Minimum Viable Product

Minimum Viable Product (MVP) – to działający produkt z minimum funkcjonalności, pozwalający przetestować rentowność danego przedsięwzięcia na grupie docelowej.

Twórca Lean Startup, Eric Ries, zdefiniował MVP jako „minimalnym opłacalnym produktem jest ta wersja nowego produktu, która umożliwia zespołowi zebranie maksymalnej ilości potwierdzonych informacji o klientach przy najmniejszym wysiłku”.

MVP[edytuj]

Skupienie się na wydaniu minimalnie opłacalnego produktu sprawia, że deweloperzy unikają długiej (i jak się często okazuje) niepotrzebnej pracy. W zamian produkują wersje robocze, które zazwyczaj skupione są na jednej, fundamentalnej funkcjonalności, zbierając jednocześnie cenny feedback, który pomaga zweryfikować słuszność i rentowność wprowadzenia pełnego produktu. Chociaż termin został zdefiniowany w 2001 roku przez Franka Robinsona, to najczęściej przytacza się definicję Erica Riesa i Steve’a Blanka, którzy przyczynili się do spopularyzowania tego modelu. Zdarza się, że MVP poprzedzone jest wcześniejszą analizą rynku.

MVP nie jest w pełni innowacyjnym modelem biznesowym – a rodzajem eksperymentowania w metodzie naukowej, która jest stosowana w kontekście weryfikacji hipotez biznesowych, celem sprawdzenia, czy dany pomysł na biznes jest: realny, opłacalny oraz pozytywnie odbierany przez testową grupę odbiorców. Koncepcja wykorzystywana jest do potwierdzenia, czy istnieje na rynku zapotrzebowanie na produkt danego typu oraz “otwiera furtkę” do stopniowego rozwoju istniejącego już produktu.

Jako że MVP testuje potencjalny model biznesowy dla klientów, celem zobrazowania reakcji rynku, jest wyjątkowo cenny dla start-upów, które przy minimalnym budżecie są najbardziej zainteresowanie ustaleniem konkretnych fundamentów biznesowych, niż realizacją prefabrykowanego, izolowanego modelu biznesowego.

Minimalny opłacalny produkt posiada jedynie wystarczającą liczbę najważniejszym funkcji, aby móc go skutecznie wdrożyć.

Programiści zwykli wdrażać produkt do podzbioru potencjalnych klientów – takich jak pierwsi użytkownicy, którzy uważają, że są bardziej wyrozumiali, chętniej wyrażają opinie i potrafią uchwycić wizję produktu z wczesnego prototypu lub informacji marketingowych. Ta strategia brzmi nieco jak utopijny sposób unikania tworzenia produktu “na wyrost” bez niepotrzebnych funkcjonalności, jednocześnie unikając w tym sposób wydawania niepotrzebnie środków finansowych. Technika ta podlega pod metodologię – Lean Startup, ponieważ celem MVP jest testowanie postawionych hipotez biznesowych, a walidowane uczenie to jedna z pięciu żelaznych zasad metodologii, której prekursorem jest Erica Ries.

Szczególne cechy tej teorii widoczne są na tle tradycyjnej metody opracowywania produktów w tzw. trybie “stealth”, która opiera się na szczegółowym, obejmującym znaczny horyzont czasowy biznesplanie.

Jeden z prekursorów Lean Startup, Steve Blank, twierdzi, że główna zasada podejścia tej metodologii polega na sprawdzeniu fundamentalnych hipotez, pytając klientów o to:

czy zechcą produktu?
czy ten produkt spełnia ich potrzeby?

Jeśli hipoteza okaże się fałszywa, należy przejść do kolejnego podejścia. Tym samym, pozwolić na tanie sprawdzenie pomysłów biznesowych przed poniesieniem znacznych inwestycji oraz ryzyka, że dana marka lub firma będą źle odbierane przez rynek w wyniku negatywnego eksperymentowania. Jest to szczególnie ważne w przypadku startupów – główną przyczyną niepowodzeń aspirujących przedsiębiorców jest brak potrzeby rynkowej.

Przykład Minimum Viable Product[edytuj]

Można więc uznać, że MVP jest odpowiedzią na pytania zadawane przez założycieli nowego produktu: czy będzie popyt na prezentowane przeze mnie rozwiązania?

Pomoże zilustrować to przykład: Pewien startup ze Stanford postanowił sprzedawać rolnikom wysokiej jakości zdjęcia ich pól uprawnych. Do wykonania tego zadania zamierzali zbudować specjalistycznego drona, który pomoże wykryć wszelkie nieprawidłowości na plantacji: słabe nawodnienie czy np. uszkodzenie plonów. W jaki sposób zastosowano MVP? Pewien doświadczony przedsiębiorca podpowiedział założycielowi startupu, aby w ramach eksperymentu wynajęli i wykonali zdjęcia istniejącym już dronem. Wykonane fotografie można pokazać rolnikom, proponując im odpowiednią stawkę lub proponując wykonanie w najbliższym czasie zdjęć w dużo lepszej jakości na zamówienie. W ten sposób w łatwy i ekonomiczny sposób udało się sprawdzić czy inwestycja w przedsięwzięcie będzie wystarczająco rentowna.

