Heechowie

Heechowie (oryg. Heechee) – fikcyjna rasa obcych z powieści fantastycznonaukowych Frederika Pohla.

Powieści o Heechach[edytuj]

Heechowie po raz pierwszy pojawiają się w zbiorze opowiadań The Merchants of Venus (1972) (polskie wydanie w zbiorze Kupcy wenusjańscy i inne opowieści).

Innymi powieściami Pohla o Heechach są:

Gateway (1976) - (pol. Gateway. Brama do gwiazd) (Nagrody Hugo i Nebula.)
Beyond the Blue Event Horizon (1980) - (pol. Gateway. Za błękitnym horyzontem zdarzeń)
Heechee Rendezvous (1984) - (pol. Spotkanie z Heechami)
Annals of the Heechee (1987) - (pol. Kroniki Heechów)

oraz opowiadanie:

The Boy Who Would Live Forever : A Novel of Gateway (2004) - (pol. Chłopiec, który mógł żyć wiecznie w antologii Dalekie Horyzonty)

Pohl wydał także krótki zbiór opowiadań o Heechach:

The Gateway Trip (1990),

oraz planuje wydać nową powieść:

From Gateway to the Core

Heechowie[edytuj]

Heechowie to miano nadane tym istotom przez ludzi, niebędące w rzeczywistości żadną nazwą. Jest to słowo imitujące dźwięk jaki wydają przy potarciu ogniste perły, jeden z artefaktów Heechów. Jako jedyny dźwięk kojarzący się z tym gatunkiem w momencie odkrycia jego istnienia, stał się jego powszechną nazwą.

Heechowie są zaawansowanym technologicznie i naukowo gatunkiem, który opanował podróże z prędkościami nadświetlnymi i eksplorował naszą galaktykę długo przed pojawieniem się człowieka. Później, w początkowo nieznanych okoliczność zniknął, zostawiając po sobie ślady w Układzie Słonecznym oraz w innych miejscach galaktyki Drogi Mlecznej. Ślady te to rozliczne artefakty, tunele (jako pierwsze zostały odkryte te na Wenus) i najważniejszy - asteroidę Gateway - będąca "parkingiem" statków kosmicznych Heechów.

Wygląd Heechów[edytuj]

Heechowie to gatunek rozdzielnopłciowy, z dwoma płciami, jak u ludzi. Wywodzi się nie od praprzodków nadrzewnych (jak ludzie), ale od rasy istot grzebiących nory, która ewoluowała w istoty równinne. Świat Heechów był eksponowany na wyższy poziom mikrofal niż Ziemia, stąd, by utrzymać ich niezbędny poziom przebywając poza ojczystą planetą, Heechowie korzystają z przenośnych generatorów mikrofal, umieszczonych zwykle pomiędzy ich nogami.

Męski osobnik Heechów ma średnio półtora metra wzrostu. Głowa ma kształt niemalże idealnego, kwadratowego klocka. Skórę ma zwykle w kolorze brązowym, z przebarwieniami w kolorze złotym i szkarłatnym, gładką, lśniącą i elastyczną. Skóra osobników żeńskich jest zwykle bledsza. Ciało Heechów jest pozbawione owłosienia, poza głową, którą porastają gęste, krótko przycinane włosy. Oczy nie mają wyraźnych tęczówek, a nawet okrągłej źrenicy. Jej funkcje pełni niewyraźny otwór w kształcie litery X na różowej gałce ocznej. Budowa ciała jest dość wiotka. Ciało Heecha oglądane z boku jest płaskie, poza wystającym, okrągłym brzuchem. Od przodu sprawiają za to wrażenie potężnych. Generalnie ich ogólny wygląd można porównać do tekturowych szkieletów poglądowych. Wrażenie potęguje inna budowa miednicy, w której stawy udowe są osadzone mocno na bokach, co powoduje, że nogi stojącego Heecha są od siebie dość oddalone. Wrażenie chudości i szkieletowatej budowy potęgują doskonale widoczne przez cienką skórę węzły mięśni i ścięgien oraz kości. Mowa ciała, a szczególnie gra mięśni, pełnią podobną rolę jak gestykulacja u ludzi.