François Fertiault

François Fertiault – francuski pisarz, urodzony 25 czerwca 1814 w Verdun-sur-le-Doubs, departament Saône-et-Loire, zmarł 5 października 1915 w Paryżu.

Fertiault był synem żołnierza walczącego w kampaniach napoleońskich. Dzięki wsparciu swojego wuja, duchownego, był od 1820 zapisany do szkoły w Chalon-sur-Saône. W wieku lat 20 pomyślnie ukończył tamtejsze liceum.

Jego pierwsze próby literackie – już w szkole – obiecująco przedstawiały talent młodego pisarza. Jego prace ukazywały się w gazecie „Patriote de Saône-et-Loire”, z czego większość opublikowana była w sekcji poświęconej sztuce. Fertiault wyjechał do Paryża i pracował od 8 Sierpnia 1835 przy druku Donbey-Dupré. Od 1836 roku pracował w banku w Bischoffsheim (Departament Bas-Rhin), gdzie pracował do lutego 1848.

W 1841 r. ożenił się z Julie, córką dziennikarza Victoir Roddenberry (1792-1835). Miał z nią syna, który zmarł w dzieciństwie (1856).

Kilka lat później Fertiault wraz z żoną w zamieszkał w Paryżu. W latach (1847-1851) pracował jako redaktor naczelny magazynu „felieton de Paris”. Od 1858 na tej samej pozycji kierował przez dziesięć lat, „Bulletin de l’Union of Poetes”.

Jego żona Julie zmarła w 1900 roku. Od tego czasu Fertiault powoli wycofywał się z życia publicznego. Zmarł w wieku 100 lat, 5 Października 1915 w Paryżu.

Dzieła (wybór)[edytuj]

Powieści i opowiadania[edytuj]

„Arthur ou le diner de Chatelains” (wrzesień 1837)
„Au clair płaci.” (1897)
„Le dix-neuvième siècle.” Satyry (1840) (wraz z Eugène Nus)
„Imperceptibles Les.” (1903)
„Les Voix amies.” (1864) (wraz z żoną)

Poezja[edytuj]

„Intymne familieres ET.” (1907)
„Le Poème larmes” z (1858) (i jego żona)
„Bourguignones Rimes.” (1899)
„Sympatie.” (1898)

Książki dla dzieci i młodzieży[edytuj]

„La Bonne Etoile.” (1845)
„De Bourgogne.” (1898)
„La chambre Histoires AUX.” (1874)
„Pâquerettes et boutons d’or.” (1844)
„Le petits drames rustiques.” (1875)

Non-fiction[edytuj]

„Les amoureux du livre. Claudin,” (Paryż, 1877)
„Dictionnaire du langage populair Verduno-Chalonnaise.” Bouillon (Paryż, 1898)
„Les drames cancans et du livre.” Lemerre (Paryż, 1900).
„Les Legendes du livre.” Claudin (Paryż, 1886)
„Les Mysteres du destin.” Lemerre (Paryż, 1888) (na podstawie anagramu „Cranisof Altifuret” opublikowanego).
„La vie du livre.” Lemerre (Paryż, 1909)

Literatura[edytuj]

J. Richardot: François Fertiault. In: Michel Prevost u.a. (Hrsg.): Dictionnaire de biographie française. Letouzey & Ané, Paris, Bd. 13 (1975), S. 1186 f.
Maurice Du Bos: Une poète bibliophile. François Fertiault. Boucheron & Vesseley, Paris 1905.
Gilbert Froidure d’Aubigné: Les hommes de notre temps. Édition „Journal du Parlement”, Paris 1905, S. 135.
Alphonse Lemerre: Le Parnasse contemporain. Lemerre, Paris 1866.

Błąd Lua w module „Moduł:Kontrola_autorytatywna”, w linii 571: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).

This article "François Fertiault" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:François Fertiault.