby odnaleźli i pojmali Rorana. Chłopakowi udało się ukryć w Kośćcu. Po kilku dniach okupacji z rąk żołnierzy zginą jeden z wieśniaków, Quimby, mąż Birgit. Incydent ten zaostrzył narastający konflikt między obiema stronami. Mieszkańcy wioski zbudowali umocnienia z drewna i wygrali pierwszą potyczkę. Podczas drugiego ataku, za sprawą zdrady Sloana, porwana została jego córka i jednocześnie narzeczona Rorana, Katrina. Chłopak ogarnięty żądzą odbicia ukochanej postanawia opuścić rodzinna wioskę, która niedługo potem zostaje doszczętnie spalona przez wojska Galbatorixa. Jej mieszkańcy uciekają przez Kościec na wybrzeże a następnie statkiem docierają do Surdy gdzie przyłączają się do Vardenów.

Dras-Leona

Dras-Leona – imperialne miasto położone na zachodnim brzegu Jeziora Leona, na zachód od południowego pasma Kośćca. Pomimo rangi głównego ośrodka handlowego w tej części Imperium, w mieście panuje bieda. Zrujnowane i zaniedbane budynki stoją wzdłuż chaotycznych, zaśmieconych ulic. Na targach sprzedaje się niewolników, a na placu centralnym regularnie odbywają się publiczne egzekucje. W mieście panuje kult Ra'zaców, choć kapłani utrzymują, że czczą Helgrind. To okrutna religia opierająca się na samookaleczeniu. Jej nazwa wiąże się z charakterystyczną górą położoną kilka mil na wschód od Dras-Leony, będącą kryjówką Ra'zaców. Wyznawcy Helgrindu kłócą się, który z trzech szczytów jest najwyższy i czy w modłach powinni uwzględnić najniższy, czwarty. Nad miastem góruje służąca im katedra poświęcona czci Helgrindu.

Eragon wraz z Bromem przybywają do Dras-Leony by znaleźć Ra'zaców. Ci niespodziewanie atakują Eragona w katedrze. Chłopak wraz ze swym nauczycielem uciekają z miasta. Niebawem Ra'zacowie doganiają ich i śmiertelnie ranią Broma, który zasłonił Eragona własnym ciałem. Z pomocą przyszedł im Murtagh. Przed śmiercią nauczyciel wyznaje Eragonowi, iż sam kiedyś był Smoczym Jeźdźcem.

Pod murami Dras-Leony znajduje się ogromna sieć tuneli. Dwa znane wejścia znajdują się wewnątrz Katedry oraz poza murami miasta. Wykorzystywane są przez kultystów do sprawowania tajemnych rytuałów oraz sprawowania opieki nad jajami Ra'zaców. Ściany tuneli pokryte są runami w pradawnej mowie w dialekcie Toska.

Ellesméra

Ellesméra – stolica królestwa elfów, miejsce zawarcia pierwszego paktu między elfami i smokami oraz siedziba Islanzadí – królowej Du Weldenvarden. Położenie miasta jest utrzymywane w ścisłej tajemnicy przed wszelkimi osobami z zewnątrz. Wiadomo tylko, że jest ukryte głęboko w centralnej części puszczy. Strażnikiem Ellesméry od czasów elfickiej wojny z smokami (w pradawnej mowie: Du Fyrn Skulblaka) jest Gilderien Mądry i bez jego pozwolenia nikt nie może wkroczyć do stolicy elfów. Miasto w całości powstało za pośrednictwem magii. Wszystkie zabudowania stworzono z żywych, nieustannie rosnących drzew i roślin. Dla niewprawnego obserwatora dostrzeżenie domów idealnie współgrających i uzupełniających otoczenie jest prawie niemożliwe. Wszystko tam opiera się na harmonii i równowadze.

W pobliżu Ellesméry rośnie drzewo Menoa, najstarsza sosna w Du Weldenvarden. Wiąże się z nim legenda o elfce imieniem Linnëa. Wspominał o nim również Solembum podczas spotkania z Ergonem w Teirmie. Idąc za radą kotołaka, chłopak znalazł pod korzeniami prastarej sosny rudę jasnostali, z której później powstał jego miecz, Brisingr.

