You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

Juliusz Piwowarski

Z EverybodyWiki Bios & Wiki
Skocz do:nawigacja, szukaj

rektor APEIRON Juliusz Piwowarski
Juliusz Piwowarski

Juliusz Piwowarski (ur. 20 lipca 1954 roku w Krakowie) – filozof, publicysta, pedagog, politolog, sekuritolog, założyciel i rektor Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego APEIRON w Krakowie, twórca Cracow Research Institute for Security and Defense Skills Apeiron.

Życiorys[edytuj]

Juliusz Piwowarski jest Absolwentem Technikum Energetycznego w Krakowie, do którego uczęszczał w latach 1969-1974. W tym okresie był również instruktorem ZHP oraz instruktorem przysposobienia obronnego. Od roku 1970 aktywnie działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Indyjskiej, a od roku 1981 był instruktorem karate[1]. W latach 1974–1978 był studentem Wydziału Elektrycznego na Akademii Górniczo – Hutniczej. Studia te przerwał, aby zająć się profesjonalnie treningiem sztuk walki oraz studiami w zakresie teorii i filozofii sportu na Uniwersytecie Medicina Alternativa na Sri Lance. Współpraca z Uniwersytetem Medicina Alternaiva zaowocowała doktoratem z filozofii (2004)[1].

W 1999 roku podjął kolejne studia, tym razem politologiczne na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Studia ukończył w roku 2004. Zdobył tytuł magistra, a tytułem jego pracy magisterskiej było "Polityczno-społeczne i historyczne konteksty terroryzmu"[2]. Na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w 2009 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie religioznawstwa. Jego praca doktorancka dotyczyła problematyki filozofii bezpieczeństwa zawartej w religijnej i społecznej tradycji kodeksu samurajskiego Bushido i była owocem doświadczeń i studiów zdobytych podczas czterdziestoletniego uprawiania sztuk i sportów walki. Badania w tym zakresie i są nadal przez niego kontynuowane i dotyczą obecnie kultury bezpieczeństwa, jako zjawiska społecznego[2]. W marcu 2017 roku Rada Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach podjęła uchwałę o nadaniu mu stopnia naukowego doktora habilitowanego. Jako podstawę do nadania stopnia wskazano książkę "Transdyscyplinarna istota kultury bezpieczeństwa narodowego" oraz pozostałe osiągnięcia naukowo-badawcze.

W roku 2005 założył wraz z żoną – Barbarą Piwowarską – Wyższą Szkołę Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron" w Krakowie.

Sport[edytuj]

Juliusz Piwowarski od 1971 roku intensywnie trenował karate, kick-boxing i ju-jitsu. Ze sportem związał znaczną część swojego życia, odnosząc na tym polu sukcesy i łącząc pasję z karierą zawodową. W 1981 roku został dyplomowanym instruktorem karate. W 1986 założył przy Wojskowych Zakładach Uzbrojenia w Krakowie Krakowski Klub Sportowy „Orion”[1]. Od 1987 roku był instruktorem kickboxingu oraz drugim trenerem Kadry Polski Kickboxing. Zasłużenie otrzymał tytuł Honorowego Członka Polskiego Związku Kickboxingu[3].

W latach 1987–1997 był instruktorem walki wręcz służb mundurowych oraz jednostek specjalnych Policji[4][5]. Od 1997 roku był instruktorem combat jujitsu w Polskim Związku Instruktorów Służb Mundurowych. Zdobyte doświadczenie wykorzystał do założenia wraz z żoną Policealnej Szkoły Detektywów i Pracowników Ochrony "Bogyduard"[4]. W roku 2000 został instruktorem strzelectwa.

Był wielokrotnym uczestnikiem mistrzostw Europy i mistrzostw świata All Style Karate. Zdobył tytuł Mistrza Świata All Style Karate w roku 2006. Posiada stopnie mistrzowskie 10 Dan karate, 8 Dan kick-boxing WIASKA, 5 Dan ju-jitsu[1]. Ma również uprawnienia trenera klasy I w karate i trenera II klasy w boksie, uprawnienia instruktora strzelectwa bojowo-obronnego i sportowego, ratownika wodnego[2].

