Janina Dymecka

Janina Dymecka z domu Bem, pseudo "Nina"(ur. 2 stycznia 1928 w Warszawie, zm. 14 listopada 1993 w Warszawie) - oceanografka, instruktorka harcerska, uczestniczka powstania warszawskiego^[1]. Życiorys: Córka Władysława Bema i Marii z domu Klemm, bratanica Mieczysława Bema^[2]. W czasie okupacji hitlerowskiej uczęszczała na tajne komplety. Należała do 31. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Szarych Szeregów, była łączniczką dr Ireny Semadeni-Konopackiej, a w powstaniu warszawskim sanitariuszką oddziału "Bakcyl", zgrupowania "Kryska" w szpitalu polowym przy ul. Okrąg. Ranna 19 września na ul. Wilanowskiej. Ewakuowana z Warszawy z rannymi w niezwykłych okolicznościach. Po wojnie zamieszkała w Gdańsku, gdzie zdała maturę i ukończyła studia oceanograficzne na Politechnice Gdańskiej oraz studium pedagogiczne. Wyszła za mąż za Jerzego Dymeckiego, neurologa. Powróciła do Warszawy. Pracowała w Głównej Kwaterze Harcerstwa, w Instytucie Pedagogiki oraz w Instytucie Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego^[3]. Uzyskała stopień doktora. Odznaczona Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Została pochowana na cmentarzu powązkowskim.