W Najstarszym i Brisingrze Eragon i Saphira odwiedzają Ellesmérę dwukrotnie. Po raz pierwszy, gdy wraz z Aryą i Orikiem przybyli do stolicy elfów na specjalnie szkolenie, którym zajął się Jeździec Oromis i jego smok Glaedr. Chłopak odbiera także lekcje fechtunku. Podczas tego pobytu bohaterów w Ellesmérze, odbywa się święto Agaetí Blödhren (z pradawnej mowy: Święto Przysięgi Krwi), podczas którego Eragon otrzymuje niezwykły dar od smoków: uzdrawiają go z rany odniesionej podczas walki z Durzą w Farthen Dûrze oraz obdarzają go szybkością, siłą, zwinnością i urodą elfów. Młody Jeździec postrzegając, dowiedział się o niebezpieczeństwie grożącym Vardenom w Surdzie i natychmiast wyruszył wraz z Orikiem i Saphirą do Aberonu.

Eragon po raz drugi odwiedził Ellesmérę by zaciągnąć u swego mistrza Oromisa informacji na temat własnego pochodzenia oraz źródła niezwykłej mocy Galbatorixa, a także by zdobyć miecz godny noszenia u boku Jeźdźca. Wówczas to Glaedr powierza Eragonowi i Saphirze swe Eldunarí (serce serc).

Feinster

Feinster – imperialne miasto portowe położone na południowo-wschodnim wybrzeżu, około 50 mil od rzeki Jiet. Gród okalają potężne mury miejskie z 40-stopową, okutą żelazem bramą. Drugi mur otaczał wysoką, najeżoną wieżami twierdzę w zachodniej części miasta.

Bezpośrednia władza nad okolicznymi ziemiami podlega Loranie, której rodzina od czterech pokoleń władająca Feinster, cieszy się głębokim szacunkiem mieszkańców miasta. Jej stosunki do Vardenów są neutralne. Najbardziej zależy jej na szczęściu własnym poddanych, lecz złożona pod przymusem przysięga wierności królowi uniemożliwia jej jakiekolwiek działanie przeciw monarsze bądź jako sługom.

W Brisingrze Vardeni pod przywództwem Nasuady podjęli się oblężenia Feinster jako pierwszego miasta na drodze do bezpośredniego starcia z Galbatorixem pod Urû’bean. Nie mogąc już dłużej zwlekać z rozpoczęciem szturmu, buntownicy zaatakowali bez wsparcia Eragona i Saphiry powracających z Ellesméry. Po trzech dniach morderczych walk nie udało im się sforsować zaklęć wzmacniających zewnętrzne mury. Nocą czwartego dnia, dzięki podstępowi Aryi i Blödhgarma wspieranych przez dopiero co przybyłego Eragona bramy Feinster stanęły przed Vardenami otworem. Po wdarciu się do komnat pani Loranie, młody Jeździec spotkał troje wrogich magów usiłujących stworzyć Cienia. Z pomocą Saphiry i Aryi udało mu się zażegnać grożącą całemu miastu zagładę.

Gil'ead

Gil'ead – imperialne miasto położone 5 mil na południe od brzegu jeziora Isenstar, na południowy zachód od Du Weldenvarden. Oprócz roli ośrodka handlowego pełni ważną funkcję militarną. W centrum wznosi się stara kamienna forteca, w której mieści się garnizon wojsk Imperium oraz zarządzane przezeń więzienie. Rozmieszczenie pozostałych zabudowań jest chaotyczne i sprawia wrażenie prowizorycznego.

Eragon wyruszył do Gil'eadu mając nadzieję skontaktować się z Vardenami i kontynuować pogoń za Ra'zacami. Obozując 2 mile od miasta został pojmany przez urgale i uwięziony w lochach fortecy. Przebywając tam odkrył, iż Aryę, którą widywał w snach również zamknięto w tym więzieniu. Z pomocą Murtagha i Saphiry Eragonowi udało się uciec i zabrać ze sobą nieprzytomną elfkę. Próbował im w tym przeszkodzić Durza, jednak ustąpił pola i znikł po ugodzeniu go strzałą w twarz.

W Brisingrze, dowiadujemy się o szturmie na Gil'ead przeprowadzonym przez elfy dowodzone przez królową Islanzadí i wspierane przez Oromisa i Glaedra. Po stronie obrońców miasta stanęli Murtagh i Cierń, którym dzięki wsparciu Galbatorixa udało się pokonać elfickiego Jeźdźca i jego smoka.

Miasto było miejscem starcia pomiędzy Bromem a Morzanem.

Kuasta

Kuasta – miasto portowe na południe od Teirmu, oddzielone od reszty Imperium południowym ramieniem Kośćca. Niekorzystne położenie utrudnia kupcom prowadzenie handlu za pomocą karawan, dlatego kluczową rolę w Kauście pełni port umożliwiający handel morski. Odizolowanie sprawiło, że mieszkańcy miasta stali się bardzo przesądni. Powszechne stało się tam np. praktykowanie zwyczaju trzykrotnego pukania w drzwi lub futrynę przed przestąpieniem progu.

