Treecat

Treecaty – jeden z inteligentnych gatunków pozaziemskich w uniwersum Honor Harrington, stworzonym przez amerykańskiego pisarza science fiction Davida Webera.

Treecaty pojawiają się w każdej części cyklu o Honor Harrington. Planeta, z której pochodzą, to Sphinx leżący w systemie Manticore. Są inteligentnym gatunkiem stojącymna poziomie społeczności myśliwsko-zbierackiej, przechodzącą powoli na rolnictwo, a ich wygląd, budowa i charakter upodobniają je do ziemskich kotów. Nazwa pochodzi z języka angielskiego i oznacza dosłownie „kot nadrzewny”.

W powieściach

Jako że główna bohaterka cyklu pochodzi ze Sphinxa, rodzinnej planety treecatów, zwierzęta te pojawiają się w każdej części cyklu. Samej Honor Harrington towarzyszy cały czas treecat o imieniu Nimitz, w późniejszych częściach pojawia się też więcej par. Treecaty są opisane jako społeczeństwo funkcjonujące znacznie lepiej niż ludzkie i często pojawiają się porównania mówiące „choć ludzie zareagowali by (akcja zła), to treecaty (działanie dobre, najlepsze z możliwych w danej sytuacji)”.

Pochodzenie i środowisko życia

Treecaty wyewoluowały na planecie Sphinx w podwójnym systemie gwiezdnym Manticore. Sphinx krąży wokół Manticore-A, a jej odległość od gwiazdy sprawia, że panuje tam klimat chłodny, z mroźnymi, śnieżnymi zimami, umiarkowanymi latami oraz wiosną i jesienią stanowiącymi etapy przejściowe. Znaczną część planety pokrywają dziewicze lasy palikowców. Roślina ta jest typowym drzewem rosnącym na Sphinxie, jej cechą charakterystyczną stanowi zdolność do wypuszczania pędów poziomo około 3-5 metrów nad ziemią. Pędy te wbijają się następnie w ziemię, dając początek kolejnemu drzewu. Lasy palikowców są naturalnym środowiskiem życia treecatów, które budują swoje kolonie wysoko w ich koronach, jako istoty z doskonale rozwiniętą zdolnością wspinania się. Poziome pędy palikowców pozwalają im na przemieszczanie się szybko poza zasięgiem większych drapieżników.

Naturalnymi wrogami treecatów są hexapuma, niedźwiedź górski i kondor nocny.

Budowa ciała

Treecaty są niedużymi zwierzętami podobnymi do ziemskich kotów, poruszającymi się w pozycji poziomej, o długości ciała (bez ogona) dochodzącej do 60-70cm. Podobnie jak cała fauna lądowa planety, posiadają sześć kończyn, z czego przednia para to kończyny chwytne (ręce) o trzech palcach i jednym przeciwstawnym kciuku u każdej dłoni. Pozostałe cztery kończyny to typowe zwierzęce łapy o czterech palcach. Każdy palec wszystkich łap jest wyposażony w wysuwany kościany pazur o długości około centymetra. Ogon treecata ma długość identyczną jak ciało. Jest płaski, z jednej strony pokryty futrem, a z drugiej chropowatą, szorstką skórą. Pełni podobne funkcje co ogony małp, pozwalając na zawiśnięcie na gałęzi drzewa czy bujanie się. W celu ochrony przez warunkami klimatycznymi, treecaty zwijają swój ogon w rurkę z pozbawioną futra częścią po stronie wewnętrznej. Upodabnia to ich ogon do ogona kociego i często myli obserwatorów, przekonanych, że ogon treecaci ma identyczną budowę co ogon koci. Podobnie jak ziemskie zwierzęta, grubość futra u treecata jest zależna od pogody – zimą staje się grubsze, latem treecat linieje. Nie jest to regularny cykl, a proces zależny od warunków zewnętrznych. Znalazłszy się w diametralnie innych warunkach, treecat potrafi pozbyć się futra w ciągu niecałego miesiąca.

Rasa odznacza się dymorfizmem płciowym. Typowy samiec treecata waży 9-10kg, podczas gdy waga samicy dochodzi do 7-8kg. Samice są zwykle drobniej zbudowane niż samce, różnice dotyczą też ubarwienia. Treecat płci męskiej ma futro koloru kremowoszarego z ciemniejszymi pręgami na ogonie, podczas gdy futro samicy jest brązowe z białymi plamkami, głównie na grzbiecie.

