Imperium Morza Północnego
| ||
| 1013–1042 | ||
| ||
| Stolica | Ribe | |
| Ustrój polityczny | Królestwo | |
| Typ państwa | Unia personalna | |
| Pierwszy Król | Swen Widłobrody | |
| Ostatni Król | Hardekanut | |
| Podbicie Angli | 1013 | |
| Śmierć Hardekanuta | 1042 | |
| Religia dominująca | chrześcijaństwo, religia staronordycka | |
Błąd Lua w module „Moduł:Współrzędne”, w linii 753: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
Imperium Morza Północnego – unia personalna królestw Anglii, Danii i Norwegii istniejąca między 1013 a 1042 rokiem pod koniec epoki wikingów[1].
Religia[edytuj]
Na początku XI wieku w Anglii od wieków dominowało chrześcijaństwo; Danelagh był w okresie przejściowym od pogaństwa do chrześcijaństwa[2], natomiast kraje skandynawskie były nadal w większości pogańskie[3]. Ojciec Knuta, Swen, początkowo był poganinem, ale w późniejszym życiu był zasadniczo chrześcijaninem[4]. W Anglii Knut wytrwale promował interesy Kościoła, co przyniosło mu akceptację chrześcijańskich władców Europy, jakiej nie uzyskał wcześniej żaden inny król skandynawski[5]. Z kolei w Norwegii budował kościoły i był zarówno pełen szacunku, jak i hojny dla duchowieństwa, ale także sprzymierzył się z pogańskimi wodzami i w przeciwieństwie do Olafa nie ustanawiał praw korzystnych dla Kościoła, dopóki jego władza nie była na solidnych podstawach[6].
Zarządzanie Państwem[edytuj]
Knut podzielił Anglię na cztery hrabstwa na wzór skandynawski: Wessex którym rządził bezpośrednio, a spośród jego sojuszników Thorkell Wysoki został hrabią Wschodniej Anglii, Eryk z Lade zachował Nortumbrię, którą dał mu Knut, a Eadric Streona został hrabią Mercji. Ostatni został zhańbiony i stracony w ciągu roku. W 1018 Knut ożywił co najmniej dwa hrabstwa w Wessex, a na spotkaniu w Oksfordzie jego zwolennicy i przedstawiciele Anglików zgodzili się, że będzie rządził zgodnie z prawami króla Edgara[7].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy[edytuj]
- ↑ Boldt, Andreas D. (2017). Historical Mechanisms: An Experimental Approach to Applying Scientific Theories to the Study of History. Routledge. pp. 125, 196.
- ↑ Lauring, p. 56: „the Danes in England very quickly became Christians”.
- ↑ Starcke, p. 283.
- ↑ Stenton, pp. 396–397: „Swein ... first appears in history as the leader of a heathen reaction ... [but] behaved as at least a nominal Christian in later life. ... Swein’s tepid patronage of Christianity...”.
- ↑ Stenton, p. 397: „the first viking leader to be admitted into the civilised fraternity of Christian kings”.
- ↑ Stenton, Frank (1971). Anglo-Saxon England (3rd ed.). Oxford: Clarendon. p. 386. ISBN 978-0-19-821716-9. OL 5752389M.
- ↑ Stenton, s. 398–399.
This article "Imperium Morza Północnego" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Imperium Morza Północnego.