Z Kuasty pochodzi Brom – Smoczy Jeździec.

Kuasta została wzięta pod uwagę w rozważaniach Jeoda i Broma nad miejscem ukrycia legowiska Ra'zaców, ale została odrzucona z powodu swego położenia.

Narda

Narda – niewielkie miasto portowe na północ od Teirmu, po zachodniej stronie Kośćca. Położenie na skalistym wybrzeżu uniemożliwiło w jej pobliżu rozwój rolnictwa. Utrzymuje się głównie z rybołówstwa i handlu morskiego opartego na sprzedaży skór, mięsa i oleju pozyskanego dzięki letnim polowaniom na foki.

W Najstarszym mieszkańcy wioski Carvahall na czele z Roranem przedostali się przez Kościec do Nardy. Tam, z góry planując oszustwo, dobili targu z Clovisem, właścicielem trzech barek. W ten sposób udało im się przedostać do Teirmu.

Tarnag

Tarnag – święte krasnoludzie miasto tarasowe leżące na zachodnim brzegu jeziora będącego źródłem rzeki Az Ragni. Tuż po Upadku Smoczych Jeźdźców zostało porzucone przez krasnoludy wycofujące się do podziemnych tuneli lub Farthen Dûru. Dopiero po śmierci Morzana i przejęciu przez Vardenów jaja Saphiry, krasnoludy odważyły się powrócić do Tarnagu i innych starożytnych metropolii na powierzchni.

Tarnag ma budowę tarasową: składa się z 13 poziomów. Najniższy jest otoczony potężnym, grubym na 40 stóp zewnętrznym murem a przejścia na każdy następny strzeże ufortyfikowana brama. Na pięciu najniższych poziomach znajdują się farmy i pola uprawne; na siedmiu następnych, właściwe zabudowania miejskie: domy mieszkalne, kramy i warsztaty rzemieślnicze. Wszystkie budynki wzniesiono z kamienia przyozdobionego płaskorzeźbami i barwną glazurą. Ich wielkość dostosowano wyłącznie do wzrostu krasnoludów (wysokość drzwi: 4,5 – 5 stóp).

Ostatni, najwyższy taras Tarnagu zajmuje Celbedeil – największa krasnoludka świątynia i siedziba głowy klanu Quan – kapłanów. Olbrzymia kamienna budowla została bogato ozdobiona drogocennymi kruszcami i kamieniami szlachetnymi. Szczyt świątyni wieńczy olbrzymia biała kopuła ze złotymi żebrami, górując nad resztą miasta.

Władzę nad Tarnagiem sprawuje Ûndin syn Derûnda, przywódca Dûrgrimst Ragni Hefthyn (Straż Rzeczna).

Eragon zawitał w mieście tylko raz: gdy opuszczał Góry Beorskie udając się do Ellesméry na szkolenie. Odwiedził wówczas Celbedeil, gdzie przywódca klanu Quan przybliżył mu sylwetki krasnoludzkich bogów. Przybycie do Tarnagu Jeźdźca spowodowało awanturę pomiędzy klanami popierającymi Vardenów a Az Sweldn rak Anhûin, którego członkowie poprzysięgli kiedyś Smoczym Jeźdźcom zemstę za wyniszczenie ich klanu podczas Upadku. W mieście wybuchły zamieszki, które zmusiły Eragona, Saphirę oraz towarzyszących im Aryę i Orka do wcześniejszego opuszczenia Tarnagu.

Teirm

Teirm – wielkie portowe miasto handlowe leżące w pobliżu delty rzeki Toark, na zachód od Kośćca. Według niektórych podań jest to najstarsze miasto Alagaësii, założone w miejscu pierwszego lądowania elfów na kontynencie. Jedyna droga lądowa łącząca Teirm z resztą Imperium prowadzi przez przełęcz z jeziorem Woadark, na południowy wschód od miasta. Z tego powodu większość tamtejszych kupców opiera swe interesy na handlu morskim.

Teirm prócz funkcji handlowej pełni ważną rolę strategiczną. Miasto otaczają potężne mury (wysokość: 100 stóp, szerokość: 30 stóp) a kamienna cytadela (będąca jednocześnie latarnią morską) górująca nad okolicą nigdy nie została zdobyta, mimo licznych ataków piratów i urgali. Jeden z nich był przyczyną wielkiego pożaru, który strawił niemal całe miasto. Przy odbudowie podjęto odpowiednie środki ostrożności by podobna sytuacja już się nie powtórzyła. Jednym z nich było staranne rozplanowanie położenia budynków według ich wysokości: najniższe przy murach, najwyższe przy cytadeli w północno-wschodniej części miasta. Takie rozmieszczenie ma ułatwić obrońcom odparcie ataku w sytuacji zajęcia przez agresora zewnętrznego muru. Dla zwiększenia bezpieczeństwa, w Teirmie nieustannie stacjonują oddziały Galbatorixa.