Odżywianie

Treecaty są drapieżnikami polującymi głównie na zwierzęta mniejsze od siebie. Ich naturalnym pożywieniem są króliki górskie, wiewiórki ziemne oraz wiewiórki polne. Po przybyciu na planetę ludzi, którzy wprowadzili do biosfery planety ziemskie króliki, treecaty zaczęły jeść także je. Ponadto ważnym składnikiem ich diety są owoce purpurowego kolca, wzmacniające i pobudzające ich zdolności psychiczne. Zamiennik dla purpurowego kolca stanowi zmodyfikowany genetycznie ziemski seler naciowy rosnący na Sphinxie, którego działanie jest o wiele silniejsze niż w wypadku lokalnej rośliny.

Długość życia

Treecaty żyją około 40–60 lat Sphinxa (240–300 lat ziemskich). Osiągają dojrzałość w 8-10 roku życia (licząc w latach Sphinxa), po czym samice pozostają płodne przez około 30 lat Sphinxa.

Rozmnażanie

Treecaty są dwupłciowe i żyworodne. O ile młode treecaty często znajdują sobie partnerów na krótki czas, o tyle dorosłe są monogamiczne i, po znalezieniu partnera, łączą się z nim w parę do końca życia. Treecaty są w stanie rozmnażać się przez cały rok. Ciąża trwa około 13 ziemskich tygodni. W miocie jest od trzech do siedmiu kociąt, średnia wynosi cztery.

Nie wiadomo nic o parach homoseksualnych wśród treecatów.

Zdolności psychiczne

W uniwersum stworzonym przez Webera treecaty są jedyną znaną rasą posiadającą zdolności psioniczne bądź parapsychiczne, tj. empatię i telepatię. Za zdolności te odpowiadają węzły neuronowe znajdujące się w każdej z miednicy treecata. Zasięg odbierania myśli i emocji wynosi około stu metrów. Zdolności psychiczne są mocniejsze i lepiej rozwinięte u samic niż u samców.

Empatia

Empatia to zdolność do odbierania emocji innych istot żywych, w tym treecatów, ludzi i zwierząt. Aura emocjonalna wokół każdej istoty inteligentnej jest przez treecaty nazywana „blaskiem umysłu” i stanowi unikalny „identyfikator”, na podstawie którego można rozpoznać konkretnego człowieka lub treecata. Empatia pozwala też treecatom na wykrycie, czy dana osoba mówi prawdę, dlatego też w ich społecznościach nie występuje zjawisko kłamstwa.

Telepatia

Telepatia występuje wyłącznie w obrębie gatunku. Zdolność do nadawania swoich myśli treecaty nazywają „głosem umysłu”. Jest to podstawowa forma komunikacji między osobnikami, przy czym nie ma możliwości nadawania w konkretnym kierunku. Można jedynie nadawać z różną mocą, co upodabnia telepatię do ludzkiej mowy. Ta metoda komunikacji jest znacznie szybsza niż głos i polega na wysyłaniu obrazów. Jedyny przypadek telepatii międzygatunkowej występuje między treecatem Nimitzem a Honor Harrington, jednak nie jest to rozmowa, a jedynie przesyłanie pojedynczych obrazów czy scenek. Treecat może wysyłać zarówno obrazy, które sam zobaczył, jak i wyobrażenia.

Łączenie się w pary i adopcja

Z powodu swoich zdolności telepatycznych i empatycznych łączenie się treecatów w stałe pary przebiega zarówno na poziomie społecznym, jak i mentalnym – treecaty połączone w parę są w stanie przesyłać sobie myśli i emocje na znacznie dalsze odległości, niż obce sobie czy też spokrewnione osobniki. Ponadto jeden osobnik w parze jest w stanie zawsze określić kierunek i odległość, w której znajduje się drugi osobnik z pary. Oddalenie się od siebie członków takiej pary na dużą odległość (zwłaszcza w wypadku podróży kosmicznych) jest dla nich bolesne.

