Ladros

Ladros – kraina ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia^[1].

Wyżynny kraj w północno-wschodniej części Dorthonionu. Przez krótki czas był we władaniu Domu Beora, któremu został oddany jako lenno. Był nim do czasu klęski w Dagor Bragollach, kiedy został podbity przez siły Morgotha.

Pierwotnie region prawdopodobnie był lennem Finroda Felagunda, a przynajmniej jego braci Angroda i Aegnora, o czym wzmiankuje Silmarillion mówiąc o „Północnych Stokach Dorthonionu”^[1]. Region został później przekazany jako lenno dla Boromira z Rodu Beora (działo się to prawdopodobnie około 400 r. I ery) w zamian za długoletnią lojalność jego członków.

W Rodzie Beora było trzech władców Ladros: Boromir, jego syn Bregor i syn Bregora – Bregolas. W jego właśnie czasach Morgoth podbił Dorthonion i Ladros, po Dagor Bragollach, w której to bitwie zginął Bregolas. Jego brat Barahir i dwunastu wiernych mężczyzn stali się banitami we własnym kraju, nękając siły Morgotha z ich ukrytej kryjówki przy Tarn Aeluin położonym na południowych granicach Ladros. Zostali zdradzeni przez Gorlima Nieszczęśliwego^[1]. Zabito wszystkich, oprócz Berena, który zdołał uciec na południe^[1].

Nazwa może oznaczać: „Pole piany”.