W Teirmie mieszkał i prowadził interesy Jeod. To stamtąd posyłał w tajemnicy zaopatrzenie Vardenom. Dzięki swoim kontaktom pomógł Bromowi i Eragonowi wyśledzić szlaki dostaw oleju seithr i tym samym odkryć docelowe miasta skąd trafiał on z Teirmu.

W sąsiedztwie domu Jeoda prowadziła swój kram zielarka Angela. Po spotkaniu Eragona zwinęła swój interes i wraz z towarzyszącym jej kotołakiem Solembumem, wyrusza w podróż do Vardenów.

W Najstarszym Jeod pomaga Roranowi i innym mieszkańcom Carvahall wydostać się z Teirmu. W tym celu kradną imperialny statek Smocze Skrzydło i podpalają nabrzeże portu.

W drugiem tomie Dziedzictwa, miasto, na żądanie tamtejszego lorda otrzymuje niepodległość, jednakże władca został zmuszony do złożenia hołdu lennego Nasuadzie.

Therinsford

Therinsford – miasteczko nad rzeką Anorą, w południowo-zachodniej części Doliny Palancar. W porównaniu z Carvahall jest większe i chaotyczniej zbudowane. Jego mieszkańcy żyją z rolnictwa, hodowli i rzemiosła.

Roran wyjechał do Therinsford by jako pomocnik młynarza zarobić na ślub i utrzymanie rodziny. Śmierć ojca pokrzyżowała mu plany i zmusiła do szybszego powrotu do rodzinnego Carvahall.

W Therinsford Brom kupił 2 konie: Śnieżnego Płomienia i Cadoca, które później służyły jemu i Eragonowi podczas ich podróży na południe.

Tronjheim

Tronjheim (kras. Hełm Olbrzymów) – stolica królestwa krasnoludów położona w kraterze olbrzymiego wygasłego wulkanu Farthen Dûr w środkowo-wschodniej części Gór Beorskich. Wzniesiono go za zapanowania pierwszego krasnoludzkiego króla: Korgana, z klanu Dûrgrimst Ingietum. Dzięki swoim walorom architektonicznym, obronnym i artystycznym Tronjheim odgrywał kluczową rolę w dziejach całej krasnoludzkiej rasy.

Ze względu na ograniczony dostęp światła słonecznego do wnętrza 10-milowego krateru, elfy zwykły nazywać Tronjheim Miastem Wiecznego Zmierzchu. Inną stosowaną nazwą jest „miasto-góra”. Odnosi się ona zarówno do kształtu krasnoludzkiej stolicy, jak i do jej wysokości przekraczającej milę. Szczyt Tronjheimu zajmuje tzw. Smocza Twierdza – okrągła, pozbawiona sklepienia sala z wydrążonymi w ścianach grotami różnej wielkości. To właśnie tam zatrzymywali się Jeźdźcy przybywający w dawnych czasach do Farthen Dûru. Funkcję posadzki Smoczej Twierdzy i jednocześnie sklepienia centralnej sali miasta znajdującej się około mili niżej, pełni Isidar Mithrim (kras. Gwiaździsty Szafir/Gwiaździsta Róża, ang. Star Rose). To największy z krasnoludzkich skarbów: olbrzymi, czerwony klejnot o średnicy 60 stóp i kształcie idealnej róży w pełni rozkwitu. Wyrzeźbił go w epoce Herrana krasnoludzki artysta imieniem Dûrok Ornthrond (kras. Orle Oko). Prace nad kształtowaniem olbrzymiego szafiru trwały 57 lat. Krasnoludy uważają Isidar Mithrim za ucieleśnienie doskonałości i otaczają go swoistym kultem. Tronjheim fascynuje swą wielkością, strojnością i przepychem. Jest siedzibą Rady Klanów i krasnoludzkiego monarchy (w Eragonie i Najstarszym jest to Hrothgar, a w Brisingr Orik – 43. król). Za panowania Hrothgara, przychylnego sprawie Vardenów, Tronjheim pełnił również rolę głównej siedziby wojsk buntowników.