Jedynymi stworzeniami innego gatunku, z którymi są w stanie połączyć się treecaty, są ludzie. Więź taka nazywa się adopcją i zachodzi zwykle, gdy oba elementy pary – człowiek i treecat – są dorosłe, choć w niektórych wypadkach zdarza się, że człowiek jest jeszcze dzieckiem bądź nastolatkiem. Decyzję o adopcji podejmuje treecat, dlatego też mówi się, że „treecat adoptował człowieka”. W wypadku zawiązania więzi treecat opuszcza swoją społeczność i żyje wraz ze „swoim” człowiekiem wśród ludzi. Jeżeli ma dzieci, oddaje je do wychowania innym członkom klanu. W wypadku adopcji treecat czuje emocje człowieka, jednak człowiek nie jest w stanie wyczuwać emocji treecata. Podobnie jak w więzi między parą, treecat i człowiek są w stanie zawsze niemal bezbłędnie określić swoje wzajemne położenie, a dłuższa rozłąka wywołuje dotkliwy ból. Ludzie adoptowani przez treecata są zwykle bardziej opanowani, mają mniejsze skłonności do załamań, depresji czy chorób psychicznych, ale też poszukują większego zaufania i bliskości w kontaktach z innymi ludźmi. Śmierć treecata może zabić człowieka bądź doprowadzić go do katatonii. Śmierć człowieka sprawia, że treecat popada w katatonię lub popełnia samobójstwo, choć ta pierwsza możliwość nie zdarza się często. Niezwykle rzadko treecat po śmierci pierwszego człowieka adoptuje kolejnego.

Po adopcji treecat przyjmuje imię, które nada mu człowiek, nie pozbywając się przy tym własnego, przez co ma dwa imiona. Nazywanie treecata jego „ludzkim” imieniem przez inne osobniki jest przejawem akceptacji więzi, która powstała. Statystycznie znacznie częściej dochodzi do adopcji przez samca treecata niż samicę. Możliwym kryterium wyboru adoptowanego człowieka i siły więzi jest ludzka inteligencja.

Niektóre pary człowiek-treecat z powieści i opowiadań z cyklu Honorverse

W powieści Piękna przyjaźń i powiązanych opowiadaniach

• Stephanie Harrington – Wspinający Się Szybko/ Lwie Serce: pierwsza więź w historii, zawiązana przy okazji pierwszego świadomego kontaktu ludzi z treecatami, gdy Stephanie była jeszcze dzieckiem. Stephanie Harrington jest przodkinią Honor.
• Scott McDallan – Uderzający Szybko/ Fisher: do adopcji tej doszło krótko po adopcji Stephanie Harrington, gdy Fisher uratował McDallanowi życie po wypadku lotniczym. Więź między nimi jest nieco głębsza niż zwykle z powodu wrodzonych zdolności psychicznych Scotta.
• Królowa Adrienne I Winton – Szukający Marzeń/ Dianchect: pierwsza królowa adoptowana przez treecata. Do więzi doszło przy okazji wizyty, wówczas księżniczki, Adrienne na otwarciu nowego skrzydła centrali Straży Leśnej Sphinxa.

W cyklu o Honor Harrington

• Honor Harrington – Śmiejący Się Jasno/ Nimitz: więź zawiązała się, gdy Honor miała 11 lat. Adopcja jest niezwykła, ponieważ dzięki wpływowi Nimitza Honor zyskała umiejętności empatyczne pozwalające jej wyczuwać emocje innych treecatów i ludzi. Śmiejący Się Jasno pochodzi z Klanu Białej Wody, którego członkowie od pokoleń adoptowali członków rodziny Harringtonów.
• Harold Tschu – Złocisty Głos/ Samantha: więź zawiązała się, gdy Harold był kadetem Akademii Marynarki Wojennej i została zerwana, gdy zginął pod koniec Honor wśród wrogów.
• Hamish Alexander – Złocisty Głos/ Samantha: jeden z niewielu przypadków, gdy treecat po stracie człowieka adoptuje innego. Więź zawiązała się około ośmiu lat po śmierci Harry’ego Tschu.
• Królowa Elżbieta III Winton – Łapiący Liście/ Ariel: jedna z więzi między władcami Królestwa Manticore a treecatami. Od czasów Adrienne Winton na dworze królewskim Manticore znajduje się zawsze co najmniej jeden treecat.

Społeczność

Treecaty są rasą prymitywną, znajdującą się w epoce kamienia łupanego na progu rewolucji neolitycznej. Opanowały ogień, potrafią wytwarzać kamienne narzędzia takie jak noże czy toporki, plotą też sieci, które mogą służyć do transportu żywności lub innych przedmiotów. Są społecznością łowiecko-zbieracką, choć uprawiają także rolę na ograniczoną skalę (rolnictwo jest czymś, co zaczerpnęły od ludzi). Żyją w dużych stadach nazywanych klanami, o liczebności około 200 osobników. Terytorium danego klanu jest stałe, chyba że warunki zewnętrzne (pożar, nagły atak drapieżników, brak pożywienia) wymuszą migrację. Nie istnieje waluta, wymiana dóbr odbywa się na zasadzie handlu wymiennego.

