Marko Ramius
Marko Ramius – postać fikcyjna, syn Aleksandra Ramiusa i Natalii Bogdanowej Ramius, kapitan pierwszej rangi, dowódca radzieckiego fikcyjnego okrętu podwodnego projektu 941 Czerwony Październik. Marko Ramius zorganizował i przeprowadził ucieczkę najnowocześniejszego radzieckiego strategicznego okrętu podwodnego do Stanów Zjednoczonych.
Życie osobiste[edytuj]
Marko Ramius był Litwinem, synem Aleksandara Ramiusa - komunisty z przekonania służącego Józefowi Stalinowi. Po zajęciu Litwy przez ZSRR w 1940 roku Aleksander przeprowadzał obławy na litewskich patriotów, sklepikarzy i księży[1]. Został też członkiem Komitetu Centralnego partii komunistycznej w Wilnie, wkrótce otrzymał awans na zastępcę członka Biura Politycznego w Moskwie[1]. Po niemieckiej inwazji na ZSRR ojciec Marko Ramiusa walczył jako komisarz ludowy i wsławił się w bitwie o Leningrad. W 1944 roku powrócił na teren Litwy z 11 Armią Gwardii i wziął krwawy odwet na kolaborujących z Niemcami lub podejrzewanych o to[1]. Bohater Związku Radzieckiego, zmarł na atak serca, jego trumnę niosło zaś trzech członków Biura Politycznego[1]. Marko wstydził się go[1], choć oficjalnie był lojalnym członkiem partii komunistycznej[2]. Matka Ramiusa zachorowała podczas oblężenia Leningradu i zmarła przy jego porodzie[1]. Marko wychowywał się na Litwie u babki ze strony ojca[1], która uczyła go wiary. Pomimo tego Marko nie był wierzący, choć miał nadzieję że Bóg naprawdę istnieje[2]. Uczył się żeglarstwa, pływając na łodzi rybackiej[1]. Realizacja planów zemsty Marka Ramiusa za śmierć tysięcy litewskich rodaków była możliwa dzięki pozycji ojca w partii[1]. Jedynie dzięki niej Ramius mógł objąć dowództwo okrętu podwodnego mimo innej niż rosyjska narodowości, co zdaniem autora książki nie zdarzało się[1]. Był żonaty z Natalią Bogdanową, która zmarła. Sam Marko uważał jej śmierć za dokonaną przez państwo radzieckie zbrodnię, która wymaga odwetu[1].
Kariera wojskowa[edytuj]
Przed objęciem dowództwa Czerwonego Października, dowodził wieloma okrętami podwodnymi, w tym okrętem o nazwie Susłow[2]. Marko Ramius miał znakomitą renomę w radzieckiej Flocie Północnej jako doskonały dowódca i wychowawca, który wyszkolił w swej karierze setki oficerów i marynarzy, którzy zawsze sprawdzali się na innych okrętach[2]. Jako dowódca okrętu Ramius wolał jedynie częściowo przeszkoloną załogę, nie chciał bowiem być zmuszonym do oduczania ich złych nawyków, w nadziei uczynienia z nich ludzi morza[2]. Marko służył we Flocie Północnej przez 20 lat[2].
Czerwony Październik, który przenosił pociski balistyczne RMS-52 z 8 głowicami MIRV o mocy 500 kT każda, pod dowództwem Ramiusa wyszedł w pierwszy rejs operacyjny z bazy Polarnyj w Zatoce Kolskiej[1]. Marko jednak sam wybrał do pierwszego rejsu okrętu wszystkich oficerów z wyjątkiem trzech podporuczników, spośród tych którzy już wcześniej pływali z nim na innych jednostkach[2]. Kamarow był pierwszym oficerem którego Ramius zwerbował do ucieczki[2]. Marko Ramius uznawał swojego zampolita na pokładzie Czerwonego Października Iwana Jurijewicza Putina za idiotę[1]. Ramius wypłynął w rejs Czerwonym Październikiem z zaplanowanym zamiarem pozbawienia go życia, gdyż obecność oficera politycznego na pokładzie czyniła ucieczkę do Stanów Zjednoczonych niemożliwą do zrealizowania[2]. Morderstwa dokonał wkrótce po wypłynięciu okrętu, łamiąc Iwanowi kark, pozorując przy tym poślizg na rozlanej herbacie[2].
Dzięki pomocy analityka CIA dr. Jacka Ryana, który wywnioskował jego plan ucieczki, oraz wsparciu amerykańskiej floty podwodnej oraz nawodnej, dowodzonemu przez Ramiusa okrętowi udało się przeniknąć przez radziecką blokadę wschodniego wybrzeża Ameryki pod kontrolę amerykańską w celu złożenia wniosku o azyl w tym kraju.
Przypisy[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- Tom Clancy: Polowanie na Czerwony Październik. Warszawa: Adamski i Bieliński, 1996. ISBN 83-85593-79-9.
This article "Marko Ramius" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Marko Ramius.
