Stefan Mazur

	Stefan Mazur
	Stefan Mazur
	; Stefan Mazur jako żołnierz Batalionów Chłopskich ok. 1942 roku
	kapral
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1913 ; Niziny (Powiat buski)
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1999 ; Osiek (Powiat średzki)
	Przebieg służby
Lata służby	ok. 1935–1951
Siły zbrojne	Wojsko Polskie (II RP),; Bataliony Chłopskie,; Rzeczpospolita Polska Walcząca
Stanowiska	kapral w 38 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich; dowódca drużyny BCh; członek RPW
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa,; II wojna światowa,; podziemna organizacja antykomunistyczna
	Odznaczenia

Strona Szablon:Żołnierz infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.

Stefan Mazur (ur. 19 sierpnia 1913 w Nizinach, powiat buski, zm. 21 czerwca 1999 w Osieku, powiat średzki) – żołnierz Wojska Polskiego, Batalionów Chłopskich, członek Polskiego Stronnictwa Ludowego i organizacji antykomunistycznej Rzeczpospolita Polska Walcząca^[1], więziony za swoją działalność przez władze stalinowskie w PRL w latach 1952–1954.

Życiorys[edytuj]

Był synem Piotra i Agnieszki z domu Bzówka. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową i jako 17-letni chłopak wyjechał do pracy we Francji. Tam w latach 1930–1934 pracował w zakładach garbarskich w Sireuil, region Nowa Akwitania, i krótko w fabryce kamionki sanitarnej w Obernai, region Grand Est.

W połowie 1934 roku wrócił do Polski, gdzie stawił się na komisji poborowej. Rok później, 15 kwietnia 1935 roku, został wcielony do 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. Rok później jako kapral został dowódcą drużyny. Po wybuchu II wojny światowej, z powodu odniesionych ran 15 września 1939 roku, został zwolniony do domu. Po rekonwalescencji, we wrześniu 1941 roku wstąpił do Batalionów Chłopskich, z którymi walczył do momentu ich rozwiązania w marcu 1945 roku.

Po zakończeniu wojny przeprowadził się na tereny odzyskane i zamieszkał w Osieku (powiat średzki). 5 maja 1946 ożenił się z Julią Marianną Romańską. W budynku, w którym zamieszkał – pod numerem 10, otworzył sklep spożywczy wraz z piekarnią. Poza działalnością handlową prowadził wraz z żoną gospodarstwo rolne.

W połowie maja 1951 roku został członkiem konspiracyjnej antykomunistycznej organizacji niepodległościowej – Rzeczypospolitej Polskiej Walczącej (Rz.P.W.). Rok później – 8 stycznia 1952 roku – za swoją działalność w tejże organizacji wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu z 08.01.1952 ‘został uznany winnym m.in. tego, że „w okresie od drugiej połowy maja 1951 r. do dnia 13 października 1951 r. na terenie Osieka, pow. Środa Śląska, był czynnym członkiem nielegalnej organizacji pod nazwą >Rzeczpospolita Polska Walcząca /Rz.P.W/<, usiłującej przemocą zmienić ustrój Państwa Polskiego”, i skazany na karę łączną 6 lat więzienia oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 3 lat wraz z przepadkiem mienia. Postanowieniem o zastosowaniu amnestii z dnia 11.01.1954 WSR zmniejszył ww. karę o 1/3 do 4 lat więzienia z utrzymaniem kar dodatkowych, a Postanowieniem z 04.03.1954 zwolnił ww. warunkowo z reszty pozostałej mu do odbycia kary. Stefan Mazur karę pozbawienia wolności odbywał w Więzieniu Nr 2 we Wrocławiu i Ośrodku Pracy Więźniów w Jelczu, skąd został zwolniony 09.03.1954. Dnia 26.05.1992 Sąd Wojewódzki we Wrocławiu, na podstawie ustawy z 23.02.1991 o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, uznał za nieważny wyrok wobec ww. z 08.01.1952’^[2]. Po okresie więzienia dalej prowadził piekarnię, sklep i gospodarstwo rolne. Dodatkowo angażował się w działalność lokalnej Ochotniczej Straży Pożarnej, Polskiego Stronnictwa Ludowego, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych.

Zmarł 21 czerwca 1999 w Osieku i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.