Uruk-hai
Uruk-hai – rasa orków występująca w stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, powstała w Trzeciej Erze. Stosuje się także spolszczoną wersję nazwy Uruk-hai, urukowie.
Literatura[edytuj]
Mówi się, że Sauron nigdy do końca nie był zadowolony ze swoich orków. Ich wadą była możliwość działania tylko pod osłoną cienia oraz zbyt niski wzrost uniemożliwiający podjęcie równej walki z ludźmi czy elfami[1]. Poza tym orkowie mieli słabą budowę ciała. Sauron zmodyfikował ich więc swoimi czarami, ulepszeni – Uruk-hai – stali się elitą jego armii.
Cechy fizyczne i ich konsekwencje[edytuj]
Uruk-hai zostali opisani jako czarni orkowie, z powodu takiego koloru skóry. Byli wyżsi i silniejsi, niż pozostałe rasy orków, ale wzrostem ledwie dorównywali ludziom. Uruków Saurona nie cechowała postawa wyprostowana. Przykładowo, ich przedstawiciel, Shagrat, cały czas poruszał się przygarbiony, a jego ręce sięgały ziemi, jak to zaobserwował Samwise Gamgee w wieży Cirith Ungol. Jak inni orkowie, mordorscy Uruk-hai posiadali zdolność długodystansowego i szybkiego biegu. Dopiero Urukowie Sarumana poruszali się wyprostowani i nie byli podatni na działanie światła słonecznego, tak więc mogli działać samodzielnie i bez ciemności maskujących ich obecność – być może w wyniku skrzyżowania z ludźmi, jak podejrzewał Drzewiec.
Uważali się za uprzywilejowanych, efektywniejszych i silniejszych od pozostałych orków. Korzystając ze swojej przewagi często zastraszali i zabijali pobratymców z innych szczepów, jak robili to Uglúk czy Shagrat. Uruk-hai Sarumana byli uzbrojeni jak ludzie. Mordorscy nadal używali tradycyjnej orkowej broni, choć niektóre oddziały były lepiej uzbrojone, jak ciężkozbrojni Uruk-hai z Barad-dûr (w oryginale: heavy-armed), wspomniani w Powrocie króla. Są tam wyraźnie odróżnieni od orków z Durthangu. Mając nad nimi przewagę, wszczęli bójkę o miejsce na drodze do Czarnej Bramy. Być może byli centralnie zaopatrywani z kuźni Saurona, również wzmiankowanych w książce.
Po raz pierwszy zauważono ich w 2475 roku Trzeciej Ery, kiedy zdobyli Ithilien i zburzyli Osgiliath.
Uruk-hai w fabule[edytuj]
W drugim tomie Władcy Pierścieni pod tytułem Dwie wieże znajduje się scena, w której Aragorn, będąc na Amon Hen zaobserwował, że Uruk-hai nie są podobni do żadnej rasy orków, którą widział wcześniej[2]. Odnosiło się to jednak tylko do zmian w budowie ciała i uzbrojeniu wprowadzonych przez Sarumana.
Oddział Uruk-hai został wysłany przez Sarumana z Isengardu w celu zdobycia Jedynego Pierścienia eskortowanego przez Drużynę Pierścienia. Orkowie z tego oddziału zabili Boromira, syna Denethora II, Namiestnika Gondoru. Hobbici: Peregrin Tuk i Meriadok Brandybuck zostali przez nich uprowadzeni. W wyniku tego zdarzenia rozbiciu uległa Drużyna Pierścienia.
Dowodzącym tym oddziałem był Uglúk. Podczas powrotu do Isengardu Uruk-hai sprzymierzyli się z oddziałem orków z Mordoru i Morii pod dowództwem Grishnákha. Blisko skraju Fangornu oddział spotkał jeźdźców Rohanu i został wybity. Uglúk poległ z ręki dowódcy éoredu, Éomera.
Gdy Sarumanowi nie udało się pojmać hobbitów, aby nie wzbudzić podejrzeń u Saurona, postanowił pokonać Rohan. Wtedy zaczęła się rywalizacja pomiędzy Sarumanem a Sauronem. Przy pomocy Uruk-hai Saruman niszczył kolejne wioski, a król Rohanu Théoden zabrał swą pospiesznie zebraną armię do Helmowego Jaru. Później zaś rozegrała się tam bitwa o Rogaty Gród, jednakże armii Sarumana nie udało się zdobyć fortecy.
Większość Uruk-hai Sarumana zginęła podczas bitwy o Rogaty Gród. Ci, którzy uciekli, zostali zabici przez entów i huornów, a ci, którzy nie brali udziału w bitwie, uciekli w podziemia Morii, w góry lub do Saurona.
Saruman stworzył orków jeszcze silniejszych poprzez skrzyżowanie orków z ludźmi. Powstało kilka odmian, znanych z Niedokończonych opowieści: wilczy jeźdźcy, ulepszeni Urukowie (przykładem jest Ugluk i jego oddział), czy ludzie o twarzach goblinów, tworzący formację pikinierów i toporników, biorący udział w Bitwach u Brodów na Isenie, ataku na Helmowy Jar i okupacji Shire. To właśnie z rąk toporników ginie Théodred.
Inne informacje[edytuj]
Znanym z imienia Uruk-hai z Mordoru był Shagrat. Przy Morannonie pracowało podobno kilku Uruk-hai. Byli głównie poganiaczami trolli i uzbrajali je do walki z Gondorem.
Jako że za najpodlejszy czyn Morgotha uważa się stworzenie orków, tak za najgorszy czyn Saurona bierze się stworzenie Uruk-hai.
W filmie Władca Pierścieni Petera Jacksona to Saruman stworzył Uruk-hai poprzez skrzyżowanie orków z goblinami. Są oni też inaczej przedstawiani – jako istoty poruszające się w pozycji wyprostowanej i bardziej podobne do ludzi, niż innych orków.
Uruk-hai w grach[edytuj]
W grze Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie, opartej na filmie Petera Jacksona, Uruk-hai są elitarnymi żołnierzami Isengardu. Werbuje się ich w jamie uruków. Istnieją cztery rodzaje uruk-hai: piechurzy, kusznicy, pikinierzy i berserkerzy. Piechurzy cechują się dużą szybkością poruszania się oraz umiejętnością tworzenia formacji ściany tarcz, która daje im +50% do obrony i -40% do szybkości poruszania się.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002, ISBN 83-7319-172-0, s. 14.
- J.R.R. Tolkien, Niedokończone opowieści, Wydawnictwo Amber, 2002, ISBN 83-7245-943-6, s. 235–241; 290–302.
This article "Uruk-hai" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Uruk-hai.