Język

Treecaty komunikują się za pomocą empatii i telepatii, najprawdopodobniej poprzez obrazy. Istnieją trzy skutki takiej metody porozumiewania się:

• niemożliwe jest kłamstwo;
• język jest taki sam w każdym rejonie planety, nie istnieją dialekty bądź odmiany;
• nazwy własne w języku treecatów są zbitką nazw pospolitych (złotoliść – dąb królewski, dwunóg – człowiek) bądź też zestawieniami, np. zabójczy kieł – hexapuma (wielki drapieżnik Sphinxa), śnieżne skrzydła – orzeł górski (pseudoptak drapieżny Sphinxa).

Imiona w języku treecatów są zbudowane na podobnej zasadzie co nazwy własne, a więc poprzez zestawienia: Wspinający Się Szybko, Łapiący Liście, Złocisty Głos. Imiona te zwykle oddają charakter bądź szczególne cechy fizjologii, specjalizacji czy zachowania danego treecata, tak więc imię danego osobnika może się zmienić w ciągu jego życia.

Treecaty nie rozwinęły żadnej formy języka pisanego bądź obrazkowego, a ich krtań i struny głosowe nie są przystosowane do wydawania artykułowanych dźwięków.

Klany

Jak wspomniano, treecaty żyją w rozbudowanych klanach liczących około 200 osobników. Klany zajmują określone terytorium, od którego biorą się ich nazwy, np. Klan Białej Wody leży nad Oceanem Tannermana. Zwykle nie zmieniają lokalizacji. Treecatom zdarza się zmieniać klany bądź wiązać się z członkami innych klanów. Wygnanie z klanu następuje bardzo rzadko, podobnie jak zabicie członka swojego bądź innego klanu, a wojny między klanami praktycznie się nie zdarzają.

Struktura wewnętrzna klanu

W klanie władzę ma Starszyzna, wybierana na podstawie swoich umiejętności i doświadczenia. Członkowie Starszyzny reprezentują poszczególne grupy wewnątrz klanu, w tym:

• myśliwi
• zwiadowcy
• zbieracze
• wytwórcy narzędzi
• śpiewające wspomnienia.

Śpiewające wspomnienia są najważniejszymi członkami społeczności. Są to samice o wyjątkowo silnym „głosie umysłu”, zdolne do „odsłuchiwania” wspomnień innych osobników i przekazywania ich w niezmienionej formie. W społeczności pełnią funkcję „pamięci” klanu, przekazując z pokolenia na pokolenie dokładny zapis emocji, dźwięków, zapachów i obrazów towarzyszących danemu wydarzeniu, tzw. pieśń pamięci. Jest to z jednej strony niezwykle trwała forma przekazywania danych – pieśń pamięci może podążać z pokolenia na pokolenie przez setki lat. Z drugiej strony śmierć śpiewającej wspomnienia może spowodować, że pieśń przepadnie na zawsze. Dlatego każdy klan ma kilka śpiewających wspomnienia, gotowych w każdej chwili zastąpić obecną.

W klanie młodymi zajmują się zarówno rodzice, jak i cała społeczność.

Historia kontaktów z ludźmi

Pierwszy kontakt

Pierwszy zetknięcie się treecatów z ludźmi nastąpiło, gdy na powierzchni planety Sphinx wylądował zespół zwiadu kartograficznego. Zaciekawione treecaty były gotowe podjąć próbę kontaktu, jednak przeszkodził w tym atak hexapumy na zespół zwiadu. Użycie przeciwko drapieżnikowi broni o mocy niewyobrażalnej wówczas dla treecatów sprawiło, że wystraszyły się i zaniechały prób porozumienia się z przybyszami.

Kradzieże selera. Pierwsza adopcja.

Około 600 lat po zwiadzie kartograficznym na planecie pojawili się pierwsi koloniści. Pamiętając, jak zakończył się pierwszy kontakt, treecaty wybrały strategię ukrywania się, obserwowania z daleka i uczenia o ludziach. Wtedy też poznały metodę uprawy roli i wprowadziły ją w swoich klanach na niewielką skalę.

