Władysław Bienias

Władysław Bienias Stryj
Data i miejsce urodzenia	12 października 1913 Bączal Górny, Królestwo Galicji i Lodomerii
Data i miejsce śmierci	14 marca 2000 Jasło, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1936 - 1948
Siły zbrojne	Wojsko Polskie (II RP) - piechota górska
Jednostki	• 53 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych, • 1 Pułk Strzelców Podhalańskich
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa obrona Lwowa 1939
Odznaczenia

Nagrobek na Nowym Cmentarzu w Bączalu Dolnym (Sektor I)

Władysław Bienias (ur. 12 października 1913 w Bączalu Górnym, zm. 14 marca 2000 w Jaśle) – uczestnik kampanii wrześniowej, obrońca Lwowa z 1939 roku, członek Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa; więzień w okresie Polski Ludowej.

Życiorys

Urodził się 12 października 1913 roku w Bączalu Górnym - na Dutkowicach, jako najmłodszy z sześciorga dzieci polskich emigrantów ze Stanów Zjednoczonych: Pawła i Elżbiety z domu Gongola. Dwa dni później został ochrzczony w kościele św. Mikołaja w Bączalu Dolnym. Sakramentu chrztu świętego udzielił mu ks. kanonik Teofil Biesiadzki. Ukończył Szkołę Powszechną w Bączalu Dolnym. W 1934 stawił się na komisję poborową Powiatowej Komendy Uzupełnień w Jaśle, a następnie 1 marca 1936 roku został wcielony do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych stacjonującego w garnizonie Stryj, ze specjalnością wojskową strzelec i przydziałem do obsługi KM i CKM. W trakcie służby wojskowej wstąpił do Związku Strzeleckiego, zostając jego członkiem. Już po odbyciu zasadniczej służby wojskowej w czerwcu 1939 wziął udział w dodatkowych 6-tygodniowych ćwiczeniach dokształcających w dyslokacji 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu, zakończonych uzyskaniem nowej specjalności - amunicyjnego.

We wrześniu 1939 zmobilizowany do udziału w walkach kampanii wrześniowej w ramach przydziału do 1 pułku strzelców podhalańskich z którego utworzono 2 Brygadę Górską. Początkowo służbę odbywał w wojnie obronnej granic Polski w rejonie pasma górskiego Beskidu Niskiego i zlewni rzeki Ropy. Brał udział w bitwie pod Szymbarkiem w dniu 7 września 1939, a następnie przedostał się na wschód broniąc pozycji Wisłoki i Sanu, po czym dalej w grupie kilkudziesięciu żołnierzy w oddziale Józefa Bissa dotarł pod Lwów. Tam m.in. wraz z Wiesławem Fuskiem wziął udział w tzw. obronie Lwowa. Po kapitulacji miasta przed Armią Czerwoną i rozkazie generała Kazimierza Sosnkowskiego jego rodzima jednostka została rozformowana, a żołnierze rozproszyli się częściowo udając w kierunku Węgier. Po powrocie do domu, od wiosny 1941 zaangażował się w działalność Straży Obywatelskiej, jednej ze struktur terenowych Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. W 1944 wraz z małżonką dał schronienie rodzinie osadników z Jasła, wysiedlonych przed spaleniem miasta z rozkazu ówczesnego niemieckiego starosty Waltera Gentza. 12 grudnia 1948 został przeniesiony do rezerwy Wojska Polskiego na podstawie Rozkazu Ministerstwa Obrony Narodowej Michała Roli-Żymierskiego nr 184 z dnia 7 grudnia tego samego roku.

W okresie Polski Ludowej został skazany za przynależność do formacji konspiracyjnej PKB i działania dywersyjne w okresie okupacji niemieckiej. Osadzony w rzeszowskim więzieniu, a później w Zakładzie Karnym we Wronkach. Po odbyciu kary przymusowego więzienia i pozbawieniu świadczeń podjął zatrudnienie w miejscowej cegielni: najpierw przy produkcji materiału budowlanego, a w ostatnich latach jako portier. Tam pracował aż do uzyskania emerytury. Ponadto trudnił się stolarstwem i kołodziejstwem, a wraz z małżonką także rolnictwem. W latach 1957–1959 z ramienia ks. Stanisława Czernieca zaangażował się czynnie w spedycję surowców i materiałów oraz prace murarskie przy budowie kościoła Imienia Maryi w Bączalu Dolnym.

