Hieronim Miąc
Hieronim Miąc pseudonim "Korsarz" (ur. 14 listopada 1906 r. w Lubartowie, zm. 5 sierpnia 1943 r. w Józefowie)[1] – urzędnik pocztowy i spółdzielczy, oficer rezerwy piechoty Wojska Polskiego, komendant rejonu Józefów Biłgorajski w obwodzie Biłgoraj Armii Krajowej, dowódca oddziału partyzanckiego, jeden z głównych dowódców podczas Powstania Zamojskiego.[2]
Życiorys[edytuj]
Urodził się w rodzinie lubartowskich mieszczan. Był synem Juliana Miąca, mistrza murarskiego i Wiktorii z Rackich[3]. W Lubartowie ukończył szkołę początkową, a następnie uczył się (w latach 1919-1926) w prywatnym gimnazjum koedukacyjnym Jana Kurtza w Lubartowie. Po maturze, w latach 1926-1927 studiował na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1936 r. został naczelnikiem józefowskiego urzędu pocztowego, którym pozostał do 15 IX 1939 r. W latach 1940-1943 był zatrudniony jako urzędnik w spółdzielni "Społem".
W latach międzywojennych odbył służbę wojskową uzyskując opinię bardzo dobrego oficera. W 1932 r. otrzymał awans do stopnia podporucznika rezerwy ze starszeństwem, a w 1938 r. otrzymał awans do stopnia porucznika rezerwy.
Działalność partyzancka[edytuj]
Natychmiast zakończeniu kampanii wrześniowej wraz z nauczycielem, podchor. Janem Trochimiukiem ps. „Wilk”, sekretarzem gminy Ignacym Platą ps.”Baryka” podjął działalność podziemną w oparciu o młodzież w Józefowie, pracowników tartaku w Długim Kącie i byłych wojskowych[4]. W oparciu o jej kadry Konrad Bartoszewski ps. "Wir" zorganizował tzw. oddział józefowski Polskiego Związku Powstańczego (następnie Armii Krajowej. Hieronim Miąc został jego zastępcą.
Od 9 marca 1943 r., podczas hospitalizacji por. Konrada Bartoszewskiego ps. „Wir”, Hieronim Miąc pełnił obowiązki dowódcy józefowskiego rejonu AK.
31 maja 1943 r. Miąc doprowadził do likwidacji majora Langego - jednego z najkrwawszych katów Zamojszczyzny. Stało się to bezpośrednią przyczyną zajęcia przez hitlerowców Józefowa oraz walki o to miasto. Natychmiastowy atak oddziałów Miszki Tatara oraz oddziałów AK dowodzonych przez Miąca udaremnił planowaną egzekucję ludności cywilnej i doprowadził do wyparcia hitlerowców z Józefowa.
Od połowy czerwca do połowy lipca 1943 r. Hieronim Miąc leczył się na kwaterze konspiracyjnej pod Aleksandrowem Na Stawach Sikorskiego. Na czele oddziału ponownie stanął w drugiej połowie lipca i stoczył szereg walk z Niemcami i nacjonalistami ukraińskimi.
1 sierpnia 1943 r. wziął udział w zwycięskiej bitwie z wojskami niemieckimi w lesie Dębowce koło Józefowa, w miejscu nazywanym też „okopaną linią”. Podczas bitwy „Korsarz” został ranny, a kilka dni później - 5 sierpnia 1943 r. zmarł na stole operacyjnym podczas amputacji ręki przeprowadzanej w lesie w obozie kompanii warszawskiej kpt. Sztumberk-Rychtera[5].
Oddział Hieronima Miąca był jednym z najważniejszych oddziałów leśnych Inspektoratu Zamojskiego PZP-AK, a powszechność ruchu oporu oraz duża ilość akcji sabotażowych i dywersyjnych sprawiła, że obszar ten nazywano "Rzeczpospolitą Józefowską".
Odznaczenia[edytuj]
Rozkazem Komendy Okręgu AK Lublin z dnia 3 maja 1944 r. Hieronim Miąc został odznaczony Krzyżem Walecznych[1].
Ciekawostki[edytuj]
- Hieronim Miąc blisko współpracował z Umierem Achmałłą Adamowem zwanym Miszką Tatarem - dowódcą oddziału złożonego ze zbiegłych jeńców radzieckich.
- Został pochowany w Hamerni koło Jóżefowa.
- Pozostawił żonę - Władysławę z Zawadzkich oraz córkę Mirosławę - nauczycielkę.
- ↑ 1,0 1,1 Polski Słownik Biograficzny, t. 20, s. 551, 1975.
- ↑ Hieronim Miąc, gazeta.pl [dostęp 2016-12-04] (pol.).
- ↑ Szukaj w archiwach, szukajwarchiwach.pl [dostęp 2016-12-04].
- ↑ WSPOMNIENIA O POLEGŁYCH I ZAMORDOWANYCH MIESZKAŃCACH JÓZEFOWA W II WOJNIE ŚWIATOWEJ 1939-1945 WYMIENIONYCH NA "TABLICY JÓZEFÓW" - Miejska Biblioteka Publiczna w Józefowie, naszabiblioteka.com [dostęp 2016-12-04].
- ↑ Goniec Łukowej. Biuletyn Gminnego Ośrodka Kultury w Łukowej, nr 12, 2012.
This article "Hieronim Miąc" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical.