Wizyty w gospodarstwach rolnych ludzi doprowadziły do odkrycia selera naciowego, stanowiącego doskonały substytut dla rzadkiej, a niezbędnej treecatom rośliny. Podobnie jak purpurowy kolec, seler wzmacniał zdolności telepatyczne i empatyczne treecatów, a był o wiele łatwiej dostępny niż rodzima alternatywa. Dlatego też treecaty na całym globie zaczęły kraść seler z gospodarstw domowych ludzi. Ci zorientowali się w tym dopiero po pewnym czasie, jednak przez długi czas nie byli w stanie odnaleźć winnych. Dokonała tego dopiero nastolatka Stephanie Harrington, której udało się nagrać treecata Wspinającego Się Szybko, gdy ten wślizgiwał się do szklarni. Gdy treecat zorientował się, że jest obserwowany, próbując instynktownie porozmawiać z człowiekiem poprzez telepatię, przypadkowo adoptował Stephanie.

Dziewczyna początkowo próbowała ukryć istnienie treecatów, traktując je jak „swoje” odkrycie. Dopiero po wypadku lotniarskim, po którym klan Wspinającego Się Szybko uratował ją przed hexapumą, o istnieniu rasy dowiedzieli się mieszkańcy planety.

Niezadowolenie mieszkańców. IX Poprawka do konstytucji. Karta Praw Treecatów.

Odkrycie na planecie rdzennej, inteligentnej rasy było dla ludzi niemałym zaskoczeniem, w niektórych przypadkach także nieprzyjemnym. Ziemia na Sphinxie była niezwykle cenna, a przyznanie treecatom statusu autochtonów sprawiłoby, że znaczna część terytorium planety zostałaby uznana za ich własność, a więc inwestorzy straciliby swoją własność i pieniądze

Mimo to w latach 70. Po Lądowaniu rząd Królestwa Manticore, w którego obrębie znajduje się Sphinx, uchwalił IX Poprawkę do Konstytucji, uznającą treecaty za rdzenną, inteligentną rasę i nadającą im 1/3 terytorium Sphinxa. W oczach większości mieszkańców planety oznaczało to, że treecaty są za takie uznawane na wszystkich trzech planetach Królestwa. Mimo to po trzydziestu latach pojawiły się głosy mówiące, że poprzez lukę prawną treecaty są rasą inteligentną wyłącznie na powierzchni Sphinxa. Nastroje te podjudzała spółka Ritchman Corporation, stanowiąca parawan dla zajmującej się nielegalnymi badaniami genetycznymi Manpower, Inc. Udało im się doprowadzić do referendum mającego rozstrzygnąć, czy zachować, czy znieść IX Poprawkę, jednak wynik był dla nich negatywny i poprawka pozostała.

Aby usunąć lukę prawną w IX Poprawce, w latach 50. lub 60. II wieku Po Lądowaniu uchwalono Kartę Praw Treecatów, uściślającą prawa i status tych istot.

Treecaty a Royal Manticoran Navy

Królewska Marynarka Wojenna Manticore, RMN, rozrastała się dość szybko, głównie poprzez zagrożenia związane z piractwem w Konfederacji Silesiańskiej, obszarze atrakcyjnym dla manticorańskich kupców. We flocie stopniowo zaczęli pojawiać się oficerowie i marynarze adoptowani przez treecaty. Problemem był absolutny zakaz wnoszenia zwierząt na pokład okrętów, a zgodnie z prawem wojskowym, treecat był zwierzęciem. Ponieważ długa rozłąka człowieka i treecata powoduje dotkliwy ból, sytuacja była dość niewygodna dla członków załogi.

Kres temu położyła pierwsza królowa adoptowana przez treecata, Adrienne I Winton. Wydała ona oświadczenie, w którym wyraziła głębokie niezadowolenie z tego, że jej oficerowie muszą być oddzielani od swoich treecatów. Po pewnym czasie prawo zmieniono, tak, że osoba adoptowana przez treecata miała prawo zabrać go na pokład okrętu.

Pierwsza kolonia pozaplanetarna

W czasie wojny Królestwa Manticore z Ludową Republiką Haven treecaty zaczęły się liczyć z możliwością zagłady ich rasy, dlatego też podjęto decyzję o wysłaniu na pokładzie ludzkiego statku grupy kolonizacyjnej, która miałaby zapewnić ciągłość rasy w wypadku zniszczenia Sphinxa. Ponieważ przywódcą „wyprawy kolonizacyjnej” został Śmiejący Się Jasno (treecat Honor Harrington) grupa ośmiu dorosłych osobników poleciała na planetę Grayson. Kolonia rozwija się, a treecaty żyją między ludźmi.

