Monique z Verdun
Monique z Verdun (ur. ok. 5 kwietnia 1593 w Verdun, zm. 2 lutego 1621 w Metz) – młoda francuska oskarżona o trucicielstwo, czary i obcowanie z diabłem. Schwytana i spalona na stosie w czasie wielkiego polowania na czarownice.
Życiorys[edytuj]
Urodzona w niewielkiej miejscowości Verdun, na północnym wschodzie Francji, córka kowala, wdowa, samotnie wychowująca syna. Po śmierci męża została zielarką, przyrządzała lecznicze mikstury oraz przyjmowała porody. Zdolności Monique wzbudziły podejrzenia lokalnej władzy kościelnej. Przez wydanie księgi Henryka Kraemera „[1]”, który w XV wieku stał się najsłynniejszym podręcznikiem do tropienia i eliminowania czarownic, rozpoczęła się nagonka na kobiety, związane z praktykowaniem metod medycyny niekonwencjonalnej. [2] papieska Innocentego VIII pozwalała inkwizytorom na tropienie i zwalczanie magii. O losie kobiety przesądziły zeznania schwytanej położnej, która również została osądzona o obcowanie z siłami nieczystymi. W wyniku tortur cielesnych, wskazała Monique jako swoją mentorkę i nauczycielkę. Oskarżona kobieta spłonęła żywcem na stosie, osierocając tym samym swojego jedynego syna.
This article "Monique z Verdun" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Monique z Verdun.
