Edward Szmurło

	Edward Szmurło
	Edward Szmurło
	pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1926 ; Płock
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 2001 ; Warszawa
	Odznaczenia

Strona Szablon:Żołnierz infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.

Edward Szmurło (ur. 1 stycznia 1926 w Płocku, zm. 18 czerwca 2001 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler orderu Polonia Restituta

Życiorys[edytuj]

Urodził się 1 stycznia 1926 roku w Płocku, w rodzinie Jana Szmurło i Janiny z Cywińskich. W 1944 roku został przymusowo wywieziony przez Niemców do pracy przy rozbudowie obiektów fortyfikacyjnych w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego, a następnie do fabryk zbrojeniowych w Kłajpedzie i Królewcu, gdzie przebywał do wyzwolenia. W latach 1945-1949 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Jagiełły w Płocku. Jednocześnie był działaczem młodzieżowym ZWM, a później ZMP i brał aktywny udział w pracy polityczno-społecznej.

We wrześniu 1949 rozpoczął studia wojskowe. Początkowo na Fakultecie Wojskowym Politechniki Warszawskiej, a następnie Politechniki Gdańskiej, gdzie został przeniesiony po utworzeniu WAT. Studia ukończył w maju 1953 roku i został mianowany oficerem i skierowany do służby Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Śląskiego Okręgu Wojskowego. Tam na stanowisku pomocnika szefa wydziału zajmował się zaopatrzeniem wojsk w sprzęt i środki inżynieryjne oraz eksploatacją sprzętu technicznego. Był również kierowany do organizowania i nadzoru rozminowania terenu prowadzonego przez jednostki saperskie. We wrześniu 1957 roku został przeniesiony do Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, w którym pracował aż do zwolnienia w stan spoczynku, z roczną przerwą w 1961 roku na praktykę liniową w jednostce 5 Pułk Inżynieryjny, gdzie był pomocnikiem dowódcy pułku ds. technicznych.

W 1965 roku odbył Wyższy Kurs Akademicki w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej im. W.W. Kujbyszewa w Moskwie. Podczas pracy i służby przyczynił się znacząco do uporządkowania gospodarki materiałowej środkami inżynieryjnymi oraz rozbudowy składnic inżynieryjnych i usprawnienia ich działalności. W 1983 roku został zwolniony z wojska ze względu na stan zdrowia. Zmarł 18 czerwca 2001 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie^[1].