Stosunki z ludźmi

Nie licząc odosobnionych przypadków niechęci względem zdolności psychicznych treecatów, stosunki z ludźmi układają się dobrze – treecaty są akceptowane jako istoty inteligentne, przysługują im prawa podobne do ludzkich (zakaz polowań, zakaz przetrzymywania wbrew woli) i mogą bez przeszkód rozwijać swoje kolonie.

Komunikacja z ludźmi

Początkowo treecaty nie były w stanie zrozumieć języka mówionego, którym posługiwali się ludzie. Dopiero po kilkuset latach udało się im poznać zasady języka angielskiego i od tego czasu ich zdolność do rozumienia go wzrasta. Mimo to ludzie, jako istoty pozbawione zdolności telepatycznych, przez długi czas nie byli w stanie porozumieć się z treecatami inaczej, niż za pomocą mowy ciała. Zmieniło się to dopiero, gdy dr Adelina Arif zdołała nauczyć ich języka migowego. Język ten rozpowszechnił się wśród treecatów, stając się wkrótce jednym z podstawowych sposobów komunikacji z ludźmi.

Status prawny

Nie licząc kolonii na Graysonie, wszystkie treecaty zamieszkują planetę Sphinx stanowiącą integralną część Gwiezdnego Królestwa Manticore. Ich status prawny definiuje IX Poprawka do Konstytucji oraz Karta Praw Treecatów, stanowiące, że:

• treecaty są rdzenną ludnością planety Sphinx i jako takie posiadają na własność 1/3 tej planety;
• treecaty są według prawa traktowane jako nieletni, a więc odpowiadają za swoje czyny w ograniczonym zakresie, nie posiadając przy tym pełni praw obywatela Królestwa.

W marynarce wojennej Królestwa

Zgodnie z prawem Marynarki Wojennej Królestwa Manticore treecaty są jedynymi istotami nieludzkimi mającymi prawo wstępu na okręty RMN. Prawo to obowiązuje jednak tylko, jeśli treecat jest związany z członkiem załogi bądź osobą wizytującą okręt poprzez adopcję. Treecaty mają też prawo przebywania na mostku okrętu podczas alarmu bojowego.

Jeśli samica treecata, która adoptowała człowieka, zajdzie w ciążę, obejmują ją te same prawa, co kobiety w załodze – samica taka nie może przebywać w pobliżu źródeł promieniowania, a więc na pokładzie okrętu. Wówczas człowiekowi, którego adoptowała dana samica, przysługuje urlop „macierzyński” na cały okres ciąży samicy oraz pierwsze miesiące życia kociąt. Następnie kocięta zostają wychowane przez klan, do którego należy samica.

W służbach mundurowych Królestwa

Treecaty są cennymi współpracownikami w rozmaitych służbach głównie ze względu na zdolności empatyczne.

• policja: duże znaczenie ma przy tym zdolność do wyczuwania emocji przesłuchiwanych. Co za tym idzie, możliwe jest stwierdzenie czy dana osoba kłamie, czy mówi prawdę;
• ochrona: tu również ważna jest empatia (a zatem zdolność do wykrycia, czy dana osoba planuje jakikolwiek atak na osobę chronioną), a także znacznie lepszy od ludzkiego czas reakcji oraz ostre pazury i kły;
• służby ratunkowe: treecaty pomagają ratownikom w przypadkach lawin śnieżnych, będąc w stanie wyczuć ludzi nawet pod warstwą śniegu i szybko ich odkopać. Nie wszystkie treecaty mają jednak predyspozycje w tym kierunku.

Na dworze królewskim

Od czasu panowania królowej Adrienne I na dworze królewskim Manticore przebywa zawsze przynajmniej jeden treecat, przy czym zwykle adoptowany jest władca lub władczyni. Treecaty są cenione przez współpracowników i ochronę, ponieważ mogą szybko wyczuć, czy dana osoba jest zagrożeniem dla władcy, a także skutecznie zneutralizować zagrożenie.

Przypisy

This article "Treecat" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Treecat.

📰 Article(s) of the same category(ies)

• Legislatorzy
• Thomas Theisman
• Lista potworów serialu Kod Lyoko
• Płaszczak (literatura)
• Pancerne niedźwiedzie
• Jigglypuff
• Royal Manticoran Navy

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• Treecat in English