W Eragonie miasto zostało zaatakowane przez armię urgali pod dowództwem Cienia, Durzy. Atak w swym zamierzeniu, miał ostatecznie zmiażdżyć opór Vardenów i krasnoludów. W kluczowym momencie bitwy, w centralnej sali miasta doszło do pojedynku pomiędzy Eragonem i Durzą. Młody Jeździec odniósł straszliwą ranę jednak zdołał zabić Cienia, przebijając mu serce mieczem w chwili, gdy Arya wraz z Saphirą rozbiła na kawałeczki Isidar Mithrim, będący sklepieniem komnaty. Bitwa ta, znana jako „bitwa pod Farthen Dûrem”, zakończyła się zwycięstwem sprzymierzonych sił Vardenów i krasnoludów.

W Najstarszym podczas walk z niedobitkami urgali w tunelach pod miastem zginął Ajihad. Przywództwo nad Vardenami objęła Nasuada, która podjęła decyzję o przeniesieniu Vardenów z Tronjheimu do stolicy Surdy, Aberonu. Tymczasem Eragon postanowił udać się na szkolenie do królestwa elfów. Zanim jednak wyruszył na północ, Saphira złożyła krasnoludom obietnicę, iż na powrót scali Isidar Mithrim, jeśli uda im się go poskładać.

W Brisingrze Eragon powtórnie przybył do Tronjheimu, by jako wysłannik Nasuady i członek klanu Dûrgrimst Ingietum wziąć udział w zebraniach Rady Klanów mających na celu wybór nowego króla. Dzięki intrydze i nieudanemu zamachowi na życie Eragona, w głosowaniu zwyciężył Orik i kilka dni później odbyła się uroczysta koronacja. Podczas ceremonii miało miejsce dziwne zjawisko postrzegane przez krasnoludy jako przybycie samego boga, Gûntery, który pobłogosławił i koronował nowego monarchę. W końcowej fazie ceremonii, Saphira spełniła swą obietnicę i odtworzyła strzaskany Isidar Mithrim.

Urû'baen

Urû'baen (dawniej elf. Ilirea) – stolica Imperium położona w centralnej części kraju, niedaleko rzeki Ramr. Jest siedzibą Galbatorixa i Shruikana oraz głównym ośrodkiem administracyjnym Imperium. Po Upadku w skarbcu starej twierdzy ukryto 3 ostatnie smocze jaja. Dzięki odkryciu przez Jeoda tajnego elfickiego przejścia do zamku, Vardenom udało się wykraść jedno z jaj. Po wykluciu Saphiry i Ciernia wiadomo, że w królewskim skarbcu przechowywane jest jeszcze jedno jajo smoków. Nim Galbatorix zasiadł na tronie, adepci zakonu Smoczych Jeźdźców pobierali tu nauki u swej starszyzny zarządzającej miastem.

Po obaleniu Jeźdźców, król wraz ze swymi trzynastoma poplecznikami osiadł w Urû’beanie. Morzan, najwierniejszy z Zaprzysiężonych sprowadził na królewski dwór swą służkę i kochankę, Selenę, znaną jako Czarna Ręka. Gdy po 3 latach kobieta zaszła w ciążę, odesłał ją do swego majątku u podnóża Kośćca. Po narodzinach Murtagha, oddał syna pod opiekę mamki w Urû’beanie, gdzie chłopak dorastał. Gdy w wieku 18 lat Murtagh pojął, jakie niebezpieczeństwo mu grozi, jeśli zostanie blisko króla, postanowił uciec za stolicy. W Najstarszym, został porwany przez Bliźniaków, torturowany i uwięziony w pałacu Urû’bean. Tam, rubinowy smok imieniem Cierń wykluł się dla niego. Wówczas obaj, i smok i Jeździec zostali zmuszeni do złożenia w Pradawnej Mowie przysięgi wierności Galbatorixowi. W ostatnim tomie serii miasto zostało zdobyte przez wojska Vardenów, zniszczona została cytadela oraz przemianowano miasto na Ilirea.

Yazuac

Yazuac – miasteczko w północno-zachodniej części Imperium, w pobliżu zakola rzeki Ninora, cztery dni jazdy na południe od Doliny Palancar.

Eragon i Brom planowali zatrzymać się w Yazuac by zakupić prowiant. Gdy dotarli do osady odkryli, że została napadnięta przez spory oddział urgali. Wymordowanych mieszkańców ułożono w stos pośrodku centralnego placu. Widok ten głęboko wstrząsną Eragonem i zaważył nad jego nienawiścią do urgali. Podczas oględzin śladów pozostawionych przy zwłokach Brom odkrył, że nie wszystkie opuściły miasteczko. Zostali zaatakowani przez dwa zabłąkane urgale. Eragon broniąc się zabił je instynktownie używając czarów. Było to pierwsze wykorzystanie magii przez Eragona.