Kariera zawodowa[edytuj]

  • 1994 – założenie Krakowskiej Policealnej Szkoły Detektywów i Pracowników Ochrony "Bodyguard"
  • 2005 – założenie Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie
  • 2012 – założenie Krakowskiego Instytutu Badań Bezpieczeństwa i Kompetencji Obronnych oraz wydawnictwa APEIRON[4][2]

Wybrane publikacje książkowe[edytuj]

  • 2010 – Dysfunkcje w administracji i zarządzaniu: identyfikacja, zapobieganie i przeciwdziałanie: sympozjum naukowe z okazji obchodów 5-lecia Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego "Apeiron" w Krakowie 16 grudnia 2010 r.
  • 2010 – Etos rycerski i jego odmiany w koncepcji Marii Ossowskiej. Przyczynek do budowy kultury bezpieczeństwa[6]
  • 2011 – Samodoskonalenie i bezpieczeństwo w samurajskim kodeksie Bushido[7]
  • 2011 – Bezpieczeństwo informacyjne
  • 2012 – Etyka funkcjonariusza Policji: źródła, motywacje, realizacja
  • 2012 – Etyka w administracji i zarządzaniu publicznym: motywacje, realizacja, bezpieczeństwo
  • 2012 – Bezpieczeństwo informacyjne: informacje niejawne
  • 2013 – Problemy bezpieczeństwa[8]
  • 2013 – Pojęcie bezpieczeństwa w naukach społeczno-prawnych
  • 2013 – Terroryzm lewacki: wybrane zagadnienia
  • 2013 – Fundamentalizm islamski a terroryzm w XXI wieku
  • 2013 – Security Forum Cracow 2012[9]
  • 2013 – Ochrona obiektów: zarys wybranych zagadnień
  • 2013 – Police Officer’s Ethics[10]
  • 2013 – Etyka policjanta: od wzniosłych ideałów aż po ich realizację. Podręcznik akademicki
  • 2013 – Polski Związek Ju-Jitsu a bezpieczeństwo : sprawność, skuteczność, organizacja[11]
  • 2014 – Międzynarodowe konteksty bezpieczeństwa wewnętrznego państwa[12]
  • 2014 – Bezpieczeństwo informacji niejawnych i danych osobowych : podręcznik akademicki
  • 2014 – Ochrona informacji niejawnych: podręcznik
  • 2014 – Realizacja zadań bezpieczeństwa. Jakość, prakseologia, praworządność[13]
  • 2014 – Funkcje teorii nauk o bezpieczeństwie[14]
  • 2014 – Fenomen bezpieczeństwa. Pomiędzy zagrożeniem a kulturą bezpieczeństwa[15]
  • 2014 – Ethos rycerski. Przyczynek do budowy kultury bezpieczeństwa policji[16]
  • 2014 – Teoria bezpieczeństwa[17]
  • 2014 – Etika prílušníkov Polície[18]
  • 2015 – Ochrona ludności : wybrane zagadnienia : monografia naukowa
  • 2015 – Fundamentalizm islamski a terroryzm w XXI wieku[19]
  • 2015 – Psychospołeczne i aksjologiczne determinanty kultury bezpieczeństwa służb mundurowych[20]
  • 2015 – Security Culture and Self-Improvement. From the Ancient Kshatriya to Modern Samurai[21]
  • 2016 – Transdyscyplinarna istota kultury bezpieczeństwa narodowego
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Piwowarski Juliusz | ROTARY klub WAWEL Kraków, wawel.rotary.org.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24] (pol.).
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 dr hab. Juliusz Piwowarski, juliuszpiwowarski.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  3. PZKb - Honorowi członkowie PZKb, pzkickboxing.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  4. 4,0 4,1 4,2 Bezpieczeństwo nie tylko w teorii, ale i w praktyce - dziennikpolski24.pl, www.dziennikpolski24.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
  5. Rektor, Założyciel - dr hab. Juliusz Piwowarski, prof. WSBPI | Apeiron, apeiron.edu.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (pol.).
  6. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753818
  7. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753820
  8. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/645388
  9. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/756511
  10. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753800
  11. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/601245
  12. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/510884
  13. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/755894
  14. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/755900
  15. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753834
  16. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753833
  17. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753836
  18. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753816
  19. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753524
  20. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753846
  21. https://pbn.nauka.gov.pl/sedno-webapp/works/753817

This article "Juliusz Piwowarski" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical.

Page kept on Wikipedia This page exists already on Wikipedia.


Read or create/edit this page in another language[edytuj]