W kontekście definicji Riesa: „Minimalnym opłacalnym produktem jest ta wersja nowego produktu, którego zespół używa do zebrania maksymalnej ilości potwierdzonych informacji o klientach przy jak najmniejszym wysiłku”, użycie zdefiniowanych przez Erica Riesa słów maksimum i minimum oznacza, że nie ma ona formuły. Każdy przypadek wymaga oceny, aby w danym kontekście dowiedzieć się jaki sens ma MVP.

To niedoprecyzowanie sprawia, że nieświadomie (a czasem nawet celowo) termin MVP jest powszechnie używany w odniesieniu do znacznie szerszego pojęcia: zarówno od prototypowego produktu, jak i do w pełni rozwiniętego i nadającego się do sprzedaży produktu.

MVP może być częścią strategii i procesu ukierunkowanego na wytwarzanie i sprzedaż produktu klientom. Jest to podstawowy artefakt w iteracyjnym procesie generowania pomysłów, prototypowania, prezentacji, gromadzenia danych, analizy i uczenia się. Dąży się do zminimalizowania całkowitego czasu spędzonego na iteracji. Proces jest powtarzany do momentu uzyskania pożądanego produktu / dopasowania do rynku lub do momentu, gdy produkt zostanie uznany za nieopłacalny. Drugi w prekursorów MVP, Blank, zazwyczaj odnosi się do minimalnego opłacalnego produktu jako minimalnego zestawu funkcji.

Cele[edytuj]

Możliwość testowania hipotezy dotyczącej produktu przy minimalnych zasobach;
Maksymalizacja wiedzy o produkcie, która dostarcza tym samym informacji o potrzebach konsumentów i rynku.
Minimalizuje poświęcony czas deweloperów oraz poniesione w ramach projektu koszty.
Pozwala na błyskawiczne dostarczenie produktu do pierwszych klientów.
Taki produkt o kluczowej funkcjonalności jest doskonałym fundamentem dla innych produktów.
Pozostawia przestrzeń i możliwość rozwijania umiejętności programistów przy produkcji danego produktu.
Ekspresowa budowa marki, którą można później rozwijać

Nowe aplikacje[edytuj]

MVT (Minimum viable team) MVT to najmniejszy zespół możliwy do osiągnięcia określonego celu. Wspólnym celem jest oczywiście zbudowanie MVP.
MCB (Minimum viable co-founder) Nowy pomysł nie zawsze można wdrożyć w pojedynkę. Zdarza się, że osoba planująca wprowadzić nowy produkt na rynek nie dysponuje odpowiednimi finansami lub umiejętnościami. W takim przypadku warto znaleźć zaufanego współzałożyciela lub odpowiednią firmę outsourcingową – oczywiście zachowując absolutne minimum personalne, korelując pomiędzy oszczędnością środków i czasem potrzebnym na stworzenie MVP.
MVB (Minimum viable brand) Korzystanie z tej koncepcji zapewnia nas, że hipoteza dotycząca marki jest oparta na przemyślanej strategii i spostrzeżeniach rynkowych.

Minusy[edytuj]

Również w przypadku MVP znajdziemy sceptyków i krytyków tego modelu biznesowego. Każde rozwiązanie oprócz wiadomych korzyści może nieść za sobą szkody lub wady.

Najczęściej poruszanym zagadnieniem jest ryzyko plagiatu. Wypuszczając na rynek produkt, który jest w pewnym sensie “niekompletny” narażamy się na przekazanie solidnego fundamentu konkurencji, a czasem nawet na możliwość kradzieży własności intelektualnej. Sceptycy uważają, że jeśli ma się dobry pomysł, to należy go wykonać od A do Z Dlaczego? Może się okazać, że klient np. w sklepie Android Play ściągnie lub zakupi podobny, lecz dopracowany już produkt. Negatywny odbiór MVP często koreluje z negatywną reputacją marki, przez co – albo stracimy w oczach konsumentów, jeśli już takowych posiadamy, albo popełnimy poważny “faul-start”, z którego możemy już nie wybrnąć.

Istnieje również ryzyko nieprawidłowego określenia i wykorzystania MVP, które w ramach projektu przyniesie czasem więcej strat finansowych, niż początkowo zakładaliśmy.

Z czasem powstało kilka innych spojrzeń na MVP, takich jak:

MVE (Minimum Viable Experiment), MAP (Minimum Awesome Product), czy też Simple, Lovable, Complete.

Bibliografia[edytuj]

What is a Minimum Viable Product (MVP)? (ang.). Agile Alliance. [dostęp 2021-03-30].
Minimum Viable Product (pol.). Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP). [dostęp 2021-03-30].
Minimum Viable Product (MVP) (ang.). Product Plan. [dostęp 2021-03-29].