Inne miasta

• Aroughs – imperialne miasto nadbrzeżne kilkadziesiąt mil na zachód od granicy Surdy.
• Belatona – imperialne miasto na południowym brzegu Jeziora Leona, na południowy zachód od Dras-Leony.
• Bullridge – imperialne miasto nad rzeką Ramr, na północny wschód od Urû’bean.
• Buragh – krasnoludzkie miasto na wschód od wlotu głównej doliny rzeki Niedźwiedzi Ząb, na północy Gór Beorskich.
• Ceris – elficki posterunek graniczny w pobliżu zakola rzeki Edda, niedaleko jeziora Eldor.
• Ceunon – imperialne miasto nadbrzeżne, najdalej wysunięty na północy przyczółek Imperium, leżący na zachód od Du Weldenvarden. Pierwsze z dużych ludzkich miast zajętych przez elfy w ‘’Brisingrze’’.
• Cithrí – miasto w Surdzie, niedaleko północnej granicy kraju.
• Dalgon – krasnoludzkie miasto na południe od doliny rzeki Niedźwiedzi Ząb, w południowej części Gór Beorskich.
• Daret – niewielkie imperialne miasto na brzegach rzeki Ninory, na południe od Yazuac.
• Dauth – miasto w Surdzie, niedaleko zachodniej granicy kraju.
• Dorú Araeba – opuszczone miasto na wyspie Vroengard. Dawna stolica i główna siedziba Smoczych Jeźdźców. Podczas walk o miasto zginęła smoczyca Broma, Saphira.
• Eoam – miasto na wyspie Beirland.
• Furnost – imperialne miasto na północnym brzegu jeziora Tüdosten, na południe od Urû’bean.
• Galfni – krasnoludzkie miasto w południowo-wschodnich Górach Beorskich.
• Hedarth – krasnoludzka placówka handlowa w pobliżu ujścia rzeki Az Ragni do rzeki Edda.
• Ília Fëon – elfickie miasto w pobliżu południowo-wschodniego krańca Du Weldenvarden.
• Kirtan – elfickie miasto na południe od Ellesméry, w pobliżu południowego krańca Du Weldenvarden.
• Lithgow – miasto w środkowo-wschodniej Surdzie, na północny zachód od Aberon.
• Melian – imperialne miasto w pobliżu niewielkiej puszczy, na południu kraju.
• Nädindel – elfickie miasto na północny zachód od jeziora Ardwen, w środkowo-wschodniej części Du Weldenvarden.
• Orthíad – krasnoludzkie miasto w zachodnich Górach Beorskich.
• Osilon – elfickie miasto w zachodniej części Du Weldenvarden.
• Petrovya – miasto w Surdzie, na południowym brzegu jeziora Tüdosten, tuż przy północno-wschodnie granicy kraju.
• Reavstone – miasto nadbrzeżne na południu Surdy.
• Sílthrim – elfickie miasto na brzegu jeziora Ardwen, we wschodniej części Du Weldenvarden.

