Stefan Gudaczewski
Strona Szablon:Żołnierz infobox/styles.css nie ma żadnej zawartości.
| ||
| Ilustracja | ||
 porucznik
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 kwietnia 1912 Nowa Wilejka | |
| Data i miejsce śmierci | kwiecień 1940 Katyń ZSRR | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1934-1940 | |
| Siły zbrojne |  Wojsko Polskie
| |
| Jednostki | Batalion KOP „Słobódka II” | |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa kampania wrześniowa | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Stefan Gudaczewski (ur. 11 kwietnia 1912 w Nowej Wilejce zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj]
Stefan Gudaczewski urodził się 11 kwietnia 1912 w Nowej Wilejce w rodzinie Wacława i Julii z Jałyńskich. Absolwent Szkoły Handlowej w Wilnie (1934) i kursu podchorążych w 5 pułku piechoty Legionów (1935) w 1938 mianowany na ppor., przydzielony do 1 pułku piechoty Legionów. Mieszkał w Brasławiu[1].
Podczas wojny obronnej w 1939 roku był dowódcą plutonu 8 kompanii strzelców batalionu „Słobódka II” Korpusu Ochrony Pogranicza, przydzielony do odcinka obrony na linii Augustów – Gliniszki, po przełamaniu przez oddziały niemieckie odcinka obrony pod Wizną, batalion „Słobódka II” wraz z całym pułkiem, został w dniu 17 września wycofany koleją w kierunku Równego. Brał udział w bitwach o m. Kołki a następnie w bitwie z oddziałami sowieckimi w trójkącie w okolicach Borowicze–Hruziatyn na Wołyniu, w której zniszczono trzy sowieckie czołgi, pięć aut, batalion piechoty. Po bitwie w okolicach Borowicze–Hruziatyn batalion „Słobódka II”, w którym służył por. Stefan Gudaczewski stacjonował w okolicach wsi Wielick. Tam 23 września 1939 został otoczony przez przeważające oddziały sowieckie, w tym czołgi. Porucznik Stefan Gudaczewski dostał się do sowieckiej niewoli wraz z innymi oficerami ze swojej jednostki[2].
Osadzony w obozie w Kozielsku. Z Kozielska wysłał parę listów (do dnia dzisiejszego zachowała się fotokopia jednego). Zamordowany w Katyniu. Jego nazwisko figuruje na liście wywózkowej NKWD nr 036/3 z kwietnia 1940.[3]
Odznaczenia[edytuj]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
Upamiętnienie[edytuj]
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją nr 493/MON mianował pośmiertnie Stefana Gudaczewskiego na wyższy stopień wojskowy. Awans odczytano 9 listopada 2007 roku przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie, podczas uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów"[4][5].
17 kwietnia 2009 roku w Ostródzie na placu przed kościołem pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ostródzie, w ramach uroczystości Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej zasadzono Dąb Pamięci oraz odsłonięto tablicę pamiątkową wykonaną z granitu upamiętniającą por. Stefana Gudaczewskiego. W uroczystości zasadzenia Dębu Pamięci wziął udział premier Jan Olszewski, doradca Prezydenta RP śp. Lecha Kaczyńskiego.”[6][7]
Dąb Pamięci por. Stefana Gudaczewskiego zasadzony został w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń...Ocalić od zapomnienia” pod patronatem Prezydenta RP. Koordynatorem regionalnym programu „Katyń… ocalić od zapomnienia” jest Wojciech Gudaczewski, członek rodziny zamordowanego oficera, który dzięki wieloletnim poszukiwaniom na Litwie i w Polsce odnalazł rodzinę por. Stefana Gudaczewskiego – córkę Grażynę[8][9][10].
Zobacz też[edytuj]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy[edytuj]
- ↑ Janina Snitko-Rzeszut (red.), Katyń : Księga cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, str. 191, ISBN 83-905590-7-2 [dostęp 2019-05-23].
- ↑ Jan Lachowicz, Bitwa 3-go Pułku Piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza z wojskami sowieckimi we wrześniu 1939 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, marzec 1967 [dostęp 2019-05-23].
- ↑ Lista Katyńska 036/3 z IV 1940 [w:] Centralne Archiwum Wojskowe, Akta Personalne 3785, Materiały i Dokumenty Wojskowego Instytutu Historycznego [dostęp 2019-05-23].
- ↑ Bożena Łojek, Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, Warszawa: Zeszyty Katyńskie (nr 23), 2008, ISBN 978-83-917780-5-0 [dostęp 2019-05-23].
- ↑ Polska Policja, "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów", Policja.pl [dostęp 2019-05-23] (pol.).
- ↑ Posadzili Dęby Pamięci dla pomordowanych przez Sowietów - Ostróda, ostroda.wm.pl [dostęp 2019-05-23].
- ↑ WG, Premier Jan Olszewski zasadził Dąb Pamięci, ostrodaonline.pl [dostęp 2019-05-23] (pol.).
- ↑ Bohaterowie – Katyń… ocalić od zapomnienia [dostęp 2019-05-23] (pol.).
- ↑ Publikacja połączyła rodzinę, Wilnoteka [dostęp 2019-05-23] (pol.).
- ↑ Groby Gudaczewskich - w Wilnie i Katyniu, Wilnoteka [dostęp 2019-05-23] (pol.).
This article "Stefan Gudaczewski" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Stefan Gudaczewski.
