Herakliusz Billewicz
Herakliusz Billewicz – postać literacka z przedakcji Potopu Henryka Sienkiewicza, patriarcha rodu Billewiczów.
Był pułkownikiem lekkiego znaku i podkomorzym upickim oraz dziedzicem Wodoktów, Lubicza i Mitrun. Gdy wybuchła wojna z Rosją w 1654, ze względu na wiek nie mógł już wziąć udziału w kampanii wojennej. W jego zastępstwie dowództwo nad chorągwią objął Michał Wołodyjowski. Na wieść o klęsce pod Szkłowem Herakliusz dostał ataku apopleksji i umarł (1654).
Po pogrzebie Herakliusza Billewicza otworzono jego testament. Majątek zapisał swojej wnuczce Aleksandrze (Oleńce) Billewiczównie, łowczance upickiej, a jej opiekunem ustanowił szlachtę laudańską. Na męża Oleńki w testamencie wyznaczył chorążego orszańskiego Andrzeja Kmicica.
Śmierć Herakliusza jest opisana we „Wstępie”, tak więc podkomorzy upicki nie pojawia się dalej na kartach powieści.
Bibliografia[edytuj]
- Zawistowski W., Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza?, Gdańsk 1999, s. 23.
| ||||||||||||||
This article "Herakliusz Billewicz" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Herakliusz Billewicz.