Rzeki i jeziora

• Ardwen – jezioro we wschodniej części Du Weldenvarden; na jego zachodnim brzegu leży miasto Sílthrim; od wschodu wypływa z niego rzeka Gaena.
• Anora – rzeka ze źródłem w nieznanym jeziorze w Kośćcu, płynąca doliną Palancar, w pobliżu Carvahall, Therinsford i góry Utgard; wpada do morza na północy.
• Az Ragni – rzeka wypływająca z jeziora w pobliżu miasta Tarnag, w Górach Beorskich; w pobliżu Hedarth wpada do Eddy.
• Edda – rzeka wypływająca z jeziora Eldor; w pobliżu Hedarth łączy się z Az Ragni i następnie płynie na wschód.
• Eldor – jezioro niedaleko wschodniej granicy Du Weldenvarden; od północy uchodzi do niego Geana a od południa wypływa Edda.
• Fläm – niewielkie jezioro po wschodniej stronie północnego ramienia Kośćca.
• Gaena – rzeka wypływająca z jeziora Ardwen w Du Weldenvarden, uchodzi do jeziora Eldor.
• Isenstar – jezioro na południowy zachód od Du Weldenvarden; na jego południowym brzegu leży miasto Gil'ead; od zachodu uchodzi do niego rzeka Ninora a od południa rzeka Ramr.
• Jezioro Leona – jezioro na zachód od południowego ramienia Kośćca; na jego wschodnim brzegu leży miasto Dras-Leona a na południowym Belatona; od północy uchodzi do niego rzeka Toark, a od południa wypływa rzeka Jiet.
• Jezioro Woadark – jezioro na przełęczy pośrodku łańcucha Kośca, w pobliżu głównego szlaku łączącego Teirm z Urû’bean; wypływają z niego dwie rzeki, obie nazywające się Toark.
• Jiet – rzeka wypływająca z Jeziora Leona i uchodząca do oceanu; jej końcowy odcinek wyznacza naturalną granicę pomiędzy Imperium a Surdą.
• Niedźwiedzi Ząb – rzeka wypływająca z jeziora Kóstha-mérna w pobliżu Farthen Dûru, w Górach Beorskich. U podnóża wulkanu pokonuje wodospad maskujący jeden z licznych tuneli prowadzących do miasta-góry. Uchodzi do jezioro po drugiej stronie głównej doliny Beorów.
• Ninora – rzeka wypływająca ze źródła na równinie, na południe od doliny Palancar (na wysokości jeziora Fläm), przepływa przez miasta Daret i Yazuac; uchodzi do jeziora Isenstar
• Ramr – rzeka wypływająca ze źródła na równinie, w połowie drogi z Dras-Leony do Urû’bean; w pobliżu miasta Bullridge łączy się lewym dopływem; uchodzi do jeziora Isenstarem.
• Röna – jezioro w północno-wschodniej części Du Weldenvarden.
• Toark – nazwa dwóch rzek wypływających z jeziora Woadrak: zachodnia uchodzi do oceanu w pobliżu Teirmu, wschodnia wpada do jeziora Leona.
• Tüdosten – jezioro na terytorium Imperium graniczące z Surdą; na jego brzegach leżą: imperialne Furnost i surdyjska Petrovya; wschodnie nabrzeże porasta las.

Wyspy

• Vroengard – największa z wysp u wybrzeży Alagaësii, położona na północy, na wysokości miasta Ceunon; ma kształt pięciopalczastej dłoni; znajduje się na niej opuszczone miasto Dorú Areaba, dawna stolica Smoczych Jeźdźców.
• Rekini Ząb – pojedyncza wyspa i zachodniego wybrzeża Alagaësii, na południowy zachód od Teirmu
• Beirland – największa wyspa południowego archipelagu, u południowo-zachodniego wybrzeża Alagaësii, leży na niej miasto Eoam.
• Illium – druga, co do wielkości wyspa południowego archipelagu, u południowo-zachodniego wybrzeża Alagaësii
• Parlim – trzecia, co do wielkości wyspa południowego archipelagu, u południowo-zachodniego wybrzeża Alagaësii
• Uden – czwarta, co do wielkości wyspa południowego archipelagu, u południowo-zachodniego wybrzeża Alagaësii
• Nía – najmniejsza wyspa południowego archipelagu, u południowo-zachodniego wybrzeża Alagaësii

Północno-wschodnie wybrzeże Alagaësii ma charakter riasowy: linia brzegowa jest bardzo urozmaicona, występują tam liczne, głębokie i kręte zatoki, półwyspy, oraz wysepki.

Inne

• Dolina Palancar – dolina w północnym ramieniu Kośćca; nazwana na cześć króla Palancara, który obrał tu swą siedzibę. W Dolinie Palancar znajdują się dwa miasteczka, Carvahall i Therinsford, oraz przepływa przez nią rzeka Anora. Wlotu do niej strzeże góra Utgard.
• Helgrind – złowroga góra na południowy wschód od miasta Dras-Leona. Posiada cztery szczyty. Jej nazwa w Pradawnej Mowie znaczy Wrota Śmierci.
• Marna – samotna góra na południowy wschód od jeziora Isenstar.
• Utgard – góra w Kośćcu, u wyloty Doliny Palancar. W jej pobliżu przepływa rzeka Anora. Wznosi się na niej stara warownia Jeźdźców, o nazwie Edoc'sil, Niezdobyty. To w tym miejscu Galbatorix zabił ostatniego przywódcę Jeźdźców, Vraela. Góra ta ma także inną nazwę: Ristvak'baen, Miejsce Smutku.

Kraje na zew. Alagaësii

Alalëa

Alalëa nieodkryty przez ludzi ląd, z którego przybyły elfy. Niewiele o nim wiadomo. Przypuszczalnie mogą z niego pochodzić Urgale. Dokładna lokalizacja Alalëi jest nieznana, jednak Brom twierdził, iż elfy wiedzą gdzie ona jest.

