Rhudaur

Rhudaur (sin. Wschodni las^[1]) – królestwo ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do Władcy Pierścieni. Rhudaur jest zaznaczony i podpisany na mapach Śródziemia dołączonych do powieści^[2].

Było to jedno z trzech królestw powstałych w wyniku podziału Arnoru w 861 roku Trzeciej Ery. Położone było w północno-wschodniej części Eriadoru, na obszarze pomiędzy Ettenmoors, linią Wichrowych Wzgórz i Wschodnim Gościńcem. Obejmowało też ziemie między rzekami Mitheithel i Bruinen. Ze wszystkich trzech królestw było to najmniejsze państwo. Początkowo władała tam boczna gałąź Linii Północnej (dynastii Isildura), wywodząca się od jednego z trzech synów króla Arnoru Eärendura (najmłodszego ?). Rhudaur przez kolejne lata rywalizował z pozostałymi państwami, Arthedainem i Cardolanem. Dochodziło do ciągłych sporów i wojen. Toczyły się one głównie o Wichrowe Wzgórza i wieżę Amon Sûl, w której przechowywano najważniejszy z palantírów Arnoru (Kryształ Amon Sûl).

Stan ten trwał do XIV wieku Trzeciej Ery. Wówczas to ród władców Rhudauru, potomków Isildura, wygasł gdzieś pomiędzy 1349 a 1356 rokiem. Dúnedainów w tym królestwie pozostało niewielu, a władzę przejął wódz tamtejszych górali, który pozostawał w tajnym sojuszu z Angmarem. Gdy więc król Arthedainu Argeleb I zaczął rościć pretensje do panowania nad całym dawnym Arnorem, nowy władca Rhudauru sprzeciwił się temu. W 1356 roku wspólnie z Czarnoksiężnikiem z Angmaru uderzył na Argeleba, który zginął w bitwie. W 1409 roku podczas kolejnej wojny z Arthedainem, Rhudaur został całkowicie opanowany przez popleczników Angmaru. Tamtejsi Dúnedainowie zginęli lub uciekli na zachód. Od tego czasu królestwo to było podporządkowane Czarnoksiężnikowi, a jego mieszkańcy walczyli po stronie Angmaru. Po ostatecznym pokonaniu tego państwa (bitwa pod Fornostem, 1975 rok) większość ludności zapewne opuściła zniszczone wojnami terytorium Rhudauru. Tamtejsze budowle podpadły w ruinę. Istniały jednak tam nadal drobne i rozproszone osady ludzi, często niszczone zresztą przez trolle.

W stanie tym, ziemie dawnego królestwa, pozostały do końca Trzeciej Ery. Podczas swoich podróży zarówno Bilbo Baggins (w 2941 i 3001 roku), jak i Frodo Baggins (w latach 3018 – 3019) wędrowali przez te tereny. W Czwartej Erze, gdy król Elessar odnowił królestwo Arnoru, ziemie Rhudauru zostały włączone pod jego berło i na nowo zapewne zasiedlone.

Warto nadmienić, że na terytorium tego królestwa swego czasu (w klinie między rzekami Bruinen a Mitheithel) mieszkali liczni hobbici głównie ze szczepu Stoorów. Na ziemiach tych osiedlili się około 1150 roku Trzeciej Ery. Opuścili je ostatecznie w 1356 roku, z powodu wojen, strachu przed Angmarem i pogarszającego się klimatu. Różne grupy hobbitów skierowały się bądź to na zachód, bądź na południe. Niektórzy wrócili do Rhovanionu, nad rzekę Gladden.

W filmowej adaptacji Hobbita, w głąb Rhudauru zapuścił się Gandalf Szary wraz z Radagastem Brązowym. Celem ich wyprawy - na telepatyczną prośbę Galadrieli - były grobowce Nazguli położone w Wysokich Turniach Rhudauru, niedaleko źródeł Siwej Wody. Grobowce umiejscowić tam mieli ludzie z północy po upadku Angmaru. Według słów Elronda, grobowce były jednocześnie więzieniem Upiorów, gdyż obłożono je silnymi zaklęciami uniemożliwiającymi wydostanie się z nich. Gandalf i Radagast na miejscu odkryli jednak, że słudzy Saurona opuścili swoje miejsce spoczynku, co należy wiązać z powrotem ich pana, gdyż tylko jemu byli posłuszni. Same Turnie, jak i grobowce Dziewięciu, zostały stworzone specjalnie na potrzeby filmu Petera Jacksona i nie występują w książkowym pierwowzorze^[3].

Przypisy[edytuj]

↑ Tłumaczenie nazwy podano za: hasło „Rhudaur” (w:) A. Kubala, Przewodnik po nazwach miejscowych Śródziemia czyli Tłumaczenie i etymologia nazw miejscowych Śródziemia Trzeciej i Czwartej Ery według J.R.R. Tolkiena, Warszawa 2003, s. 115.
↑ Na niektórych mapach dołączonych do Władcy Pierścieni nazwą Rhudaur błędnie podpisuje się tylko obszar pomiędzy tymi rzekami Mitheithel i Bruinen, patrz: J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, tom 1 Drużyna Pierścienia, przeł. Maria Skibniewska, Warszawa 2002, s. 536. Mapa z poprawnie umieszczoną nazwą zobacz: J.R.R. Tolkien, Niedokończone opowieści, przeł. Radosław Kot, Warszawa 2005, s. 406
↑ Turnie Rhudauru w serwisie The Lord of the Rings Wiki (ang.) - dostęp: 24 czerwca 2017.

Bibliografia[edytuj]

J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, przeł. Maria Skibniewska, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2002, ISBN 83-7319-172-0
ArkadiuszA. Kubala ArkadiuszA., Przewodnik po nazwach miejscowych Śródziemia czyli Tłumaczenie i etymologia nazw miejscowych Śródziemia Trzeciej i Czwartej Ery według J.R.R. Tolkiena, Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2003, ISBN 83-241-1143-3, OCLC 749231724 .