Wojna domowa między synami Bolesława Rozrzutnego
Wojna domowa między synami Bolesława Rozrzutnego – konflikt zbrojny w latach 1353–1359 pomiędzy synami księcia legnickiego Bolesława III Rozrzutnego: Wacławem I i Ludwikiem I o panowanie w Księstwie Legnickim.
Przyczyny konfliktu[edytuj]
W 1342 Bolesław III Rozrzutny przekazał swoim synom: Wacławowi i Ludwikowi dzielnicę legnicką, pozostawiając sobie księstwo brzesko-oławskie wraz z ziemią namysłowską. Przed jego synami stanęło zadanie spłacenia licznych długów zaciągniętych przez ojca. Przez trzy lata rządzili oni wspólnie. W pierwszych dniach sierpnia 1345, prawdopodobnie z inicjatywy młodszego Ludwika, który doczekał się męskich potomków, bracia dokonali podziału księstwa. W wyniku losowania Wacław otrzymał rozleglejszą i uboższą północno-zachodnią część władztwa, składającą się z okręgów: złotoryjskiego, chojnowskiego, lubińskiego (będącego w zastawie) oraz zamku Chocianów, natomiast Ludwikowi przypadł mały lecz bogaty okręg legnicki wraz z miastem i Mikołajowicami. Układ ten został zatwierdzony przez króla Czech Jana Luksemburskiego 9 sierpnia we Wrocławiu. Rok później, 3 września lub krótko przedtem, Bolesławowice zawarli nowe porozumienie. Ludwik, przekonany o złym stanie zdrowia Wacława, odstąpił mu swoją dzielnicę w zamian za uczynienie go następcą całego księstwa z pominięciem ewentualnych męskich potomków starszego z braci. Ponadto jako tymczasowe zaopatrzenie Ludwik otrzymał rezydencję w Buczynce i roczną rentę w wysokości 400 grzywien srebra.
Wacław jednak nie umarł, jak oczekiwał tego Ludwik, a sytuację skomplikował fakt urodzenia się pierwszego z czterech synów Wacława.
Wacław chcąc zmusić Ludwika do rezygnacji z pretensji do następstwa po sobie, zdecydował się na wstrzymanie wypłacania renty pieniężnej. Ludwik z dnia na dzień przestał otrzymywać zapewnione wcześniej sumy w srebrze. Wkrótce okazało się, że Ludwik przygotowywał się na wypadek trudności. Z odłożonych funduszy zdołał wykupić zastawiony jeszcze przez Bolesława III Lubin i przeniósł się tam wraz z rodziną.
Obaj bracia znaleźli się w patowej sytuacji: Ludwik stracił pieniądze i pewność dziedziczenia tronu, a Wacław władzę nad częścią państwa. Po śmierci ich ojca Bolesława III w 1352 bracia postanowili zbrojnie rozwiązać spór między sobą.
Przebieg walk[edytuj]
Mało wiemy o działaniach wojennych, jedno co można powiedzieć to że toczyły się one ze zmiennym szczęściem. W trakcie sześcioletnich walk próby mediacji podejmowali się książę oleśnicki – Konrad I, biskup wrocławski – Przecław z Pogorzeli i cesarz Karol IV.
Zawarcie pokoju i jego postanowienia[edytuj]
Do ostatecznego podpisania pokoju doszło 23 lipca 1359, na mocy układu zawartego pomiędzy braćmi za pośrednictwem cesarza Karola IV. Zwycięzcą konfliktu okazał się Ludwik, który obok zatwierdzenia rządów w Lubinie, uzyskał od Wacława I także Chojnów, odszkodowanie w postaci 4500 grzywien srebra oraz połowę odziedziczonego po macosze Katarzynie Subić księstwa brzesko-oławskiego (drugą połowę wraz z Byczyną i Kluczborkiem Wacław zdążył już sprzedać księciu świdnickiemu Bolkowi II).
Bibliografia[edytuj]
- Krzysztof R. Prokop Wacław I. W: Piastowie. Leksykon biograficzny (seria: Leksykon historii i kultury polskiej). Wydawn. Literackie. ISBN 83-08-02829-2.
- Krzysztof R. Prokop Ludwik I. W: Piastowie. Leksykon biograficzny (seria: Leksykon historii i kultury polskiej). Wydawn. Literackie. ISBN 83-08-02829-2.
This article "Wojna domowa między synami Bolesława Rozrzutnego" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Wojna domowa między synami Bolesława Rozrzutnego.
