Malachi Martin
Strona Szablon:Duchowny infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.
| ||
| ||
| Kraj działania | {{{państwo}}} | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 lipca 1921 Ballylongford, Irlandia | |
| Data i miejsce śmierci | 27 lipca 1999 Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Inkardynacja | jezuici | |
| Prezbiterat | 15 sierpnia 1954 | |
| Pontyfikat | {{{data pontyfikatu}}} | |
| [Błąd Lua w module „Moduł:Wikidane”, w linii 17: attempt to index field 'wikibase' (a nil value). Strona internetowa] | ||
Malachi Brendan Martin (ur. 23 lipca 1921, zm. 27 lipca 1999) – amerykański kapłan katolicki, egzorcysta, ex-jezuita. Autor wielu książek religijnych, tradycjonalista. Był kontrowersyjnym komentatorem Watykanu i innych spraw związanych z katolicyzmem.
Był bratem Irlandzkiego historyka F.X. Martina.
Życie[edytuj]
Urodził się w Ballylongford w hrabstwie Kerry w Irlandii. Studiował na uniwersytecie w Leuven w Belgii. Tam otrzymał doktorat z języków semickich, archeologii i historii orientalnej. Następnie studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim i Hebrajskim Uniwersytecie Jerozolimskim.
Święcenia kapłańskie przyjął 15 sierpnia 1954 roku. Od 1958 do 1964 posługiwał jako duszpasterz w Rzymie. Martin był prywatnym sekretarzem kardynała Augustina Bei S.J. w Rzymie, gdzie mieszkał i pracował na Watykanie przez wiele lat. Według jego książki Zakładnicy diabła, asystował przy kilku egzorcyzmach jako pomocnik.
W 1964 roku papież Paweł VI zwolnił Martina z zakonnych ślubów ubóstwa i posłuszeństwa w zakonie jezuitów, ale na prośbę Martina, podtrzymał jego ślub czystości. To posunięcie tłumaczono rosnącym niezadowoleniem Martina z reform Soboru Watykańskiego II, ale niektórzy zauważają, że jego tradycjonalizm ujawnił się później, a starał się o zwolnienie, aby móc poświęcić się działalności literackiej.
Przeniósł się do Nowego Jorku w 1965 roku, gdzie aktywnie udzielał się na polu komunikacji medialnej przez resztę swego życia. W 1969 roku otrzymał ponownie (pierwsze dwa lata wcześniej) stypendium Guggenheima, co umożliwiło mu pracę literacką, w tym napisanie pierwszego bestselera pt.: Zakładnicy diabła.
Martin był też członkiem watykańskiego grona doradczego[potrzebny przypis].
Współpracował nad badaniami zjawisk paranormalnych Dave'a Considine'a i Johna Zaffisa.
Wciąż odprawiał mszę świętą prywatnie i praktykował posługę kapłańską do końca swojego życia. Niektórzy uważają, że był blisko zaprzyjaźniony z sedewakantystami, poprzez ich dra Rama Coomaraswamy, w jego ostatnich latach, ale jest to kwestia dyskusyjna. Niektórzy sedewakantyści twierdzą, że Martin był biskupem, wyświęconym potajemnie przez Piusa XII[potrzebny przypis].
Mimo pewnych powiązań, Martin przez większość katolików nie był uznawany za sedewakantystę. W kilku wywiadach z Bernardem Janzenem, Martin kilkakrotnie potwierdził swoją wierność papieżowi. Odnosił się krytycznie do niektórych reform posoborowych, jednak, zastrzegając swoje opinie personalne i tradycjonalistyczne spojrzenie, zawsze mówił, że nikt nie ma prawa do sądzenia papieża. Potwierdził to w swoich książkach Keys of this Blood (wyd. polskie Klucze Królestwa) i Jezuici. Do końca życia odprawiał mszę trydencką, a także uważał, że stwierdzenie ekskomuniki Marcela Lefebvre'a przez Jana Pawła II było nieważne[1].
Pisma[edytuj]
Jego pisma zajmują się niektórymi zagadnieniami katolickimi, takimi jak egzorcyzmy, satanizm, teologia wyzwolenia, liturgia trydencka, dogmaty katolickie i geopolityczne znaczenie Papieża. Zapoczątkował koncepcję Georeligion. Był gościem w programie radiowym Art Bell w latach 90.
Jego książki często w ciemnych barwach prezentują aktualny stan świata, przywołując złe duchy, konspiracje, zdrady, herezje, szeroko rozpowszechnioną perwersję seksualną, samowystarczalność, i opętania szatańskie, uznając je za rozpowszechnione w Kościele katolickim, od jego najniższych stopni do najwyższych.
Kontrowersje[edytuj]
Pisma Malachi Martina i jego uczciwość były krytykowane najbardziej w książce Clerical Error: A True Story Roberta Blair Kaiser, watykańskiego korespondenta z "Time Magazine". W książce tej Kaiser oskarża Martina o romans seksualny z jego żoną i o bycie notorycznym kobieciarzem podczas jego pobytu w Rzymie, a także o bycie kłamcą i fantastą. Kaiser twierdzi poza tym, że Martin uciekł do Stanów Zjednoczonych jako kapłański renegat.