Pod koniec lat 90-tych XX wieku dzielił się swoimi doświadczeniami z okresu wojennego i powojennego w ramach tzw. terenowych lekcji historii. Na wniosek Ministra do Spraw Kombatantów został odznaczony medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939". 27 stycznia 2000 Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie. Nie doczekał uroczystej dekoracji, która zaplanowana była na czerwiec tego samego roku. Medal w jego imieniu odebrała małżonka Katarzyna. Zmarł w 87. roku życia w jasielskim szpitalu. Spoczął w rodzinnym grobowcu w sektorze I (najstarszym) Nowego Cmentarza w Bączalu Dolnym.

Prywatnie

Wywodził się z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych i niepodległościowych. Jego przodek od strony matki - Antoni Buratowski brał udział w powstaniu styczniowym i walczył w bitwie pod Jurkowicami. Kuzyn od strony ojca - Jan Fryderyk Suski ps. „Ryś” był żołnierzem Armii Krajowej i dowódcą plutonu na ziemi żmigrodzkiej. Także kuzynowie od strony matki: ppor. Czesław Gągola ps. „Goliat” (ur. 1916) był oficerem AK i został rozstrzelany w Brzozowej przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, a jego brat Józef Gągola ps. „Vis” (ur. 1916) był żołnierzem zrzeszonym w organizacji „WiN”, w PRL skazany na karę śmierci, którą później złagodzono do 15 lat więzienia.

Starszy brat Władysława - Franciszek (ur. 1900), który był jeńcem wojennym w niewoli niemieckiej na Węgrzech również brał udział w bitwach odbywających się w ramach wojny obronnej Polski 1939. Był wnukiem Jana Bieniasa - wójta gminy Święcany, urzędnika w administracji galicyjskiej i synem polskich emigrantów pochodzących z okolic Jasła i Zakliczyna, którzy w latach 1892-1894 osiedlili się w USA. W lipcu 1938 roku zawarł związek małżeński z Katarzyną Wojdyła (córką obywatela amerykańskiego), z którą przez 62 lata pożycia małżeńskiego doczekał się sześciorga dzieci.

Medale i odznaczenia

Uhonorowany licznymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. W jego posiadaniu były:

• Państwowa Odznaka Sportowa,
• Odznaka Strzelec Wyborowy (złota z wieńcem),
• Odznaka Strzelecka II klasy (srebrna),
• Odznaka Strzelecka PZSS,
• Odznaka Celowniczy CKM,
• Odznaka pułkowa 53 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych,
• Wojskowy żeton strzelecki - „za celność”,
• Sznur strzelecki z dwoma chwaścikami „strzelec bardzo dobry",
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (wg postanowienia z 27 stycznia 2000)

Wywód genealogiczny

Walenty Bienias (ur. 1807)

Wawrzyniec Bienias (ur. 1832)

Zofia Krakoś

Jan Bienias (1850-1912)

Anna Gunia

Paweł Bienias (1874–1934)

Antoni Nigborowicz

Karolina Nigborowicz

Małgorzata Pawłowicz

Władysław Bienias (1913-2000)

Michał Gongola (ur. 1780)

Wojciech Gongola (ur. 1825)

Elżbieta Skaton (ur. 1781)

Elżbieta Gongola (1875-1947)

Jan Buratowski (ur. 1790)

Marianna Buratowska (ur. 1833)

Helena Kumarek (ur. 1795)

Zobacz też

• Bienias (nazwisko)
• Jan Bienias
• Antoni Buratowski

Przypisy

This article "Władysław Bienias" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Władysław Bienias.

📰 Article(s) of the same category(ies)

• Leon Fąferek
• Gonzalo de Borbón
• Czesław Baran (1910-1992)
• Jerzy Dębowski
• Andrzej Zając (lekarz)
• Tadeusz Apoloniusz Olejniczak
• Józef Zięba (ksiądz)

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• Władysław Bienias in English