Agenci rewolucji
Agenci rewolucji – pojęcie wprowadzone przez Plinia Corrêę de Oliveirę.
Rewolucja jawi się brazylijskiemu myślicielowi jako proces ciągły oraz spójny, trwający przez stulecia pomimo rozmaitych sytuacji i zmiennych kolei losu. Ciągłość i spójność dla Corrêi de Oliveiry przemawiają na korzyść tezy o istnieniu zorganizowanej grupy, której celem jest inspirowanie procesu rewolucyjnego. Podobnie jak celowość świata świadczy według św. Tomasza o istnieniu dobrego Stwórcy, tak a contrario celowość dzieła destrukcji świadczy o istnieniu inteligentnych i złych jego inspiratorów. Jak pisał ten katolicki autor „myślenie, że Rewolucja mogłaby osiągnąć swój obecny stan przy nieobecności takich konspiratorów, jest podobny do przekonania, że setki liter wyrzuconych przez okno mogłoby się spontanicznie ułożyć na ziemi w jakikolwiek utwór literacki, na przykład, Odę do szatana Carducciego”.
Tezę o istnieniu zorganizowanej grupy agentów rewolucji brazylijski intelektualista opiera również na dokumentach Stolicy Apostolskiej. Plinio Corrêa de Oliveira wspomina szczególnie o encyklice Humanum genus Leona XIII, która była wymierzona przeciwko masonerii. Leon XIII przedstawił w niej wolnomularzy jako sektę, której celami są usunięcie religii z życia moralnego, publicznego i z edukacji oraz zepsucie obyczajów, aby łatwiej móc kontrolować ludzi. Dla Plinia masoneria była spokrewniona z komunistami ze względu na rewolucyjne i egalitarne cele.
Według Plinia Corrêi de Oliveiry istnieją zorganizowane grupy koordynujące rewolucję, do których zalicza się przede wszystkim masonerię, a także inne siły świadomie bądź nieświadomie zorganizowane wokół niej. Brazylijski myśliciel wskazywał na zdolność konspiratorów do tajnej działalności, a także do zrozumienia „głębokiej istoty rewolucji i sposobu wykorzystania naturalnych praw – mianowicie praw rządzących polityką, socjologią, psychologią, sztuką, ekonomią itd. – aby posuwać naprzód realizację swoich planów”. Konspiratorzy nie polegają więc jedynie na własnej mocy, lecz badają i wykorzystują o wiele silniejsze siły.
Jak podaje biograf Plinia Corrêi de Oliveiry, Roberto de Mattei, brazylijski autor zajmował się masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami od 1931 r. Jednak w przeciwieństwie do dających się ponieść wyobraźni autorów podchodził do tego tematu z ostrożnością. Nie koncentrował się na odkryciu tożsamości osobowej sprawców i ich demaskowaniu, natomiast badał metody rozpowszechniania i wzniecania rewolucji, rewolucyjnych namiętności i mentalności.
Bibliografia[edytuj]
- Plinio Corrêa de Oliveira, Rewolucja i kontrrewolucja, Kraków 2007.
- Roberto de Mattei, Krzyżowiec XX wieku. Plinio Corrêa de Oliveira, przeł. J. Wolak, Kraków 2004.
- Leon XIII, Humanus genus (1884).
Błąd Lua w module „Moduł:Kontrola_autorytatywna”, w linii 571: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
This article "Agenci rewolucji" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:Agenci rewolucji.
