Samotne Wyspy

Samotne Wyspy (Lone Islands, Cesarstwo Samotnych Wysp) – fikcyjne wyspy, opisane przez C.S. Lewisa w powieści Podróż „Wędrowca do Świtu”, trzeciej części cyklu Opowieści z Narnii. Stolica cesarstwa mieściła się w Narrowhaven. Głową państwa był Cesarz Samotnych Wysp, tytuł ten należał do królów Narnii. Do czasów Kaspiana X cesarza na wyspach reprezentował gubernator. Kaspian X przekazał władzę namiestniczą baronowi Bernowi, tworząc tytuł Księcia Samotnych Wysp.

Z uwagi na użyte nazewnictwo, można przypuszczać, iż Samotne Wyspy nie były integralną częścią królestwa Narnii, a jedynie były z nim w trwałej unii personalnej, jednak kwestia ta nie jest do końca wyjaśniona w tekście.

Wyspy te noszą nazwy:

Felimata – za czasów Wielkiego Króla Piotra pozostawała prawie całkowicie bezludna
Awra – mieściło się na niej miasteczko Bernstead, siedziba barona Berna, pierwszego księcia Samotnych Wysp.
Dorn – największa z wysp. To na niej mieściła się stolica cesarstwa Narrowhaven.