Inne kraje

W Najstarszym Oromis przewiduje, iż ludzie natkną się na inne lądy za morzem.

Na południowy zachód od Gór Beorskich znajduje się ocean, w którym w zamierzchłych czasach krasnoludy odkryły koralowce. Dało to początek przekonaniu, iż ci nieduzi mieszkańcy Beorów zostali pierwotnie stworzeni z kamienia.

Mieszkańcy

• Krasnoludy – pierwotni mieszkańcy Alagaësii. Od upadku Jeźdźców ukrywają się w swych tunelach pod Górami Beorskimi. Ich stolicą jest miasto Tronjheim w Farthen Dûrze. Lud podzielony jest na 13 klanów, z czego jeden rządzący, Dûrgrimst Ingeitum.
• Elfy – przybyły zza morza. Od upadku Jeźdźców ukrywają się w Du Weldenvarden. Ich stolicą jest Ellesméra, a królową Islanzadí. Wykuwali miecze dla Jeźdźców. Ich cechami charakterystycznymi są szpiczaste uszy, ogromna siła fizyczna oraz bardzo wyczulone zmysły. Elfy są ateistami i wegetarianami.
• Smoki – pierwotni mieszkańcy Alagaësii. Po krwawych wojnach z elfami, za pośrednictwem elfa Eragona zawarły z nimi pakt tworząc tym samym Smoczych Jeźdźców. Większość została zabita przez Galbatorixa i Zaprzysiężonych. Jedyne znane, „żywe” smoki to Saphira, Cierń i Shruikan, Glaedr, który ostatecznie przeżywa śmierć ciała i jego umysł zostaje uwięciony w tzw. Eldunarí(Serce Serc), które jest w posiadaniu Eragona, a także Fenrír, wykluty pod koniec ostatniej książki serii dla Aryi. Istnieje również kilkaset innych Eldunari.
• Ludzie – przybyli do Alagaësii po Elfach, w tym samym czasie, co Urgale. Są nieufni w stosunku do innych ras. Nie ukrywają się w przeciwieństwie do Krasnoludów czy elfów. Zamieszkują Imperium, Surdę i w niewielkim stopniu Pustynię Hadaracką.
• Urgale – przybyły do Alagaësii w tym czasie, co ludzie. Żyją w niewielkich wioskach. Autor „Dziedzictwa” opisuje je następująco: ”...przypominały ludzi o krzywych nogach i grubych, masywnych ramionach, jakby stworzonych do tego, by miażdżyć w śmiertelnym uchwycie. Znad małych uszu wyrastały skręcone rogi...”. Są ludem nade wszystko miłującym wojnę, przez co inne rasy żywią do nich nienawiść.
• Kulle – większa i silniejsza odmiana urgali. Są dużo wytrzymalsze i lepiej znoszą dłuższe wyprawy oraz pościgi.
• Kotołaki – niezwykle rzadkie magiczne istoty potrafiące zmieniać swą postać. Zwykle wyglądają jak duże koty o uszach zakończonych pędzelkami, ale bez problemu potrafią przybrać też ludzki wygląd. Dawniej przebywały na królewskich dworach towarzysząc królom. Często pojawiają się w ludowych podaniach jako mądrzy doradcy.
• Ra'zacowie – stwory o wyłupiastych oczach i hakowatych dziobach. Ich dorosła forma jest zupełnie odmienna od młodej. Przypominają wtedy wierzchowce-nietoperze. Są przystosowane do polowań na ludzi. Ich siedzibą jest góra Helgrind, w pobliżu Dras-Leony.
• Cienie - ludzie, którzy stracili kontrolę nad przywołanymi przez siebie duchami. Cienie były znacznie silniejsze i szybsze od innych mieszkańców Alagaësii. Można było ich zabić jedynie trafiając mieczem w ich serce. W innym przypadku cień się dematerializuje i pojawia gdzieś indziej.

Języki

Elfy posługują się pradawną mową, która pozwala panować nad magią i w której nie można kłamać. Własne języki posiadają też krasnoludy i urgale. Na końcu poszczególnych tomów znajdują się ich słowniczki.

Linki zewnętrzne

• Mapa Alagaëesi (hiszp.)
• Mapa Alagaëesi z informacjami (pol.)

cs:Alagaësia en:Inheritance Cycle#Alagaësia sv:Alagaësia

This article "Alagaësia" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Alagaësia.

📰 Article(s) of the same category(ies)

• Genowia
• Phaic Tăn
• Costaguana
• El Ray
• Kalisota
• Camonia
• Tel’aran’rhiod

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• Alagaësia in English