Salvor Hardin

Salvor Hardin – fikcyjna postać powołana do życia przez Isaaca Asimova w jego cyklu powieściowym Fundacja. Pojawia się w dwóch częściach pierwszego tomu, potem zaś jest często wspominany.

Początki kariery politycznej[edytuj]

Hardin został wybrany burmistrzem Terminusa. Terminus był bardzo małym światem na samym skraju galaktyki. Był siedzibą założonej przez Hariego Seldona Fundacji Encyklopedycznej, której zadaniem było przygotowanie obejmującej całość wiedzy ludzkiego rodzaju Encyklopedii Galaktycznej, by była gotowa na czas przepowiedzianego przez Seldona, za pomocą psychohistorii, upadku Imperium Galaktycznego.

Faktyczną władzę na planecie sprawowali encyklopedyści, których przywódcą był doktor Lewis Pirenne. Pirenne i jego współpracownicy wierzyli święcie w wytyczony przez Seldona cel (przygotowanie rzeczonego dzieła) oraz w dotychczasową potęgę Imperium. Zaś o stopniu ich politycznej ignorancji świadczy pewna scena.

Kiedy Hardin przynosi Pirenne’owi wieści o tym, iż otaczająca ich kresowa prefektura Anakreona oderwała się od Imperium, ten pyta tylko: i co z tego? Na odpowiedź burmistrza, że trzeba sprowadzić nowe artykuły niezbędne go przeżycia, a których Terminus nie posiada, zniecierpliwiony doktor odpowiada: to sprowadźcie go przez niego (...) cały mój czas pochłania encyklopedia.

O nikłych początkowo wpływach Hardina na rządzenie światem świadczy jego następujące stwierdzenie, które padło podczas tej rozmowy: mam akurat tyle władzy, aby móc się wysmarkać i wytrzeć jeszcze nos, jeżeli uzyskam na to waszą zgodę na piśmie.

Przechwycenie władzy[edytuj]

Na Terminusa przybywa niebawem wysłannik króla Anakreona, podprefekt Anselm haut Rodrig. Wysłannik składa propozycję, aby jego królestwo założyło bazę wojskową dla ochrony Terminusa przed drugim z czterech powstałych królestw: Smyrno. W zamian haut Rodrig proponuje, aby Terminus zapłacił niewykorzystaną ziemią, na której szlachta anakreońska mogłaby założyć posiadłości. Jedynie Hardin orientuje się, że chodzi mu o zwyczajną aneksję.

Niedługo po odkryciu przez Anakreona kart, na Terminusa przybywa kanclerz Imperium Lord Dorwin. Lord Dorwin okazał się, wedle słów Hardina, „znakomitym politykiem, który przez ten czas nie powiedział nic konkretnego, w czym nikt się nie zorientował”. Jednakże ufni w siłę Imperium, które de facto uznało już prawo do supremacji Anakreona w regionie, encyklopedyści wysłali buńczuczną wiadomość do ich króla, że jakoby stała za nimi potęga Imperium. Ten zaś rozzłościł się i przysłał w odpowiedzi ultimatum. Terminus musiał zgodzić się na założenie bazy.

W tym samym czasie Hardin przygotowuje przewrót, który ma na celu odsunięcie encyklopedystów od władzy (to nie są źli faceci, ale są całkowicie nieudolni jeżeli idzie o sprawy Terminusa).

Przewrót następuje w momencie, gdy Hardin i encyklopedyści zgromadzili się w krypcie czasu, aby oczekiwać na hologram Seldona, który pojawić się miał w 50 lat po założeniu Fundacji. Tam, ku ich zdumieniu, Seldon zdradza, iż faktycznym celem Fundacji nie jest stworzenie encyklopedii, ile założenie drugiego Imperium, już po upadku pierwszego.

Przywódca Fundacji[edytuj]

Zdobywszy władzę Hardin rozpoczyna energiczne działania, aby odwrócić niebezpieczeństwo. Po pierwsze zmusza Anakreon do zwinięcia sztandarów z Terminusa z poparciem trzech pozostałych królestw.

Jako, że od pewnego czasu tylko Fundacja dysponowała energią jądrową w tej części galaktyki, Hardin udziela pomocy zacofanym królestwom, ale aby zachować nad tym kontrolę, tworzy kult Wielkiego Ducha, którego kapłani, kierujący pomocą, są lojalni wobec Fundacji, centrum tegoż kultu. Sam Hardin jest prymasem kościoła.

W kilkadziesiąt lat po przejęciu władzy grupa młodych polityków, zwanych akcjonistami pod wodzą Sefa Sermaka krytykuje Hardina za rzekomą nieudolność i wyposażenie zagrażających Fundacji królestw. Próbują go nawet postawić w stan oskarżenia za zdradę (sądzą, iż mógł być przekupiony), ale wniosek upada po głosowaniu w Radzie.

A Anakreon rzeczywiście szykował się do zaatakowania Fundacji. Formalnie rządził nim wówczas król Leopold I, ale faktycznie pełnia władzy znajdowała się w rękach księcia regenta Wienisa.

Anakreon, którego – i tak potężna – flota została powiększona o dawny krążownik Imperium, naprawiony dla nich przez Fundację, miał na pierwszy rzut oka wszelkie powody, by sądzić, że bez trudu może podbić Fundację.

Decydujące w tej rozgrywce starcie odbywa się na Anakreonie, gdzie Hardin gości incognito na ceremonii koronacji i przejęcia pełni władzy przez Leopolda, który uzyskał właśnie pełnoletniość. Wienis zaprasza przywódcę Fundacji do swoich apartamentów, po czym informuje go o tym, iż flota Anakreonu zmierza właśnie w kierunku Fundacji, a on sam został jeńcem wojennym.

W odpowiedzi Hardin oświadcza, że on już przygotował swoje przeciwuderzenie, które polegało na obłożeniu Anakreonu interdyktem. Na mocy tegoż interdyktu zastrajkowali wszyscy kapłani i, za ich namową, społeczeństwo, co doprowadziło do paraliżu kraju i utraty nad nim kontroli przez Wienisa. Kapłani pełniący funkcję kapelanów we flocie wojennej, również uniemożliwili powodzenie ataku. Wienis popełnia samobójstwo, zaś Hardin ocalił swój świat i otworzył mu drogę do stopniowej ekspansji w galaktyce.

Hardin był, jak widać, ogromnie zręcznym politykiem. Jest też, w oczach wielu, jedną z najlepiej znanych i najbardziej sympatycznych postaci w całym cyklu.

Aforyzmy[edytuj]

Salvor Hardin był także znany jako autor aforyzmów, oto niektóre z nich:

Kiepski to miotacz, którego nie można odwrócić w drugą stronę
Otwartość popłaca, zwłaszcza kiedy mają cię za krętacza
Niech twoje reguły moralne, nie powstrzymają cię przed zrobieniem tego co słuszne
Siła to ostateczność, do której uciekają się nieudolni (jego najbardziej znana i zarazem ulubiona maksyma)