Przede wszystkim są to ataki na moralność życia Martina, a nie świadczą o prawdzie lub nieprawdzie, jaką on przekazuje. Obrońcy Martina protestują, zauważając że ta książka została napisana po jego śmierci, i raczej ukazuje ona niestabilność Kaisera, który nie dał szans na obronę atakowanemu przez siebie Martinowi, niż jakikolwiek faktyczny argument przeciw niemu (raczej oszczerstwo).
Jednak, niedługo po śmierci Martina, jego status jako kapłana został potwierdzony przez ojca Charlesa Fiore. Zaświadczył on w liście do New York Times, że kardynał Cooke zezwolił Martinowi wykonywać wszystkie czynności kapłańskie, mimo że nie funkcjonował on jako ksiądz parafialny. Z tego powodu nie nosił on koloratki[potrzebny przypis].
Mówiono, że Martin nie mieszka sam, wprowadził się do bogatej, greckiej rodziny. Ta praktyka księży żyjących z rodziną, mimo że dobrze znana w Europie, wywołała skandal w Stanach Zjednoczonych. Po jego śmierci, New York Times sugerował romans pomiędzy Martinem i panią Livanos nalepiając jej etykietkę "jego towarzyszki". Ich (jej i Martina) reporter i gość, Bernard Janzen, odrzucił te podejrzenia.
W 2004 roku Ojciec Vincent O'Keefe S.J., Wikariusz generalny Towarzystwa Jezusowego i były prezydent Uniwersytetu Fordham potwierdził, że Martin nie był sekularyzowany. O'Keefe (link) stwierdził, że Martin będąc zwolniony z wszystkich jego ślubów zachował ślub czystości. Istnieje przekonanie, że ataki przypuszczone na Martina są zemstą za jego książkę Jezuici, która jest nacechowana wrogim nastawieniem do jezuitów, których członkiem był Martin, w której oskarża on ruchy dewiacyjne od jego oryginalnego charakteru i misji[potrzebny przypis].
Z szacunkiem do oskarżeń, że jego oparte na faktach pisma są podejrzane, obrońcy Martina mówią, że jego pisma dotyczące egzorcyzmów są w jednej linii z podobnymi pismami Ojca Gabriela Amorth, starszego rzymskokatolickiego egzorcysty z Rzymu. Inni obrońcy wskazują, że Martin odrzucił znaczne oferty pieniężne od wydawców, by napisać o jego potyczce z Davidem Berkowitzem. Seryjny morderca poprosił o spotkanie z Martinem w więzieniu, na które Martin się zgodził. Nie musiał, ale spełnił prośbę zabójcy, by opublikować jego historię. W ten sposób potwierdził, że jego misja dotycząca egzorcyzmów nie była dla osobistego zysku.
Koniec jego życia[edytuj]
Martin umarł na udar mózgu w swoim apartamencie na Manhattanie, w Nowym Jorku, w 1999 roku. Jego pogrzeb miał miejsce w rzymskokatolickiej kaplicy św. Antoniego z Padwy w West Orange, New Jersey. Msza pogrzebowa o pokój jego duszy była ofiarowana przez ojca Paula A. Wickensa.
Książki[edytuj]
- The Scribal Character of the Dead Sea Scrolls
- The Pilgrim (pod pseudonimem Michael Serafian)
- The Encounter (ISBN 0-385-27904-3)
- Three Popes and the Cardinal (ISBN 0-374-27675-7)
- Jesus Now (ISBN 0-525-13675-4)
- The New Castle Reaching for the Ultimate (ISBN 0-525-16553-3)
- Hostage to the Devil: The Possession and Exorcism of Five Americans, 1976 (ISBN 0-06-065337-X)
- The Final Conclave (ISBN 0-671-82484-8)
- The Decline and Fall of the Roman Church, 1981 (ISBN 0-553-22944-3)
- There is Still Love (ISBN 0-345-30406-3)
- Rich Church, Poor Church (ISBN 0-399-12906-5)
- Vatican, 1986 (ISBN 0-515-09654-7)
- The Jesuits: The Society of Jesus and the Betrayal of the Roman Catholic Church, 1987(ISBN 0-671-54505-1)
- The Keys of This Blood: The Struggle for World Dominion Between Pope John Paul II, Mikhail Gorbachev, and the Capitalist West, 1990 (ISBN 0-671-74723-1)
- Windswept House: A Vatican Novel, 1996 (ISBN 0-385-49231-6)
Tłumaczenia polskie[edytuj]
- Jezuici: Towarzystwo Jezusowe i zdrada ideałów Kościoła rzymskokatolickiego, 1994, Gdańsk, wydawnictwo Exter, przełożyli Dagmara kobylińska i Jarosław Irzykowski (ISBN 83-86029-09-9)
- Zakładnicy diabła, 2003, Gdańsk, wydawnictwo Exter (ISBN 83-86029-62-5)
- Klucze Królestwa. Zmagania o zwierzchnictwo nad światem pomiędzy Janem Pawłem II, Michaiłem Gorbaczowem i kapitalistycznym Zachodem, 2010, Warszawa, Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski (ISBN 9788389920905)
- Dom Smagany Wiatrem. Powieść o wypełnianiu się Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej, 2012, Wydawnictwo Antyk ISBN 978-83-89920-91-6
Przypisy[edytuj]
Błąd Lua w module „Moduł:Kontrola_autorytatywna”, w linii 571: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
This article "Malachi Martin" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Malachi Martin.
